ในวันที่เรายังหายใจ....

 

เดือนนี้ เรียกได้ว่าเดือนของแม่ มีหลายกิจกรรม ที่จัดให้เรา

ตระหนักรู้ ถึงพระคุณ และ การกตัญญูต่อ แม่...

 

วันอาทิตย์ที่ผ่านมา (19/8/55) ทำให้รู้สึกว่า แม่ยิ่งใหญ่เสมอ....

 

คุณย่าน้อย (น้องของคุณย่า) ของหนูณิชน์ ได้รับคำแนะนำให้มาตรวจ

ตรวจเฉพาะทางโรคหัวใจ ที่คลินิกแห่งหนึ่งในหาดใหญ่ ด้วยความที่

คุณปู่ คุณย่าไม่ได้รู้จักที่แห่งนี้เลยชวนหนูณิชน์ให้ขับรถพามา และ

ปรากฏว่า คุณหมอไปประชุมที่ บางกอก ก็เลยแห้วไปตาม ๆ กัน

 

ตกลงกับคุณปู่ว่าเราจะไปเที่ยว กระเช้าลอยฟ้า ที่สวนสาธารณะหาดใหญ่กัน

มันเป็นสิ่งที่วิเศษมาก เพราะหนูณิชน์เองอยากหัดขับรถ ขึ้นเขากะเค้าสักที

คุณปู่ยื่นกุญแจคัมรี่คันเก่งให้ด้วยความมั่นใจ เราก็เลยใจกล้าขับฉิวขึ้นเขาไปกันเลย...

 

 

คุณย่านั้นป่วยกายมาตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุล้มจากขั้นบันไดรถไฟ กระดูกสะโพกแตก

นั่นก็ยังไม่เท่าป่วยใจที่ท่านเองคงคิดไม่ถึงว่าเป็น....(อันนี้ หนูคิดเอาเอง 555)

 

แรกนั้น คุณย่าไม่ยอมลงจากรถ เพราะอายคนที่จะต้องมีคนพยุงให้เดินกลัวคนรู้ว่าป่วย

แต่มีเหตุให้ต้องลงเมื่อท่านอยากเข้าห้องน้ำ พอลงมาแล้วเราก็เลยพาท่านเดิน

ชมวิวหาดใหญ่จากมุมสูง ชมกระเช้าที่วิ่งรับส่งคน พร้อมกับดูผู้คนมากมายหลั่งไหลมาขึ้นกระเช้า....

คุณย่าแต่งตัวสวยเพราะคุณอา (ลูกชายท่าน) มักจะซื้อเสื้อสวย ๆ ให้ใส่เสมอๆ

ตลอดเวลาที่ คุยกัน ท่านเอ่ยถึงลูกชายคนเดียวเสมอ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม

เมื่อลงกลับมา พามาทานข้าว ทีแรกไม่อยากทาน แต่พอสั่งอาหารของชอบมา

ท่านทานได้เยอะมาก เยอะกว่าทุกวันที่เคยเป็น แถมทานแตงโมของชอบไปอีกเยอะ

สีหน้าสดใสกว่าตอนที่ไปรับมากนัก ทานข้าวไป ก็บอกว่านั้น คุณอาชอบ

ชอบอะไรบ้าง 1, 2, 3, ก็คุยไป ท่านมีความสุขทุกครั้งที่เอ่ยถึงลูกชาย

ท่านเดินทางไปบางกอกบ่อยเพื่อไปหาลูกชายแต่ก็มีที่ลูกชายลงมาดูแลยามเจ็บป่วย

นับได้ว่า ท่านเป็นแม่ ที่รักลูกมาก คงไม่ต่างจากแม่ ๆ ทั่้วไป

 

แต่สิ่งที่อยากจะบอกไว้ก็คือ ไม่ว่าเราจะโตสักแค่ไหน

ความห่วงใย ความรัก ความเมตตาจากแม่ ไม่เคยลดลง

มากขึ้นในทุก ๆ วันที่ใช้ไปด้วยกัน....เรายังคงเป็นเด็กน้อย

ที่ท่านอยากโอบกอดไว้ใต้ปีกอันอบอุ่นเสมอ

 

บางที อาการเหนื่อย อาการไม่อยากอาหารไม่ใช่เพียงไม่สบายกาย

แต่การที่อยู่ห่างไกลลูกหลานนั้น เป็นสิ่งที่คนแก่ ไม่ชอบหรอกคะ

ถึงจะปากแข็งว่าอยู่ได้ แต่ใจลึก ๆ ก็เสียใจเสมอ เมื่อห่างกัน

ใครยังมี คุณปู่คุณยา คุณตาคุณยาย ก็อย่าลืม โทรไปหา เอาของไปฝาก

ไปคุยกับท่านบ้างนะคะ เพื่อวันหนึ่งที่ท่านจากไป เราจะไม่ต้องมาเสียใจว่า

เรายังไม่ทำอะไรให้ท่านเลย....

 

 

ด้วยความเคารพ

หนูณิชน์

[ชยันต์ เพชรศรีจันทร์]

ทำความดี ตอบแทนบุญคุณท่านซะ ในขณะที่ท่านยังมีลมหายใจ...ถูกต้องนะครับ