ล่องแก่ง...แห่งสัจธรรม
...ใครจะคิิดบ้างว่า เมืองสงบๆที่เน้นการท่องเที่ยวไปในรูปของเที่ยวเกาะ จะมีแก่งให้ล่อง???
..เราท้้งครอบครัว ขอเที่ยวไทยในวันหยุดสุดสัปดาห์ ด้วยใจที่ต้องการใช้ชีวิตครอบครัวอยู่ด้วยกันในวันหยุดยาวๆ
...ผู้นำครอยครัวของเรามองว่าจังหวัดสตูลไมไกลจากบ้านมากนัก เป็นจังหวัดหนึ่งที่น่าอยู่ น่าศึกษา ผู้คนที่มีความหลากหลายทางวัฒนธรรมอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข...
ฉันไปสตูลมาแล้วหลายครั้ง แต่ละครั้งก็มักไปเรื่องงาน ประสานแหล่งฝึกของนักศึกษาพยาบาลบ้าง นิเทศการฝึกของนักศึกษาบ้าง ครั้งแรกสุดเห็นทีจะเป็นไปเยี่ยมเพื่อนซี้ที่ทำงานโรงพยาบาลควนกาหลง ขณะนั้นจำได้ว่าไปยากมากๆ
มุมมองครานี้ น่าจะได้อะไรดีๆให้จดจำ...ล่องแก่ง
...แทบเทือกเขาบรรทัด บริเวณวังสายทอง ธรรมชาติเขียวชอุ่ม มีผลไม้นานาพันธุ์ เงาะที่กำลังออกผลสีแดงสลับเขียว ต้นลูกหยีที่สูงตะหง่านเสีบดฟ้าเทียบกับภูเขา มีให้บริการล่องแก่งและรีสอร์ทเต็มไปหมด ผู้คนนักท่องที่ยวมากมาย แสดงว่าเขาทราบกันว่า ที่นี่มีอะไรดีๆให้กับผู้คนได้มายล
แแล้วทราบจากไหนว่ามีแก่ง คำตอบคือ ปากต่อปาก
นี่เป็นจุดอ่อนของการท่องเที่ยวบ้านเราอย่างหนึ่ง แต่เป็นจุดแข็งว่า คนทราบไม่เยอะการอนุรักษ์ก็จะคงอยู่ได้ยาวนานกว่า
สำหรับฉันและครอบครัวจึงโชคดีที่มาเที่ยวในขณะที่ยังมีธรรมชาติจริงๆให้ได้สัมผัส ไม่เว้นแม้กระทั่งชนเผ่าพื้นเมือง เงาะป่าซาไกที่ยังปรากฎ อาสัยอยู่ที่นี่เป็นครอบครัว
โชคดีจริงๆ
ความเห็น (6)
ด้วยความไม่เชี่ยวชาญของการพายเรือ ฉันและลูกสาวจึงเลือกที่จะนั่งให้ เจ้าหน้าที่พายเรือให้
ส่วนลูกชายคู่แฝดกํฝากเจาหน้าที่อีกคน ในขณะที่คุณพ่อขอลุยเองกับลูกชายคนโต
การเดินทางทางนำ้ของเราจึงเริ่มขึ้น นำ้ใสไหลเย็น ต้องบอกว่าใสจริงมองลงไปเห็นเห็นก้อนกลมใหญ่น้อยวางเรียงาย แต่ไม่เห็นปลา ...คนมารบกวนคงหนึเอาตัวรอด
สองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม่นานาพันธุ์ เหมือนชีวิตล่องลอยไป เมื่อเราพายตามนำ้...ชึวิตก็ลอยไปเรื่อยๆไร้อุปสรรค บางลำพายไม่เก่ง ขวางนำ้ เรือล่ม ...เหมือนชีวิตที่ต้องล้มลุกคลุกคลานเป็นธรรมดา
ร่องนำ้เป็นจุดเปลี่ยนอีกจุดหนึ่ง เจ้าหน้าที่ผู้ชำนาญทางจะคอยบอกลูกเรือเสมอว่าต้องพายตามร่องนำไหน แต่เมื่อลูกเรือบังไม่สามารถบังคับเรืออย่างเชี่ยวชาญบ้าง...ก็ได้รับประสบการณ์เรือล่มเป็นธรรมดา
ต้นไม้สองข้างทางหากมองใหเสวยงามก็น่าชื่นชม หากไม่รู้ทิศทางฝ่าเข้าดงไผ่และดงหวาย ก็ต้องรู้หลบรู้หลีกเพื่อเอาตัวรอดเป็นธรรมดา หากเผลอตามกระแสนำ้หลุดเข้าไป อาจถูกขวากหนามเกี่ยวเลือดซิปๆๆ
ธรรมดาแห่งสัจธรรมของการอยู่ในโลกเรียนรู้ได้แม้กระทั่ง เสียงของฝีพายที่กระทบนำ้แต่ละครั้ง ถ้าเรามีสมาธิหลับตาแล้วรู้ว่าข้างไหนกระทบ ตาดว่าจะหลบขวากหนามข้างหน้าอย่างไร เรียนรู้ที่จเอยู่กับร่องนำ้ และการพาที่ถูกวิธีตามโต้ชบอก
อุปสรรคจ่างๆข้างหน้าคงน้อยลง
แต่ถ้าไม่เจอทุกข์ ใยเล่าจะรู้ว่าสุขเป็นเช่นไร
ล่องแก่งครั้งนี้ จึงได้เรียนรู้ทั้งสุขทั้งทุกข์ที่เกิดขึ้น หากเป็นผู้พ่ายเรือด้วจนเอง
สัจธรรม สัจธรรม
พายเรือ…ไม่รู้เส้นทางเหมือนวางแผนชีวิตไม่เป็นระบบ ก้อนหินที่โผล่มา…เหมือนอุปสรรคที่มาไม่ถึง สายน้ำที่ใสเย็น…เหมือนความจริงใจที่มีให้ผู้คน ต้นไผ่ ต้นหวาย… เหมือนขวากหนามที่ผ่านเข้ามาในชิวิต เสียงพายกระทบน้ำ…เหมือนจังหวะชีวิตที่เดินไป