ซ่อมรองเท้ากีฬาเพื่อนำไปใช้ประโยชน์ต่อไป

   จากงานเขียนที่แล้ว ต่อมางานเขียนนี้ เป็นเรื่องที่เดินทางไปด้วยกันได้ โดยเรื่องนี้จะให้ความสำคัญกับรองเท้าเก่าซึ่งยังใช้อยู่ 

   เช้านี้ตีห้ากว่าๆ ผมนำผ้าห่มสองผืนไปแช่เพื่อหวังว่า ประมาณหกโมงเช้าจะได้ซัก ไม่ใช่อะไรหรอก เนื่องจากสาวน้อยร้อยชั่งจะเดินทางมาจากหาดใหญ่ เกรงว่าจะทนกลิ่นผ้าห่มไม่ไหว ระหว่างที่แช่ผ้าอยู่นั้น ผมนำรองเท้ามาแต่งเติมใหม่อีกครั้งหนึ่ง จากเมื่อคืนที่ดำเนินการเสร็จแล้ว เหลือเพียงปะรูรั่วนิดเดียว ซึ่งจะไม่ทำก็ได้ แต่ก็ทำเพราะไม่ได้เสียหายอะไร อาจดีกว่าด้วยซ้ำ

   รองเท้ากีฬาคู่นี้ ซื้อมาจากฟิวเจอร์พาร์ครังสิต ในราคาลดแล้วประมาณ ๗๐๐ บาท เมื่อไม่ต่ำจากห้าปีที่แล้ว และยังคงใช้ทุกวันนี้ แต่สามสี่เดือนมานี้ผมต้องใช้ทุกวันเพราะไม่เหมาะที่จะใช้รองเท้าอื่น ด้วยเหตุคือ ให้เวลากับการเล่นกีฬาบ้างไม่ใช่ทุ่มเทไปกับงานสมองอย่างเดียว กีฬาใหม่ที่ผมเล่นคือตีลูกขนไก่พลาสติ๊ก ซึ่งได้เคยกล่าวไปบ้างแล้วก่อนนั้น

   การเล่นกีฬาเป็นการผ่อนคลายสมอง บางทีไม่ใช่เครียดจากงานแต่เป็นการฝืนคิดในเรื่องที่ตนควบคุมไม่ได้พร้อมกับตั้งคำถามว่าทำไม ซึ่งพิจารณาตัวเองแล้วว่าเราบ้าเกินไปแล้ว ช่วงเล่นกีฬาจะไม่มีความคิดอื่นเข้ามา เพื่อนบอกว่า ดูผมจะเอาจริงเอาจังมากเลย ผมบอกว่า ไม่รู้สิผมชอบเขียนหนังสือกดปลายปากกา อาวคนละเรื่องเดียวกันหรือเปล่าเนี่ย จากที่ไม่เคยเล่นหรือเล่นมั่วๆ เริ่มสังเกตเพื่อนๆที่เขาเล่นเก่งๆ และเลียนแบบ ซึ่งพอจะเล่นได้อยู่ทั้งที่ไม่รู้กติกามากนัก เป้าหมายหลักคือทำอย่างไรให้เหงื่อออก

   หันมาดูรองเท้าที่สวมใส่เล่น อาว...ใช้หนักเกินไปละมั้ง พื้นรองเท้าครูดกับพื้นซีเมนต์ไม่มีดอกแล้ว แถมเป็นรูโหว่ที่พื้นรองเท้าตรงหัวแม่เท้า นั่นนะสิทำไมเวลาวิ่งมันสากๆ เหมือนไม่ได้ใส่รองเท้า คิดว่าทำอย่างไรดี ไปซื้อรองเท้ามือสองเยอะแยะที่โรงเกลือในราคาร้อยเก้าเก้า เพื่อนำมาแลกเหงื่อก็ดีอยู่ แต่ไม่ดีกว่า ลองตามรอยบาทพระศาสดา อดีตเจ้าชายแห่งเมืองกบิลพัสดุ์ดูหน่อยจะเป็นไร เมื่อสึกหรอก็ต้องซ่อม

