แค่หยิบหนังสือของอาจารย์ประมวล เพ็งจันทร์ ขึ้นมาจากกระเป๋า
"อินเดียจาริกด้านใน เล่ม 1
ก็ทำให้ระลึกถึงตอนที่อ่าน
“การเดินทางสู่อิสรภาพ”
ตอนนั้นเป็นการอ่านหนังสือด้วยน้ำตา ที่ปีติยินดีและซาบซึ้ง รู้สึกจะอ่านหนังสือของครูระหว่างเดินทางไปลาวกับท่านครั้งแรก
พอได้เอ่ยเล่าให้พี่กุ๊ฟังว่า
“อาจารย์ท่านเดินทางจากเชียงใหม่กลับไปสมุยโดยการเดินเท้าไม่ใช้เงิน เพื่อเอาดินที่ท่านเคยกำที่บ้านของท่านก่อนไปเรียนที่อินเดียกลับสู่ถิ่นเดิม”
แค่เล่าให้พี่กุ๊ฟังแค่นี้ในรถแท็กซี่ ใจหนูก็เหมือนมีอาการน้ำตาจะไหล แต่กลั้นไว้ไม่กล้าให้ไหลออกมา เป็นความรู้สึกชื่นชมท่าน ที่ทำในสิ่งที่ทำได้ยาก
พอได้มาอ่านเล่มนี้
“อินเดียจาริกอยู่ด้านใน ท่านเขียนมาจากจดหมายที่ท่านเขียนถึงภรรยาที่ท่านรักมาก แล้วก็มีคำหนึ่งของท่านพูดไว้ว่า อะไรที่ท่านได้เห็นแล้วรู้สึกว่ามีคุณค่าก็อยากให้คนที่ท่านรักได้ร่วมเรียนรู้ไปด้วย”
เป็นถ้อยคำที่หนูบอกเล่าพี่กุ๊ระหว่างอยู่บนรถแท็กซี่ เมื่อวันที่ 14 สิงหาคม 2555
ไม่น่าเชื่อว่าหนูเล่าได้เป็นฉาก ๆ ขณะนั้นเหมือนภาพหนังที่เคลื่อนปรากฏในมโนภาพแล้วก็ถ่ายทอดออกมาทางปาก เป็นปรากฏการณ์อะไรก็ไม่อาจทราบได้กับตนเอง
แต่การเล่าให้ท่านฟัง ณ ตอนนั้น เหมือนเห็นภาพอาจารย์ประมวลเดินเข้าไปในใต้ถุนบ้านหลังหนึ่ง ก้มลงเอาดินคืนสู่แผ่นดินบ้าน แล้วมีน้าผู้หญิงเข้ามารับด้วยความปลาบปลื้มดีใจ
นี่คือสิ่งที่ปรากฏขึ้น จากการบ้านที่ครูให้ส่งทุกวันค่ะ
กับอีกหนึ่งบันทึกที่เกิดขึ้นในการเรียนรู้
เป็นอีกคนที่อ่านหนังสือท่านอาจารย์ประมวลเรื่องเดินสู่อิสรภาพด้วยน้ำตาค่ะ แต่อินเดียจาริกยังไม่ได้อ่านคงต้องกลับไปหาซื้อมาอ่านค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
เป็นหนังสือที่ดีมากๆค่ะ อ่านแล้วก็ประทับใจ ครูเมตตาให้อ่านชุดนี้มี 3 เล่มค่ะ