พ่อซื้อบันทึกเล่มนี้ วันที่ลูกอายุ 10 ปี 8 เดือน เพราะพ่อเห็นว่า ช่วงเวลาหนึ่งของชีวิตมันช่างผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน การพูดบางครั้ง อาจทำให้ลูกเพชรลืมหรือนึกไม่ถึง
แต่การเขียนนี่สิ….มันเป็นความทรงจำ ที่เราสามารถเปิดอ่านได้ทุกครั้ง
จะได้ช่วยเตือนลูกหรือทบทวนบางสิ่งบางอย่าง เมื่อเวลาที่ลูกต้องการที่พึ่ง ทั้งทางกายและทางใจ
พ่อตั้งใจเอาไว้ว่า….วันหนึ่งข้างหน้า
บันทึกที่แม่และพ่อเขียนให้ลูกเล่มนี้ จะอยู่ติดตัวลูกตลอดไป
พ่อและแม่จะเป็นกำลังใจให้ลูกเสมอ
รักลูกนะ
พ่อและแม่
29 มกราคม 2550
เป็นรูปและภาพแห่งความผูกพันของครอบครัวที่อบอุ่นมากค่ะ..
ขอบคุณพี่ใหญและอ.ชยพรครับ
น่ารักมากค่ะ
ขอลอกเลียนแบบวิธีนี้นะคะ
ขอบคุณดอกไม้ที่มอบ ให้นะครับ
อบอุ่นมากค่ะคุณแสง...
ขอให้น้องประสบความสำเร็จดังที่หวังไว้นะคะ
ชื่นชมและชอบมากๆค่ะ ที่บันทึกได้ด้วยความผูกพันและความรักที่มีต่อลูก อบอุ่นที่ได้อ่านบันทึกทั้งสองนี้ค่ะ"ดวงใจพ่อดวงใจแม่"