ตลาดนัดความรู้องค์กรการเงิน 5 พื้นที่

ถ่ายทอดความรู้ฝังลึกกันอย่างมีเป้าหมายด้วยบรรยากาศแบบมิตรไมตรี หากเราช่วยกันใช้ B2B ผสมผสานกับ F2F ก็จะทำให้การเรียนรู้ของเราพัฒนาไปได้รวดเร็วขึ้นมาก

ที่จริงวันที่28ก.ย.เป็นรายการที่อ.เบียร์,ผญ.เทพพิทักษ์ต้องเป็นแกนในการจัดการตลาดนัดความรู้โดยผมทำตัวเป็นพี่เลี้ยงเขียนข้อเสนอแนะในBlogมาก่อนหน้านี้แล้ว (ไม่รู้ว่าอ.เบียร์และทีมงานได้อ่านกันบ้างหรือเปล่า?)วันนั้นผมกะว่าจะทำตัวเป็นผู้สังเกตการณ์เท่านั้น
วันที่29จึงเป็นรายการที่ผมเป็นผู้จัดตลาดนัดเต็มตัว
ผมเริ่มรายการโดยให้ผู้เข้าร่วมแนะนำตัวกันก่อน จากนั้นอธิบายกระบวนการประชุมที่เราจะทำร่วมกัน โดยเริ่มจากฉายภาพใหญ่ของโครงการ และสถานะ ความสำคัญของพื้นที่วิจัยที่เรากำลังดำเนินการอยู่ จากนั้น
1)แบ่งกลุ่มย่อย 5 พื้นที่ให้ทบทวนเป้าหมายในการจัดการความรู้ของตนเอง
2)คละกันทั้ง5พื้นที่ตามฐานคุณวิจัยและคุณอำนวยพวกหนึ่งและคุณกิจอีกพวกหนึ่งรวมประมาณ 5 กลุ่มๆละ5-6คน ให้เล่าประสบการณ์การดำเนินงานที่ผ่านมา ทำอะไรมาบ้าง ทำอย่างไร และเกิดผลอย่างไรตามเป้าหมายที่ตั้งไว้
3)ให้ช่วยกันวิเคราะห์ สรุปเรื่องเล่าเป็นหมวดหมู่(ขุมความรู้)
4)ยกระดับ(สังเคราะห์)เป็นแก่นความรู้ที่ทำให้บรรลุเป้าหมาย(แก่นความรู้จากการปฏิบัติจริง)      ด้วยการผสานกับประสบการณ์ที่ได้เรียนรู้มาและจินตนาการเพิ่มเติม(ยังไม่เคยทำ)
5)จัดลำดับแก่นความรู้และขุมความรู้ที่สำคัญซึ่งทำให้บรรลุเป้าหมายที่ตั้งไว้
ระบุตัวชี้วัด 5 ระดับสำหรับความรู้ในแต่ละเรื่องตามแนวทางของตารางอิสรภาพ
6)ประเมินตนเองและเป้าหมายที่ต้องการยกระดับ(ความรู้)ให้สูงขึ้น

เมื่อดำเนินการจริง ปรากฏว่ากลุ่มพื้นที่ใช้เวลากับเป้าหมายมากไป หลายเรื่องนำเสนอคาบเกี่ยวกับหัวข้อที่2แล้ว เมื่อถึงช่วงคละกลุ่มแลกเปลี่ยนประสบการณ์ด้วยการเล่าเรื่อง ผมพบว่าหลายคนเล่าเรื่องได้อย่างสนุกสนาน มีอรรถรส ตรงตามวัตถุประสงค์มากโดยเฉพาะกลุ่มที่มีผู้เข้าร่วม ลปรร.ในบทบาทเดียวกัน ผมฟังอ.สุกัญญาเล่าถึงบทบาทของอ.ในขบวนขับเคลื่อนสัจจะลดรายจ่าย    วันละ1บาทของสงขลาด้วยความประทับใจ อ.เล่าให้ฟังด้วยความสุข(ที่จริงอ.ไม่ค่อยสบาย)ด้วยรอยยิ้มและแววตาจากประสบการณ์การเรียนรู้ที่ร่วมคิดร่วมทำอย่างเคียงบ่าเคียงไหล่มากับขบวน เป็นความรู้ที่มีคุณค่ามากทั้งกับตัวอ.และผู้ฟังที่ร่วมชื่นชมยินดีด้วย ผมรู้สึกว่า พวกเรากำลังถ่ายทอดความรู้ฝังลึกกันอย่างมีเป้าหมายด้วยบรรยากาศแบบมิตรไมตรี อย่างนี้แหละคืออุดมคติของการ ลปรร.ตามแนวทางการจัดการความรู้
เราใช้เวลาเล่าเรื่องอย่างสนุกสนานค่อนข้างมาก ทำให้ไม่มีเวลาวิเคราะห์ สรุปเป็นขุมความรู้และยกระดับเป็นแก่นความรู้จนถึงขั้นตอนการประเมินตนเอง ซึ่งเป็นเรื่องยากที่สำคัญ แต่ทุกคนได้เห็นกระบวนการและพอจะนึกภาพออก(สำหรับผู้ที่เคยเข้าร่วมในเวทีก่อนที่ลำปาง)
ผมจึงต้องจบกระบวนการด้วยการทำAAR ด้วยเวลาที่จำกัด ซึ่งอ.บัวจากม.วลัยลักษณ์เห็นว่า    คราวต่อไป เราน่าจะลงลึกในกระบวนการวิเคราะห์ สรุปและสังเคราะห์ความรู้ได้มากขึ้น
ซึ่งก็คงจะเป็นเช่นนั้น โดยที่หากเราช่วยกันใช้ B2B ผสมผสานกับ F2F ก็จะทำให้การเรียนรู้ของเราพัฒนาไปได้รวดเร็วขึ้นมาก