การดูแลรักษาพระเนื้อตะกั่วสนิมแดง

ในระยะนี้ผมได้พยายามทบทวนเรื่องการดูเนื้อพระสนิมแดง ที่ทำให้ผมต้องนำพระสนิมแดงออกมาดูบ่อยๆ

โดยเฉพาะพระร่วงรางปืน พระท่ากระดาน และพระสนิมแดงอื่นๆ ที่พอมีอยู่บ้าง

ก็ได้พบว่า

พระองค์ที่เคยเห็นผิวด้านๆ บางองค์ออกมันๆ ฉ่ำๆ  และค่อยๆออกสีสนิมแดงมากขึ้นเรื่อยๆ

บางองค์ที่รักษาไว้อย่างดี โดยการเลี่ยมพลาสติกไว้นั้น พัฒนาผิวไปถึงขั้นมีสนิมไขงอกคลุม พร้อมๆกับมีสนิมใยขาวๆ คล้ายเชื้อราอยู่บนไขด้วย

ผมจึงสงสัยว่าพระจะขาดอากาศหรือเปล่า จึงพยายามเจาะรูเล็กๆไว้ระบายอากาศด้านหลัง

จึงทำให้ผมได้ข้อคิดว่า พระสนิมแดงนี้เนื้อบอบบางมาก โดยเฉพาะสนิมไขที่อ่อนฟู ถ้าโดนสัมผัสบ่อยๆ น่าจะหายไปหมดแน่นอน

และในส่วนของผิวสนิมแดงก็น่าจะกร่อนได้ง่าย

พระเนื้อตะกั่วสนิมแดง ผิวจะอ่อนมาก ถ้านำมาสัมผัสบ่อย ผิวจะกร่อนเสีย ดูเหมือนพระเก๊ไปเลย แต่ถ้านำไปใส่ตลับเก็บไว้ดีๆ ผิวก็จะค่อยๆฟื้นคืนได้

จึงไม่ควรสัมผัสพระโดยตรง อย่างน้อยควรใส่ตลับกันสัมผัส

แต่ถ่าเลี่ยมพลาสติกกันน้ำ ก็ควรมีรูระบายอากาศให้เนื้อพระได้มีการพัฒนาตามอายุ

คิดไปคิดมา พระร่วงหลังรางปืนที่พี่ชายผมให้มาเมื่อปี 2512 ยังมีผิวพัฒนาไม่มาก ก็สงสัยจะเป็นเพราะเลี่ยมกันน้ำไม่มีรูระบายนี่เองครับ

ดังนั้น ถ้าท่านอยากให้เนื้อพระพัฒนาตามอายุ ต้องเลี่ยมพลาสติกให้ระบายอากาศได้ แต่ถ้าท่านอยากให้เนื้อพระหยุดการพัฒนา ก็เลี่ยมแบบปิดสนิทครับ

และที่สำคัญ ไม่ควรล้าง ปัดฝุ่น หรือสัมผัสผิวพระสนิมแดงโดยเด็ดขาดครับ

ผิวจะเสียครับ