ธีรภาพ โลหิตกุล บอกไว้ว่า
แม้คนเราจะไร้ที่มา แต่ย่อมมี ที่ทางของหัวใจ...(ถ้าจำไม่ผิด)
หลายคน ก็มีความหวัง ความฝัน จินตนาการ แต่จะมีสักกี่คนที่ทำฝันเป็นจริงได้
ไม่รู้ว่า กว่าฝัน สักฝันจะเป็นความจริงนั้น มันต้องเผชิญอะไรบ้าง
วันนี้เลยไปตามหาที่ทางของหัวใจกันหน่อย
หลายครั้งที่มา กรุงเทพเมืองฟ้าอมรนั้นก็นึกอยากเดินเข้าไปชมงานศิลปะกะเค้าบ้าง แต่ก็กลัว
และไม่รู้จะไปดูที่ไหนที่ไม่ต้องเสียกะตัง อันนี้สำคัญนะ (ฮ่า ๆ)
และแล้วก็เป็นโอากาสที่ดีที่ได้มาเจอ
หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร
ช่วงที่ไป ไม่มีงานอะไรเป็นพิเศษ มีงานเกี่ยวกับการกุศล
ช่วยเหลือเด็ก ๆ ที่ห้วยครีสตี้ ที่พื้นที่ของเค้าปนเปื้อนสารหนู
หรือตะกั่ว ก็จำไม่แม่นซะด้วย เพราะขาดความใส่ใจไปหน่อย
แต่ที่ชอบก็คือ ผนังชั้น 7 และ 8 ที่มีภาพวาดแปลกตา
และสามารถถ่ายรูปมาให้ชมกันได้ เก็บมาฝากกันยาม
ที่หัวใจอ่อนล้า ให้ศิลปะ ช่วยขัดเกลา ปัดเป่าความหมองเศร้า
เพิ่มพลังใจ ให้ชีวิตเดินทางต่อไป ...
เชิญชมรูปกันค่ะ
ณ.หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร
ด้านหน้าก็มีงานศิลป์ ถังขยะใบนี้ ใส่อะไรดีนะ ในคนเลว จะพอไหมเนี่ย ฮ่า ๆๆๆ
ด้วยความยินดีค่ะ คุณSomsri