การเดินทางรอขึ้นรถของอาจารย์ประมวล ทำให้หนูนึกย้อนถึงการเดินทางไปลาวร่วมกับครู
ที่เป็นลักษณะ อบอุ่นทัวร์ ช่างเป็นการเดินทางในวิถีของนักภาวนาในความคิดของหนู
วิถีการเคลื่อนไป มีเป้าหมายชัดเจนในการเรียนรู้ และพร้อมสำหรับทุกความเปลี่ยนแปลงที่เข้ามากระทบ
ช่างเหมือนการเดินทางของครู เมื่อก่อนหลายครั้งที่ครูชวนทานอะไรใกล้ แต่ก็ปรับเปลี่ยนใหม่
เช่นครั้งหนึ่ง ทานอาหารร่วมกันที่โรงอาหารข้างมหาวิทยาลัย คุยกันไป คุยกันมา ขับรถไปหนองบัวลำภู ไปนอนพักค้างที่เชียงคาน
แล้ววันนั้นพระจันทร์ช่างสวยงามมาก ๆ
กับการได้นอนชมริมระเบียงระหว่างทาง ก็เห็นอุบัติเหตุ เห็นศพ ที่กระจาย เห็นต้นไม้ล้ม
ครูท่าน คลิ๊กอะไรบางอย่าง ส่วนหนูนั้นได้เพียงฟัง
การเดินทางของผู้รู้ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน นั้นมีเสน่ห์
ทำให้หนูถามตนเองเคยเดินทางแบบนี้ไหม
หนูก็มักจะชิว ๆ เวลาออกเดินทางก่อนกำหนด แต่ก็ได้เรียนรู้ เดินทางแบบไปตาม “ใจ”
การเดินทางเพื่อเดินทางให้ความรู้สึก ผ่อนคลายจริง ๆค่ะ
ไม่มีความเห็น