ก่อนที่ผมจะมาลงวิชาเลี้ยงผึ้งนี้ ผมมีความรู้เกี่ยวกับผึ้งน้อยมากหรือแทบจะไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับน้องผึ้ง และค่อนข้างที่จะกลัวผึ้งมากเพราะว่าผมเคยโดนต่อยตอนเด็กๆ และไม่อยากเข้าใกล้มันอีกเลย มีอยู่อย่างเดียวที่ผมชอบนั่นคือ น้ำผึ้ง และแล้วความรู้สึกของผมต่อน้องผึ้งก็เปลี่ยนไปเมื่อตอนที่ผมได้เรียนวิชาเลี้ยงผึ้ง เพราะนอกจากจะได้ความรู้แล้วผมยังรู้สึกว่าตัวเองเริ่มชอบผึ้งขึ้นมาแล้ว จากการที่ได้ใกล้ชิดได้รู้นิสัยของผึ้งตรงจุดนี้มันทำให้เราเข้าใจธรรมชาติของเขามากขึ้นและอยากจะเลี้ยงไว้ที่บ้านเพราะนอกจากจะได้กินน้ำผึ้งแล้วเรายังได้อยู่กับผึ้งน้อยด้วย ถ้าพูดถึงผึ้งหลายๆคนก็จะรู้สึกกลัวเป็นธรรมดาครับจะมีกี่คนล่ะที่อยากโดนต่อยถ้าผึ้งไม่มีเหล็กในคนทั่วไปก็คงจะไม่กลัว แล้วถ้าผึ้งไม่มีเหล็กในล่ะครับ...แน่นอนครับน้ำผึ้งคงจะโดนขโมยหมดรังแน่ๆ ลองคิดเล่นๆดูนะถ้าในอนาคตมีการนำเทคโนโลยีพันธุวิศกรรมมาใช้ในการปรับปรุงพันธุ์ผึ้งทำให้ผึ้งไม่มีเหล็กในแล้วมันจะเป็นอย่างไร...?