เช้าวันเสาร์ที่ ๒๕ สิงหาคม ๒๕๕๕ (ขึ้น ๘ ค่ำ เดือน ๙)
เสียง "ลำโพงจากวัดคุ้งตะเภา" ดังมาแต่เช้ามืด
และยังคง "ฟังไม่ค่อยชัด" เหมือนเคย
แต่มันก็คงดังมากพอ...
ที่จะ "ปลุก" ชาวบ้านคุ้งตะเภาที่หลับไหล ให้ "ลุกขึ้น" สู่วันใหม่
วันนี้วันพระ วันธัมมัสวนะ ได้เวลาไปวัดทำบุญอีกครั้ง...
หลายคนยังคงจำได้ดี
วันพระที่แล้ว เมื่อ ๗ วันก่อน (๑๗ ส.ค.๕๕)
การเสวนา "จะตั้งพิพิธภัณฑ์ของเรา" ยังคงล่องลอยฟุ้งอยู่ในอากาศ...
ความหวังอันเลือนลางของคนคุ้งตะเภา หมู่บ้านเก่าที่ไม่เคยมีพิพิธภัณฑ์ชุมชน
วันนี้คงอาจเหมือนทุกวันพระที่ผ่านมา...
(หลายคนคิด)
แต่ทว่า วันนี้ คือ...
เพียงแค่ ห้วง ๑ วันพระ ๗ วัน ผ่านไป
จากพื้นที่ศาลาด้านทิศตะวันออกทั้งหลัง ที่เคย "ว่างเปล่า" ไม่เคยใช้ประโยชน์
ความหวังอันเลือนลาง
ความพยายามที่อาจดูเหมือนไร้ผล...
บัดนี้ เต็มไปด้วยตู้โบราณน้อยใหญ่กว่า ๒๐ ตู้
และวัตถุจัดแสดงในพิพิธภัณฑ์ที่ประเมินค่ามิได้
นับรวมแล้วกว่า ๕๐๐ สิ่งจัดแสดง เต็มพื้นที่ ๓๐๐ ตารางเมตร
และยังคงหลั่งไหลเข้ามาเรื่อย ๆ
ฯพณฯ ประธานในพิธีเปิดวันนี้ คือ
ทุกย่างก้าวที่เหยียบลง ทุกสายตาที่จ้องมอง
ทุกสองมือที่จับต้อง
ทุกรอยยิ้ม
ทุกคำบอกเล่า
ทุกคราบน้ำตา และความปีติ
จากทุกความหวัง ทุกการอุทิศ ทุกพลังแห่งศรัทธา
และทุกพลังแห่งความดีงาม จากการเสียสละ
เพื่อ "ศักดิ์ศรี" แห่งผองชน "คนคุ้งตะเภา"
เป็น "ประจักษ์พยาน"
สะท้อนภาพแห่งความรุ่มรวยด้วยสรรพวิถีแห่งบรรพชน
ก่อกำเนิดแหล่งเรียนรู้ เอกลักษณ์ อัตลักษณ์ และภูมิปัญญา
ที่จับต้องได้อย่างเป็นรูปธรรม
"แห่งแรก" และยังคงเป็น "แห่งเดียว" ของ "ตำบลคุ้งตะเภา"
"ทุ่งบ้านคุ้งตะเภา" ชุมชนชายขอบอารยธรรมอยุธยา ๓๐๐ ปี ที่ถูกลืม
ชุมชนโบราณ เหนือสุดแห่งที่ราบลุ่มอารยธรรมสยาม
บัดนี้ "อดีตได้หวนคืน" เพื่อทวงความทรงจำที่ขาดหาย
วันนี้ ชาวคุ้งตะเภาได้ร่วมกันทวงคืน "วัฒนะ+ภาพ"
เพื่อสร้าง "วิถี+ทาง" แห่ง "วัฒนธรรม และภูมิปัญญา" ให้แก่สังคม
... ได้กำเนิดขึ้นแล้วบนโลกใบนี้!...
สวัสดีค่ะคุณ ท้ายอาสน์สงฆ์,
ขอแสดงความยินดีในวันประวัติศาสตร์ ที่ต้องจารึกไว้ ในลูกหลานบรรพชน ชาวไทย.. วันที่มีพิธีเปิด "มิวเซียมแห่งศักดิ์ศรี" พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นวัดคุ้งตะเำภา..
กำหนดการ "ประธาน" ในพิธีเปิด อ่านแล้ว "ขนลุก" ท่านช่างเลือกสรร..ขอร่วมแซ่ซ้องสรรเสริญ...
" ฯพณฯ ประธานในพิธีเปิดวันนี้ คือ
ทุกย่างก้าวที่เหยียบลง ทุกสายตาที่จ้องมอง
ทุกสองมือที่จับต้อง
ทุกรอยยิ้ม
ทุกคำบอกเล่า
ทุกคราบน้ำตา และความปีติ"
ร่วม..บรรเลงเพลงจากใจ .. สู่ "ทุ่งบ้านคุ้งตะเภา" ชุมชนชายขอบอารยธรรมอยุธยา ๓๐๐ ปี ที่ถูกลืม
ขอบคุณที่นำมาให้ชื่นชมและภูมิใจร่วมกันค่ะ :-))
ขออภัยค่ะ..คุณท้ายอาสน์สงฆ์..กรุณาลบความเห็นแรกด้วยนะค่ะ.. ในขณะตอบใส่ชื่อผิดไปเลย..อืมม์..เป็นกัลยาณมิตรที่น่ารักทั้งคู่ .. เลยใส่ชื่อผิดสลับกันไปเลยค่ะ ..ข้าน้อยขอรับผิดแต่เพียงผู้เดียว..:-((