กิจกรรมบำบัดป้องกันโรคซึมเศร้า
นักกิจกรรมบำบัดมีหลักการออกแบบโปรแกรม ใน 2 รูปแบบ
1. การออกแบบโปรแกรมตามเป้าหมาย
- เป้าหมายในระดับคน บ้าน ที่ทำงาน โรงเรียน ชุมชน และองค์กร - หน้าที่รับผิดชอบในเป้าหมายระยะยาว
- เป้าหมายระยะสั้น (เป้าหมายย่อยเพื่อให้บรรลุเป้าหมายระยะยาว)
- การจัดลำดับกิจกรรมที่หลายหลาย เช่น กิจกรรมเดี่ยว กิจกรรมกลุ่มแบบพลวัติ กิจกรรมเพิ่มทักษะการทำงานที่สมดุลกับทักษะการใช้เวลาว่าง ช่วยแนะนำตัวเลือกของกิจกรรม กิจกรรมที่เป็นสื่อบำบัดในทักษะการแก้ไขปัญหาและจัดการการรู้คิดปัญญาได้ ฯลฯ
- บทบาทนักกิจกรรมบำบัดที่เริ่มจากการสร้างความอบอุ่นและความไว้ใจให้ผู้รับบริการรู้สึกปลอดภัย ตามด้วยการสลับบทบาทระหว่างผู้สอน ผู้ให้คำแนะนำ ผู้ให้ความอำนวยสะดวก ผู้กระตุ้นการเรียนรู้ (เช่น คุณอำนวย KM) ผู้เป็นแบบอย่าง ผู้ให้แรงเสริมและจัดเทคนิคกิจกรรมบำบัด ฯลฯ
2. การออกแบบตามกรอบอ้างอิงและแบบจำลองที่ปรับจากการให้เหตุผลทางคลินิกกิจกรรมบำบัด การทบทวนหลักฐานเชิงประจักษ์อย่างเป็นระบบ และการปรับสิ่งแวดล้อมที่ส่งเสริมคุณภาพชีวิตและความเป็นอยู่ที่ดี
การถอดบทเรียนของกลุ่มที่ 1
- ประเมินภาวะที่ส่งผลกระทบต่อผู้รับบริการ
- กำหนดเป้าประสงค์
- ทบทวนวรรณกรรม
- แบ่งกลุ่มผู้รับบริการที่มีความบกพร่องในด้านเดียวกัน
- ให้โปรแกรม (self management,coping skill,knowledge,ADLs,work)
- ทดลองใช้
- ประเมินซ้ำสรุปผล
การถอดบทเรียนของกลุ่มที่ 2
- การประเมินความเครียด (ที่อาจเป็นสาเหตุของโรคซึมเศร้า) , ประเมินระดับ cognitive
- ได้กลุ่มที่มีภาวะเสี่ยง (โรคซึมเศร้า)
- การให้โปรแกรม (role play, KM , Group dynamic ,knowledge) เพื่อส่งเสริม self-value และ self confidence
การถอดบทเรียนของกลุ่มที่ 3
- ประเมินความสามารถ Volition & Role ของกลุ่มเป้าหมาย
- ประเมินสิ่งแวดล้อมและบริบท
- ประเมินกิจกรรมการดำเนินชีวิตที่เกี่ยวข้อง
- ระบุปัญหาของแต่ละบุคคล
- ส่งเสริมทักษะที่บกพร่อง
- ป้องกันสาเหตุของการเกิดโรคซึมเศร้าโดยส่งเสริมทักษะในการจัดการปัญหา
