พระสมเด็จเนื้อผง ฝีมือจัด
ข่าวดีสำหรับนักส่องพระสมเด็จ เนื้อผงปูนเปลือกหอย
ตอนนี้ผมพบพระฝีมือขั้นสูงสุดมากๆแล้วหลายองค์
มีมากในตลาดระดับล่าง อย่างผิดปกติ (ทั้งๆที่ ไม่ควรจะมี)
จะทะยอยนำมาให้ชม และอธิบาย "จุดเก๊"
เขาทำไว้ให้ดูเกือบหมด
และเป็นบทตีแสกหน้านักส่องที่ชอบ “ใช้หูดูพระ” ไม่ชอบเรียน ว่า
- แทบทุกอย่างที่บอกไว้ในตำรา หรือท่านอยากเห็น
- ช่างโรงงานทำพระเขาทราบดี
- ทราบมานานมานานแล้ว และ
- เตรียมไว้ให้ท่านดูอย่างเต็มที่แล้ว
ที่มีทั้ง
- ผิวผดเม็ดๆ คล้ายผิวงอก เนื้องอกเป็นจุดๆบนสันนูน
- ร่องแยกตามผิวขอบนวลๆ
- รอยเส้นตังอิ้วในเนื้อปูน
แต่เท่าที่พบ ยังทำได้ไม่ครบในองค์เดียวกัน จะมีเพียงบางอย่าง
และ ที่ยังไม่พบว่าทำได้ คือ
ความเหี่ยวของผิวแบบเป็นริ้ว ทำได้แค่เป็นคลื่นหยาบๆ
เนื้อที่นิยมทำเลียนแบบมากที่สุดคือ พระเนื้อปูนดิบ กรุเก่า และพระล้าง
น่าจะมาจากลักษณะของผิวแกร่ง แต่งผิวง่ายกว่า และไม่ซับซ้อน
- ใช้เรซินเป็นวัสดุพื้นฐาน มีเนื้อในเนื้อนอก
- หล่อเหมือนพิมพ์จริงๆในทุกมิติ
- ทำให้มีผิวผดเม็ดบนสัน แต่งผิว ขัดผิวผดเบา ให้ดูเหมือนใหม่
- โปะให้ดูเหมือนเนื้องอก
- อบให้ผิวปริตื้นๆ
- แต่งเส้นตังอิ้วในร่อง และตามเส้นซุ้ม องค์พระ
- ใช้สีน้ำตาลแต่งคราบตังอิ้วตามขอบสันและองค์พระ
- แต่งผิวนวลในร่องปริ
เขาทำได้ระดับเลนส์ธรรมดา ขนาด 20X ยังมองไม่ออก ต้องใช้กล้องจุลทรรศน์ส่อง จึงจะแยกได้
ดังนั้น
สำหรับท่านที่ยังใช้เลนส์ ไม่เกิน 20Xถ้าเน้นความครบถ้วนของลักษณะพระแท้
- ผิวเป็นริ้วเหี่ยวๆ แบบละเอียดยิบ
- สีและแบบหลากลาย กลมกลืน
- หน้า-หลัง เหมือนกัน
- พิมพ์ที่คมชัดลึก
- หนึกนุ่ม ไม่กระด้าง
ยังจะปลอดภัยอยู่พอสมควรครับ
สำหรับท่านที่มีกล้องกำลังขยายสูงหน่อย ให้ดู
- ผิวผดจะมีทั้งใหม่และเก่า หลากสี หลากอายุ (ของเก๊จะมีอายุเดียว)
- ฐานของเม็ดผดจะดูเป็นมุมแยกจากเนื้อเดิม (ของเก๊จะดูกลืนเป็นเนื้อเดียวกัน)
- ผิวโปะให้ดูว่างอกใหม่จะดูกระด้าง ไม่ฉ่ำและหลากอายุในเม็ดเดียวกัน
- ตังอิ้วไม่กลมกลืนกับรูน้ำตา รูปลายเข็ม และไม่สามารถไล่หาที่มาของตังอิ้วได้
- ผิวในร่องดูเรียบตึง ไม่เหี่ยว
สำหรับท่านที่ชอบดูแบบเร็วๆ
- พิมพ์จะดูคมชัดลึก สวยงาม ถูกต้อง (ของเก๊จะมีข้อผิดพลาดเสมอ ที่ซุ้ม องค์พระ และฐาน มักไม่เรียบร้อย)
- เวลาอ่านพิมพ์ ให้อ่านลอดผิวโปะ หรือผิวงอกทั้งหมด ของแท้จะดูเนื้อใหม่เป็นเนื้อเกิน (ของเก๊จะดูรวมเนื้อใหม่แล้วลงตัวพอดี)
- ผิวดูนุ่มตางดงาม (ของเก๊ จะดูกระด้างๆ)
และหลักการเดิม ที่ยังต้องใช้อย่างเคร่งครัด
- ทุกรอยปริ รูน้ำตา และรูปลายเข็ม จะต้องเหมือนกัน ทั้งข้าง หน้าและหลัง
- ที่จะมีทั้ง นวลปูนสุก คราบปูนดิบ และคราบตังอิ้ว
- อยู่อย่างกลมกลืนกัน ไม่แยกกัน ไม่ขัดแย้ง และไม่ผิดลำดับ
เท่าที่ทราบ เกณฑ์นี้ยังใช้ได้อย่างปลอดภัยอยู่ครับ
จนกว่าช่างจะพัฒนาฝีมือไปอีกระดับหนึ่ง แล้วค่อยว่ากันใหม่ ว่ายังเหลืออะไรให้ระวังได้บ้าง
ดังนั้นผมจึงขอความกรุณา ท่านที่พบพระเก๊จัดๆ อย่าซ่อนไว้ครับ
นำมาดู และอธิบาย เพื่อทำบุญความรู้ เพื่อการเรียน และความปลอดภัยในการหยิบพระเนื้อผงครับ
ความเห็น (6)
พระสวยมาก ชอบค่ะชอบมาก .... แต่ผู้หญิงๆ ....ดูไม่เป็นอยู่ดีนะคะ
ขอบคุณ สิ่งดีดีที่ได้เรียนรู้นะคะ ท่านอาจารย์
โหวว // เก๊ ขนาดนี้ อึ้ง เลย ดูยากกว่าสนามท่าพระจันทร์อีกนะเนี่ย สงสัยต้องศึกษาลึกๆๆกว่านี้ ค่อยเก็บ
อาจารย์ได้เขียนบทความในหนังสือเล่มใดบ้างไหมครับ เพื่อผมจะหามาอ่านศึกษาดูบ้างครับ
วางขายที่ SE-ED ครับ เล่มสองสมเด็จ กำลังจะออกครับ
อาจารย์ภาพหายครับ
รูปเล็กไปครับ เก๊แบบเด็กๆ ดูง่ายๆครับ