รู้จักกันที่ Gotoknow.............น้ำนม..น้ำตา

  เพราะผู้เขียนเองก็เป็นแม่ที่เลี้ยงลูกด้วยนมตัวเอง และเติบโตมาจากน้ำนมของแม่ด้วยเช่นกัน  และรู้ดีว่าการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่นั้น มีความสำคัญเพียงใด สะดวกสบายและประหยัดสุดๆ

 ในชนบทหรือในเมือง คุณแม่คนใหม่ จะมีความเชื่อคล้ายๆกัน กลัวว่าการเลี้ยงลูกด้วยนม จะทำให้หน้าอกหย่อนคล้อย ไม่งาม จะไปไหนมาไหน ก็ต้องเปิดนมให้ลูกกิน ก็น่าเห็นใจว่าจะรู้สึกอายเป็นธรรมดา แต่เชื่อเถอะ ภาพแม่เปิดนมให้ลูกดื่มนั้น ไม่ได้สร้างความรู้สึกว่าเป็นภาพอนาจาร หรือภาพนู๊ดใดๆเลย แต่กลับสร้างความรู้สึกอบอุ่นไปด้วย กับตวามรู้สึกของแม่ลูกคู่นั้น

 ผู้เขียนมีความตั้งใจจะให้คุณแม่ทั้งหลาย มาเลี้ยงลูกด้วยนมตัวเองจริงๆ เพราะหากพลาดไป เด็กๆสมัยนั้น ก็จะได้เติบโตมาด้วยน้ำข้าวผสมน้ำตาล  หรือนมข้นหวานเท่านั้นเอง พอเติบโตมาหน่อย ก็ต้องผจญกับโรตที่จ้องจะพรากชีวิตของเด็กๆอย่างมากมายอีก ยิ่งถ้ามิได้พามาฉีดวัคซีนตามกำหนด ภูมิต้านทานโรคก็แทบจะไม่มีเลย เนื่องจากน้ำนมแม่ มีสารอาหารครบถ้วน ธรรมชาติปรุงน้ำนมแม่ เพื่อให้ลูกโดยเฉพาะ ภูมิต้านทานโรคครบถ้วนพร้อมที่จะเป็นเกราะป้องกันชีวิตให้ในยามที่ยังอ่อนแอ

  ในช่วงสัปดาห์แรกของแม่ทุกคน โดยเฉพาะท้องแรก แม่จะเจ็บปวดด้วยอาการ "นมคัด" เต้านมจะขยายใหญ่ เต็มไปด้วยเส้นเลือด เนื้อนม เพื่อให้เป็นที่กลั่นกรองน้ำนมออกมาเพื่อเจ้าตัวน้อย ขบวนการนี้ต้องเร่งด่วนให้ทันเวลาที่ลูกจะหิว เสียงร้องของลูก กลับกระตุ้นต่อมเต้านมของแม่ให้คัดขึ้นไปอีก บางครั้งถึงกับน้ำนมไหลเปียกเสื้อแม่ก็มี

  แต่นมสาว รูที่จะให้น้ำนมผ่านยังตีบตันอยู่ หมออนามัยต้องช่วยประคบ นวดเบาๆ บีบเบาบ้าง แรงบ้าง เพื่อให้น้ำนมพุ่งผ่านรูนมออกมา บางคนไข้ขึ้น ก็ต้องฝืนให้ลูกดูดนม ซึ่งเป็นวิธีที่ดีที่สุด ที่จะทำให้น้ำนมไหลผ่านสะดวก ทารกดูดนมจนเต็มอิ่ม นมแม่ก็แฟ็บลงทันที พอผ่อนเบาได้บ้าง

  แต่ทุกๆสองชั่วโมง เจ้าคนมีบุญ ก็ต้องตื่นมาดื่มอาหารทิพย์นี้อีก ความเจ็บปวดจากนมคัด และหัวนมถลอกเพราะปากลูกก็เริ่มต้นอีกครั้ง มันทำให้แม่น้ำตาร่วง แต่แววตา และสองมือของแม่ กลับโอบกอด อำนวยความสะดวกให้ลูกตลอดเวลา กว่าจะหมดหนึ่งอิ่มก็ใช้เวลาเนิ่นนาน ตามแต่ใจเจ้าประคุณ

 นึกๆแล้ว ตั้งแต่เราเกิด จนถึงวันอดนม แม่ต้องนั่งหลักขดหลังแข็งกันกี่ชั่วโมงนะ มิน่าแม่จึงบ่นปวดหลัง ต้องเอาหมอนมาหนุนขา เอาหลังพิงฝาทุกครั้งไป

  น้ำนมที่มาจากแม่ เป็นของวิเศษ ที่ลูกดูดเท่าไหร่ก็ไม่หมด แม้แม่ที่ผอมแห้งเพราะพักผ่อนน้อย และทำงานหนักกับการเลี้ยงลูก แต่แปลก น้ำนมแม่กลับมีเพียงพอเสมอ สำหรับลูกรัก

 เชื่อกันว่า น้ำนมสร้างสายสัมพันธ์ที่ดี ให้แก่แม่ลูก ความใกล้ชิดกับอ้อมอกแม่ ทำให้ลูกๆคิดถึงและโหยหาเสมอ ผู้เขียนขอเก็บความรู้สึกที่ดี ที่ได้ส่งเสริมให้แม่เลี้ยงลูกด้วยนมตนเอง และตนเองก็เป็นแบบอย่างเลี้ยงลูกด้วยนมแม่  ขอให้ความดีงามที่เกิดขึ้นในใจแล้วนี้ จงถึงแก่คุณแม่ของผู้เขียนเอง ให้ท่านได้ผาสุก และบริบูรณ์ทุกประการ เป็นของขวัญวันแม่ของปีนี้ แม้เราะอยู่กันคนละโลกแล้วก็ตาม

 คิดถึงอ้อมกอดของแม่จังเลย

 

[มนัสดา]

สวัสดีค่ะคุณตันติราพันธ์

คุณยายมาเยี่ยมค่ะ

[KRUDALA]

คิดถึงต้กแม่ที่เคยหนุนด้วยค่ะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณKRUDALA เช่นกันเลยค่ะ คืนนี้แม่ของเราคงรู้ว่าเราคิดถึงนะคะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณยาย ไม่ได้สนทนากันเลย ขอบตุณมะลิขาว แทนความรักอันบริสุทธิ์ของแม่นะคะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณ อ.นุ ดอกไม้ทุกดอกที่มอบให้ในบันทึกนี้ ขอส่งมอบให้แม่ด้วยความคิดถึงค่ะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณโสภณ เปียสนิท อยากได้กลอนเพราะๆจากอาจารย์ ประกอบบันทึกนี้จังเลยค่ะ ขอบพระคุณล่วงหน้านะคะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณดร.จันทวรรณ น้ำตาของแม่แม้จะร่วงไหล แต่แม่อดโทษให้ลูกทั้งหมด ด้วยความรักเจ้าเหลือเกินนะคะอาจารย์

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะสวัสดีอ.ขจิต กลับบ้านไปเยี่ยมแม่หรือเปล่า แล้วนำเรื่องราวของบ้านแม่มาเล่าให้ด้วยนะจ๊ะ

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

ร่วมรำลึกค่าน้ำนมแม่ด้วยค่ะ..