ตัวอย่างข้างต้นเป็นการป้องกันโรคซึมเศร้าผ่านกระบวนการส่งเสริมทางกิจกรรมบำบัดจิตสังคม แต่ควรป้องกันในระดับประชากรไทยและโลก โดย ออกสื่อมวลชนในรูปแบบที่หลากหลาย ให้ความรู้ในกลุ่มเสี่ยงและกลุ่มประชากรที่สนใจ และมีส่วนร่วมในนโยบายระดับชาติและสากล เช่น วันปัองกันโรคซึมเศร้าของโลก เป็นต้น
ความเห็น (12)
ขอบคุณมากครับสำหรับดอกไม้จาก อ.นุ คุณปริม และพี่ดร.ขจิต
ขอบคุณมากครับพี่ดร.เปิ้ล
ภาวะซึมเศร้า...พบมากในผู้พิการ...โดยเฉพาะ...ความพิการทางการเคลื่นไหวนะคะ....ในงานของP'Ple....พบ Depression ในแม่วัยรุ่น แม่วัยเรียน มากเช่นกันค่่ะ
เห็นด้วยและจำเป็นต้องส่งเสริมทักษะการจัดการอารมณ์และความคิดความเข้าใจให้จิตใจของผู้พิการเข็มแข็งให้เร็วที่สุด
ขอบคุณมากครับพี่เปิ้ล
ขอบคุณมากครับคุณ tuknarak คุณ Sila Phu - Chaya และคุณครูทิพย์
ขอบคุณมากครับพี่โอ๋
ขอบคุณมากครับคุณหมอ ป.
ขอบคุณมากครับคุณ lhin
จากการอ่านบทความค่ะ
หนูได้การนำไปปรับใช้ในการคิดกิจกรรมการรักษาให้กับผู้รับบริการที่ซึมเศร้าค่ะ
โดยกิจกรรมบบำบัดไม่ใช่แค่การคิดกิจกรรมให้ผู้รับบริการทำเท่านั้น
แต่เป็นการ สร้างความอบอุ่นให้กับผู้รับบริการ การสร้างความไว้วางใจ
และการที่นักกิจกรรมบำบัดที่ต้องเปลี่ยนแปลงได้หลายบุคลิกตามแต่หน้าที่ที่ได้รับในตอนนั้น
เช่น การเป็นผู้สอน การเป็นผู้รับฟัง เป็นต้น
หนูจะนำหลักนี้ไปปฎิบัติต่อไปค่ะ
วิธีการป้องกันก่อนเกิดปัญหาเป็นวิธีที่ดี ส่วนใหญ่มักละเลยมองข้ามปัญหามักคิิดว่าเดี๋ยวคงหายเอง โดยเฉพาะโรคซึิมเศร้า ที่อาจเกิดขึ้นโดยที่ไม่รู้ตัว การได้วางแผนคิดวิธีป้องกันก่อนเกิดโรคย่อมดีกว่าการรักษาฟื้นฟูหลังเป็นโรคแล้ว ตามบทบาทกิจกรรมบำบัด ควรมีการเตรียมรับมือและวางแผนป้องกันโดยการใช้กิจกรรมเป็นสื่อในการป้องกัน โดยควรเลือกกิจกรรมที่มีความเหมาะสมและแก้ไขปัญหาของงผู้รับบริการได้ครอบคลุม ขอบคุณองค์ความรู้ดีๆนะคะ
ขอบคุณมากครับนศ.กบ.ทุกท่าน
โรคซึมเศร้า อาจทำให้ชีวิตเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก และไม่ใช่ควรรอให้เป็นโรคซึมเศร้าก่อนถึงจะหาทางรักษาแต่การบำบัดป้องกันก็ถือเป็นสิ่งสำคัญ ซึ่งจากการอ่านบทความทำให้ได้เรียนรู้ว่าการออกแบบโปรแกรมเพื่อการบำบัดป้องกันมีอยู่2ประเภท และมีประโยชน์ในอนาคตที่จะทำไปเป็นฐานความรู้เพื่อออกแบบโปรแกรมการบำบัดป้องกันโรคได้ไม่เพียงแต่โรคซึมเศร้าเท่านั้น ขอขอบคุณค่ะ