"คิดเสียว่าสงสาร"
เย็นนี้ฉันนั่งอ่านอนุทินชีวิตนักเรียนชั้น ม.๖/๑ เล่าเรื่องที่ตนเสียใจร้องไห้จนตาบวม ฉันอ่านจบจึงทราบว่าเด็กสาวรู้สึกผิดที่ไม่คิดช่วยยายที่ขอเงิน ๘ บาท ขณะที่เธอเร่งรีบเดินผ่านเพื่อนั่งรถประจำทางกลับบ้าน และยิ่งตำหนิตัวเองมากขึ้นเมื่อเห็นยายนั่งหน้าเศร้าเพื่อขอทานอย่างอย่างสิ้นหวัง
ฉันอ่านจบอดคิดถึงเรื่องราวต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตไม่ได้ บ่อยครั้งเหลือเกินที่ฉันพบเหตุการณ์แปลก ๆ จากผู้คนที่ต้องการความช่วยเหลือ และฉันก็ช่วยทุกครั้งที่มีโอกาส เพราะฉันเคยผ่านบทเรียนแห่งความเจ็บปวดเมื่อคิดได้ภายหลังมาแล้ว ล่าสุดฉันโชคดีที่ไม่ต้องนั่งร้องไห้เหมือนลูกศิษย์ของฉัน
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในเวลาเย็น ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่งที่ประเทศมาเลเซียเมื่อเร็ว ๆ นี้ ขณะที่ฉันและคณะครูที่ไปทัศนศึกษานั่งรออาหารที่โต๊ะอาหารหน้าร้าน มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งถือตะกร้าใส่เม็ดเกาลัดเดินแจกให้พวกเราที่นั่งเกือบ ๓๐ คน คนละเม็ด ๆ ทุกคนต่างแกะกินอย่างเอร็ดอร่อย แล้วก็ไม่มีใครพูดอะไร บางคนทำท่าจะซื้อแต่ต่อรองราคาจนน่าเกลียด พ่อค้าเกาลัดได้แต่ส่ายหัว
ฉันรู้สึกสงสารไอ้หนุ่มเกาลัด ทำท่าจะซื้อแต่พี่สาวสะกิดพร้อมกับส่ายหัวห้ามทำให้ฉันต้องหยุดความคิดชั่วขณะ... ไอ้หนุ่มเกาลัดเดินจากไปด้วยความผิดหวัง ฉันกินข้าวอย่างฝืดคอ คิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา วันนี้เขาคงขาดทุนอุตส่าห์ลงทุน "ใช้กุ้งฝอยตกปลากะพง"แต่ไม่ได้ผลแถมยังเสียกุ้งฝอยไปฟรี ๆ อีก
พวกเราใกล้อิ่ม ไอ้หนุ่มเกาลัดกลับมาอีกครั้งด้วยรอยยิ้มอย่างมีความหวัง คราวนี้ฉันตัดสินใจซื้อทันทีในราคาถุงละ ๑๐๐ บาท แล้วก็แจกให้เพื่อนครูที่นั่งด้วยกัน พร้อมกับกล่าวว่า
"ที่ซื้อเพราะสงสารชิมของเขาไปตั้งเยอะเดี๋ยวจะขาดทุนค่ะ"
ครูผู้ชายที่อยู่โต๊ะถัดไปได้ยินดังนั้นถึงกับกล่าวว่า
"พูดอย่างนี้ผมรู้สึกละอายใจชอบกล" แล้วก็ช่วยซื้ออีก ๑ ถุง
โต๊ะข้าง ๆ ก็ช่วยกันซื้อจนขายได้หลายถุง
ฉันเห็นรอยยิ้มที่เบิกบานของไอ้หนุ่มเกาลัด หากแต่หัวใจของฉันกลับยิ้มและเิบิกบานมากกว่าเขาหลายเท่านัก อย่างน้อยฉันก็ช่วยเติมเต็มการแบ่งปันและมิตรภาพต่างแดนที่เราพึงมีต่อกันในฐานะเพื่อนมนุษย์
"การทำความดีมีได้ทุกโอกาส ความประมาททำให้พลาดจากความดี"
......................................................................
ธรรมทิพย์
๑๖ สิงหาคม ๒๕๕๕
ความเห็น (15)
สบายดีอยู่หรือครับคุณครู
ไม่ได้เจอกันเสียนาน
- สบายดีค่ะ คุณคนบ้านไกล
- ขอบพระคุณค่ะ ที่แวะมาทักทายให้กำลังใจค่ะ
- ความสงสารไม่ทำให้เสียเวลาใส่ใจคนอื่น ประทับใจมากค่ะ
ความสุขจากการเป็นผู้ให้นะคะ..
มาชื่นชมการให้จากใจค่ะ
บ่อยครั้งที่เราก้าวข้ามตัวเองไปไม่ได้เราจึงไม่ได้ให้นะคะ เมื่อเราทะลายกำแพงในใจของเราแล้วทุกอย่างก็ไม่มีปัญหาค่ะ
ขอบคุณค่่ะ
- ชื่นชมเรื่องดีๆจากอาจารย์
- มีโอกาสจะไปคารวะถึงโรงเรียนนะครับ
- ขอบคุณครับ
- สวัสดีค่ะ คุณSila
- "ความสงสารทำให้เสียเวลาใส่ใจคนอื่น"
และการใส่ใจผู้อื่นย่อมทำให้มองเห็นค่าแห่งชีวิตนะคะ - ขอบพระคุณสำหรับกำลังใจและมุมมองที่มีค่าค่ะ
- สวัสดีค่ะ พี่ใหญ่
- "มือของผู้ให้ย่อมอยู่สูงกว่ามือของผู้รับ" เสมอนะคะ
- ขอบพระคุณสำหรับกำลังใจดี ๆ ที่มีให้เสมอค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณปริม
- ขอบพระคุณสำหรับความคิดเห็นที่มีคุณค่า
"การก้าวข้ามกำแพงใจแห่งความตระหนี่เป็นเรื่องยาก" หากแต่ผู้สร้าง
บารมีต้องข้ามให้ผ่านนะคะ
- สวัสดีค่ะ อาจารย์ขจิต
- ขอบพระคุณสำหรับกำลังใจดี ๆ ที่มีให้เสมอค่ะ
- ยินดีต้อนรับถ้ามีโอกาสค่ะ
ให้กับคนที่เขาต้องการ จะมีความสุขทั้งผู้ให้และผู้รับค่ะ
- ขอบพระคุณคุณครู
ที่แวะมาให้กำลังใจค่ะ - เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งค่ะ
แวะมาเยี่ยมค่ะ ขอชื่นชมค่ะ
- ขอบพระคุณค่ะ ผอ.ปิยะกุล
