วรรณกรรม : ชาวนากับงูเห่า

วันนี้ขอ  หยิบยอ พ้อเพ้อเรื่อง
นิทานเฟื่อง เรื่องร้าย แต่ก่ิอนเก่า 
มาหยิบยื่น  เมตตา  ให้เพื่อนเรา
ยินดีเขา  ให้กับเขา  ไม่เคยทวง

*****

กาลเวลา ผันเปลี่ยน หมุนเวียนผ่าน 
หกเดือนผ่าน  ให้ได้ ไม่เคยหวง 
มีน้ำใจ  ช่วยเหลือไป ให้ทั้งปวง 
ไม่เคยหวง  ไม่เคยห่วง  ให้เรื่อยเธอ

*****

แต่แล้วเขา  ทำกับเรา เหมือนงูเห่า 
กัดฉกเรา  ให้อับเฉา เศร้าเสมอ
ด่าทอเรา  กระทบเรา  เศร้าจริงเออ 
ชาวนาเผลอ  อุ้มชู  สู้กัดฟัน

*****

หนึ่งทีแล้ว  สองทีนั่น  ให้อภัย 
เขาไม่ได้ สำนึก  ตรึกตรองนั่น
ยังลืมตัว  ยังเชื่อตน  ว่าสำคัญ 
โดยไม่หัน  มามอง  ผยองกาย

*****

ชาวนานี้  ช่วยเป็นที่  พักพึ่งพิง
ให้อบอุ่น สารพัดสิ่ง  ไร้ความหมาย 
เขาเหมือนงู  กัดฉก ฟกใจกาย 
แสนเสียดาย หลงอุ้มชู สู้เมตตา

*****

งูไร้ศีล  ไร้จรรยา  ไร้สิ่งงาม 
งูเหยียดหยาม  คามคุกเกียรติ  หยามหนักหนา 
ไร้ปัญญา ไร้เมตตา  ไร้วาจา 
ทำเพื่อหน้า  ของตน  หมองหม่นใจ

*****

วอนคนดี  คนมีศีล มีสัจจะ 
โปรดลดละ  วาจา  หยามเกียรติไม่
เขาเป็นคน  มีสุขล้น  ทนกันไป 
อย่าสาดใส่  ผรุสสวาท  ฟาดฟันกัน

*****

ให้อภัย  ให้เมตตา  ให้ความดี 
งูตัวนี้ ไปดี  ไปเถิดนั่น 
ไปที่ชอบ ที่ชอบ ที่สุขนั้น 
ชาวนานี้  ขอจบสิ้น  วิ่นภักดี

*****

ครูอ้อย แซ่เฮ  ประพันธ์

[ฅนล่าฝัน]

นิทานชาวนากับงูเห่า ชาวนาคงเลี้ยงงูไม่เป็นแน่ๆ งูเลยฉกชาวนา คริๆๆๆ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ขอบคุณค่ะคนล่าฝัน ฅนล่าฝัน.

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ขอบคุณ ค่ะ คุณ อ.นุ.