โอลิมปิกส์สอนใจ (๗...เป็นเกาะแล้ววิ่งเก่ง)

ผมเพิ่งมาเอะใจว่าพวกนักวิ่งระยะสั้นเหรียญทองทั้งชายและหญิงส่วนใหญ่มาจากประเทศเกาะเล็กๆ ในทะเลคาริบเบียน เช่น จาไมก้า (ยูเซน โบลท์)  คิวบา ไฮติ  ทรินิแดด แอนด์โทบาโก  ทั้งที่ประเทศเหล่านี้ก็ไม่ได้ร่ำรวยจนมีศูนย์วิทยาศาสตร์การกีฬาที่เลิศหรู  ไม่ทราบจะอธิบายทางวิทยาศาสตร์ได้อย่างไร หรือว่า  จะเป็นอาหารการกิน หรือ ภูมิอากาศ ที่มีส่วนเสริมสร้างสรีระที่เหมาะสมกับการวิ่งเร็ว

 

(การวิ่งเร็วนั้นผมว่าเป็นพรสวรรค์เสีย 90% วิทยาศาสตร์การกีฬาช่วยได้อีก 10% ผิดกับการพายเรือ ว่ายน้ำ ที่วท. มีส่วนมากถึง 60%) 

 

ส่วนการวิ่งทนนั้นพวกอัฟริกันเผ่าตัวเล็กรับไปเกือบหมด เช่น เคนยา เอธิโอเปีย (อัฟริกามีสองเผ่าคือเผ่าตัวใหญ่กับเผ่าตัวเล็ก  พวกตัวใหญ่คือพวกที่ถูกจับไปเป็นทาสแรงงานสมัยก่อน พวกตัวเล็กรอดไป)  นี่ก็น่าคิดว่าเป็นเพราะภูมิอากาศมีส่วนเสริมความตัวเล็กด้วยหรือเปล่า  เช่น อาจอยู่ในที่สูง อากาศเบาบาง ทำให้ปอดใหญ่  พอลงมาวิ่งในที่ราบก็ได้เปรียบคนอื่น (คืออดทนกว่า)

 

สำหรับไทยเราอาจคัดสรรคนตัวเล็กเพื่อแข่งวิ่งทนได้จากพวกชาวเขาไงครับ   พวกนี้นอกจากตัวเล็กแล้วยังเติบโตในที่สูงมาแต่อ้อนออก ปอดน่าจะใหญ่กว่าปกติ  (น่ามีการวิจัยวิทยาศาสตร์การกีฬา) ส่วนกล้ามเนื้อก็พัฒนาดีกว่าปกติเพราะต้องปีนเขาเป็นประจำ

 

ส่วนวิ่งเร็วนั้น ชาวเกาะของเราคงสู้เขาไม่ได้หรอก เพราะขายที่ดินทำรีสอร์ทกันจนรวยพุงพลุ้ยไปตามๆกันหมดแล้ว  แต่บางทีก็เอาที่ป่าสงวนไปขาย ผิดกฎหมาย ก็ต้อง “วิ่ง” ผู้ใหญ่ ....ถ้ามีแข่งวิ่งเร็วทำนองนี้ไทยเราได้เหรียญทองเป็นกอบกำแน่ๆ  หึหึ

 

..คนถางทาง (๗ สค. ๕๕) 

[ชลัญธร]

เหน็บได้แสบๆคันๆดีนะอาจารย์