บันทึกความทรงจำ เยอรมนี

มหาวิทยาลัย Fachhochschule Weihenstephan

สิ่งที่ประจักษ์แก่สายตา คือ ต้นไม้ใหญ่น้อยที่ร่มรื่น ไม่มีป้ายใหญ่โตอย่างที่เรายึดติด แต่กลับผสมกลมกลืนกับชุมชนจนแยกกันไม่ออก ทุ่งหญ้าที่เต็มไปด้วยวัชพืชเล็กๆ ที่กำลังออกดอกสีเหลืองสวยกระจายไปทั่ว มีแปลงต้นทิวลิปพอให้เห็น มีสุภาพสตรีนำคณะขึ้นไปยังห้องประชุม ที่หน้าอาคารนั้นทีแปลงไม้ดอกหลากสีเป็นบล็อกๆ ดอกไม้ทั้งสีชมพู สีม่วง สีขาวตัดกับไม้ใบที่ใช้เป็นขอบทุกคนคิดเหมือนกันว่าสวยมาก จนต้องหยิบกล้องถ่ายรูปออกมากดชัทเตอร์คนละครั้งสองครั้ง ตึกห้องประชุมนั้นต่างระดับกันตามความลาดเอียงของเนินเขา มีบันไดทำด้วยไม้ตลอดระยะทางคาดเดาว่าน่าจะเป็นไม้สนที่เป็นไม้ประจำประเทศนี้ จนถึงห้องประชุมมีต้นไม้ทรงรีที่นำไม้มาออกแบบให้ลงตัวเหมาะกับห้องประชุม ท่านอธิการบดี Prof.Heiler ให้การต้อนรับด้วยความเป็นกันเอง โดยท่านทำหน้าที่ทั้งพิธีกรกล่าวต้อนรับ  แนะนำมหาวิทยาลัย สาขาที่มีผู้สนใจเรียนมากที่สุดคือ      ภูมิสถาปัตยกรรมมีนักศึกษา จำนวน 537 คน รองลงมาคือ เกษตรกรรรม จำนวน 468 คน

            ท่านอธิการเล่าให้ฟังว่า มหาวิทยาลัยนี้เป็นมหาวิทยาลัยที่เน้นทางการเกษตร ซึ่งเป็นอาชีพหลักของคนในชุมชน สังเกตจากตลอดเส้นทางที่ผ่านมามีแต่ฟาร์มพืชที่ใช้เทคโนโลยีทันสมัยใช้แรงงานคนน้อย มหาวิทยาลัยรับนักศึกษาระดับปริญญาตรีและปริญญาโท  ส่วนใหญ่เป็นนักศึกษาปริญญาตรีโดยคุณสมบัติของผู้เข้าเรียนจะต้องเป็นเจ้าของกิจการทางเกษตรที่ต้องการศึกษาหาความรู้เพิ่มเติม มหาวิทยาลัยต้องมีการสำรวจและทำหลักสูตรร่วมกับชุมชนเพื่อให้ผู้เรียนได้รับความรู้ตามที่ต้องการ มหาวิทยาลัยแห่งนี้มีความเฉพาะทางด้านภูมิสถาปัตยกรรม มีผู้สนใจเข้าศึกษาด้านเกษตรนี้เป็นจำนวนมาก แต่มหาวิทยาลัยรับจำนวนจำกัดเพื่อการประกันคุณภาพการศึกษากับชุมชน ทำให้กลุ่มที่มาศึกษาดูงานประจักษ์ด้วยหลักฐานที่แสดงให้เห็นอยู่ตรงหน้าทั้งการออกแบบสวนดอกไม้ที่สวยสดใส บันไดไม้ที่วางเป็นระดับตามการขึ้นลงของบันได อีกทั้งโต๊ะไม้ที่นั่งฟังการบรรยาย นอกจากนี้อาหารว่างที่วางตรงหน้า เป็นน้ำผลไม้ ขนมปังอบกรอบในจานก็เป็นผลิตภัณฑ์ของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ที่นำมารับแขก นอกจากแสดงผลงานแล้วยังสร้างคุณค่าให้กับผู้มาเยือน ซึ่งท่านประธานและท่านคณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้มากมาย

[ผศ.ดร. ทิพยวรรณ นิลทยา]

ภาพมหาวิทยาลัย