ชีวิตที่ต้องก้าวเดิน

ชีวิตกับการเดินทาง

     เมื่อครั้งที่ไปสอบครูผู้ช่วย หมูจ๋านั่งรถโดยสารมองดูสองข้างทาง บรรยากาศช่างดีเสียจริงๆ เราจะมีโอกาสได้มาอยู่ไหมหนอ คิดๆอยู่ในใจหากสอบติดคงจะได้มาอยู่และคิดว่าจะอยู่ไปตลอดชีวิตเชียวหละ แต่ทว่ายังสอบไม่ติดกินแห้วตามระเบียบ พักกลางคืนก็ออกมาเดินเที่ยวไปบรรยากาศเงียบๆไม่อึกทึกครึกโครม สงบมากๆหมูจ๋าชอบจับใจ และทำให้นึกถึงพี่ชายที่เป็นตำรวจอยู่ที่ฝางว่า มิน่าล่ะพี่ชายเราถึงหยุดตรงนี้...ที่ฝาง...จริงๆ เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งค่ะ ชีวิตที่ต้องยังก้าวเดินต่อไป...เราต้องเดินไปให้ถึงยังจุดหมายที่เราใฝ่ฝันให้ได้ อย่าหยุดนิ่ง...อย่ายอมแพ้...นี่คือสิ่งที่หมูจ๋าปลอบใจตัวเองเสมอๆ ค่ะไปเยี่ยมเมืองฝางด้วยกันนะคะ

 

 

นี่คือวัดเจดีย์งามซึ่งอยู่ตรงข้ามกับที่ว่าการอำเภอฝาง

[แว่นธรรมทอง]

ขอเป็นกำลังใจ ขอให้ได้บรรจุเร็ว ๆ "ปัญญาย่อมจะนำไปสู่จุดหมายที่ดีที่สุด" สู้ๆๆๆ สวัสดีครับ