Good day Toronto 3

คืนแรกในโตรอนโต ก็หลับๆ ตื่นๆ งงๆ ตอนนี้เวลาไหนกัน กลางวันของเรา(ไทย)เป็นกลางคืนของเขา(แคนาดา) กลางคืนเราเป็นกลางวันของเขา ตื่นตามปกติ 6 โมงเช้า ทุกอย่างยังเงียบ เลยข่มตานอนต่ออีกหน่อย วันนี้ยังต้องสู้อีกเยอะ หน่วงตัวเองได้ถึง 7 โมง ลุกมารื้อกระเป๋า จัดของแล้ว ค้นหาแผนที่เส้นทางสำคัญ เช่น  China town และ โรงพยาบาลที่จะไปดูงาน จาก google map   เพื่อเตรียมผจญภัยเช้านี้

ออกจากหอ 8 โมง ทุกอย่างเงียบจัง เดินไปเรื่อยๆ เอาแผนที่มากางหมุนแผนที่ทุกครั้งที่เลี้ยว ไปเจอถนนสายหลัก Spidana Avenu จำได้ว่าเมื่อคืนตอนนั่งแทกซี่ผ่านมาแล้ว และเห็น China town ด้วย แต่ทำไมทุกอย่างเงียบจัง ไม่มีร้านเปิดเลย เดินเจอ 7-11 เลยเข้าไปหาของกินตอนเช้าและเที่ยงเลย

กลับถึงหอ ก็จัดการต่อ net เขาบอกว่าบริการฟรี เพียงแต่เราต้องเอาสายมาเอง พอเข้าระบบได้ก็แวะทักทายอากู๋ google ตรวจสอบเส้นทางอีกครั้ง ก็พร้อมเดินทาง ก่อนออกไม่วายจะกังวล ขอตรวจสอบเส้นทางกับเจ้าหน้าีที่หอพักอีกครั้ง และถามเรื่องการซื้อตั๋วเขาก็บอกราคาและบอกว่าแผนที่บอกทางถูกแล้ว  แต่แนะทางอื่นให้ด้วย ฉันก็ยังงง ๆ สมองไม่รับ เอาเหอะ เอาอย่างที่เตรียมไว้แล้วกัน

ออกจากหอ ก็เดินกางแผนที่ ดูป้ายไป เลี้ยวบ้าง เดินตรงบ้าง เดินอยู่นานแล้ว ยังไม่เห็นเหมือนตามแผนที่ เลยคิดถึงสิ่งที่แม่ของน้องคนหนึ่งเคยสอนลูกสาวว่า เส้นทางอยู่ที่ปาก ...งั้นถามเขาแล้วกัน เลยแวะเข้าสถานีรถใต้ดิน ถามทาง เขาดูแผนที่บอกว่าอันนี้ไม่ดี ให้ใช้เส้นทางที่เขาแนะนำ วาดรูปให้เสร็จ บอกว่าลงบันไดไปนะ แล้วขึ้นรถ แล้วลงรถแล้วขึ้นรถอีก แล้วลงรถอีกแล้วขึ้นรถบัส อะไรทำนองนี้ ฉันก็ทำตาม ลงไปได้ชั้นนึงเห็นคนต่อคิวขึ้นรถราง ...เอาก็เอา ต่อกับเขาด้วย สุดท้าย จริงๆ ต้องลงไปอีกชั้นใต้ดินชั้น 2 ฉันเลยหลงทางครั้งที่ 1 หลงหายไป เกือบชั่วโมงเลยเอาแผนที่ไปถามคนขัยรถราง เขาก็บอกว่าอย่าเอาแผนที่มาให้ดูแกอ่านหนังสือไม่ได้ ให้บอกมาว่าจะไปไหน ฉันก็อ่านตามที่เจ้าหน้าที่ subwayบอก เขาก็ว่าลงไปแล้วขึ้นรถที่เขียนชื่อสถานีที่ฉันต้องไป เอาลงก็ลง ใจก็ไม่ดี แต่อย่างไรก็ต้องไปถึงให้ได้ พอขึ้นรถรางคันใหม่ เขาก็ถามว่าไปไหนมาทำไมใช้เวลานานจัง เกือบหมดเวลาในตั๋วแล้วนะ ฉันก็บอกไปว่าฉันหลงทาง จะไปที่ Sunnybrook hospital ทำอย่างไรดี ฝรั่งแกเห็นหน้าแล้ว ก็เลยชี้ๆ ทางให้ใหม่ สรุปแล้ว วนไปวนมาอยู่อีก ชั่วโมง กว่าจะถึงที่หมาย แต่ก็ถึงก่อนเวลา ก็นั่งคอยสังเกตสถานที่ ผู้คน และสิ่งแวดล้อมจนเกือบถึงเวลานัด

บทเรียนท่องเที่ยว

Everyday is a day of discovery ...discover a new way, new journey...Kittikorn, you got lost again...

 

ทุกๆ วันเป็นวันของการค้นพบ ค้นพบเส้นทางใหม่ การเดินทางใหม่ๆ หลงทางอีกแล้วเรา

ความรู้สึกประทับใจและภูมิใจ

ตลอด 2 สัปดาห์แรกในโตรอนโต สิ่งที่ผุดขึ้นในใจคือ

ทุกครั้งที่หลงทาง จะมีอย่างน้อยหนึ่งคนที่พร้อมจะช่วยเหลือ เพียงเราหันมองหาเขา

และใน 2 สัปดาห์สุดท้าย มันก็เป็นโอกาสของฉันในการช่วยเหลือผู้มาเยือนโตรอนโตคนใหม่ ...ด้วยประสบการณ์การหลงที่โชกโชน (ทุกวันแม้ว่าจะเป็นเส้นทางเดิมๆ) ...เป็นความรู้สึกภูมิใจมาก และมั่นใจในการบอกทางมาก ...