   เมื่อประมาณกลางเดือนผมจึงเดินไปตามกองขยะเพื่อหารองเท้าเก่าๆ และพบรองเท้าเก่าข้างหนึ่ง จึงเลาะเอาพื้นรองเท้ามาแล้วตัดเป็นสี่เหลี่ยมแซมและปะรูที่พื้นรองเท้าด้วยกาวร้อนซึ่งซื้อมาจากร้านอมรที่โลตัส นวนคร เหนือฝ่าเท้าเป็นผ้าก็เย็บไปตามประสา แต่แล้วเมื่อวานนี้ขณะตีลูกขนไก่อยู่ ทำไมมันสากๆอีกแล้ว หงายรองเท้าดู อ้าวสึกหรอจนพื้นบางอีกแล้ว จะทำอย่างไรดี

   นึกถึงรองเท้าของ อ.ประมวล (ชุมพร) ท่านเคยใส่รองเท้ายางรถยนต์ซึ่งทนมากไม่ต่ำจากสิบปี และผมก็เคยซื้อมาใช้ทนมากมาย ผมคิดว่า ถ้าเอายางรถยนต์มาปะน่าจะทนอยู่ หลังเลิกเล่นกีฬา จึงปั่นจักรยานไปตามกองขยะอย่างเคย แต่ไม่พบอะไร จึงปั่นไปแถวอาคารห้องปฏิบัติการช่างยนต์ซึ่งปิดเรียบร้อยหมดแล้วเพราะสิ้นเวลาราชการในวันหนึ่งๆแล้ว เห็นยางในรถยนต์ที่ทิ้งไว้ใกล้คูน้ำ เข้าใจว่าเขาทิ้งแล้ว ดูจากคราบดินและอื่นๆ น่าจะนานพอควร จึงหยิบมาล้าง ก่อนปั่นจักรยานไปเอาคัดเตอร์ที่รถ มาัตัดยางในรถยนต์ไปส่วนหนึ่ง ปั่นจักรยานกลับห้องนอน จัดการล้าง ขัดด้วยแปรงให้สิ่งปฏิกูลหลุดออกไปและตากไว้จนแห้ง จึงถึงเวลาของการซ่อมรองเท้ากีฬาเก่าๆ

   อุปกรณ์ประกอบด้วย คัตเตอร์ กรรไกร กาวร้อน ยางในรถยนต์ รองเท้าเก่า กระดาษรองพื้น ผ้ายางรองสำหรับตัดด้วยคัตเตอร์ ไม้บรรทัด ปากกา โดยเริ่มจาก

  ก.ผ่ายางในรถยนต์แผ่ออก(ผ่าไว้แล้วตั้งแต่ขัดด้วยแปรง)

  ข. แผ่ยางในรถยนต์ออกเป็นแผ่น แล้วนำรองเท้าไปทาบเพื่อวาดแบบ

  ค. วาดแบบด้วยปากกาลูกลื่น 

  ข. ตัดด้วยคัตเตอร์ แต่พบว่า ตัดด้วยกรรไกรง่ายกว่า

  ง. ได้แบบแล้ว ทากาวร้อนที่พื้นรองเท้า แล้วนำแบบยางในรถยนต์มาทาบ ตกแต่งให้เข้ารูป ช่วงนี้ระวังกาวจะสัมผัสเนื้อหนังของเรา 

  จ. กดด้วยน้ำหนักมือหรือสิ่งอื่นใดให้กาวแห่ง

  แล้วผมก็ได้รองเท้ากีฬาเก่าๆด้วยพื้นยางในรถยนต์ คาดว่าน่าจะทนต่อการเสียดสีกับพื้นซีเมนต์เวลาที่เราวิ่งได้มากกว่าพื้นรองเท้าทั่วไป ส่วนจะลื่นหรือไม่ หากฝนไม่ตกในเย็นวันนี้ คงจะทราบผล