ศิษย์คิดล้างครู..?

วันนี้ผมเตลิดเข้าไปในเมืองด้วยเป้าหมายหาสิ่งที่เจ้าลูกชายคนเล็กต้องการ  ในตัวเมืองนั้นแทบทุกที่มีรถติดกันเป็นแถวยาว  สร้างบรรยากาศให้ผู้คนหงุดหงิดใจรอนโมโหง่ายได้เหมือนกัน  เหลียวมองข้างถนนแล้วให้นึกถึงการวิเคราะห์ของนักวิชาการบางท่านว่ามาเหมือนตาเห็นคือท่านว่าระบบการทำงานในสังคมเรานี้มักแยกส่วนต่างคนต่างทำ 

 ท่านยกเอาประเด็นว่า  ฝ่ายทำถนนก็ทำไป  ฝ่ายประปาก็มาเจาะถนนฝังท่อน้ำประปาไป  ฝ่ายไฟฟ้าก็มาเจาะลงสายใต้ดิน  คือทำกันคนละที  ไร้การวางแผนร่วมกันให้สำเร็จในคราวเดียวกัน  ไม่มีการเชื่อมโยงกัน  แล้วก็เสียงบไปมากมายมหาศาล  เออ...ดูจะจริงอย่างท่านว่านะนี่

 

มาหาอะไรคะ..?  หนังสือครับเอาตัวอย่างให้ดูว่าทำนองนี้  เธอไปค้นหา 3 คน  คนที่ 3 พบแล้วนำมามอบให้  ได้จ่ายสตางค์  พอกลับถึงบ้านเย็นแล้วเจ้าลูกชายมาเห็นเข้า...พ่อ ๆ นี่มันไม่ใช่  หน้าปกมันมีเด็กส่องแว่นขยายดูมดเดินอยู่บนต้นไม้...เอาละสิทีนี้

 

ไปอาบน้ำก่อนนะลูก...ผิดแล้วแก้ไขใหม่ได้...ช่วงนี้ผมเลยแวบเปิดหนังสือนิทานธรรมะ  ของพระครูวิวิธธรรมโกศล  ( ชัยวัฒน์  ธมฺมวฑฺฒโน ) แห่งวัดประยุรวงศาวาส  ได้อ่านเรื่อง ศิษย์คิดล้างครู

ท่านเขียนทำนองว่า...นานมาแล้ว  มีหมาขี้เรื้อนอยู่ไม่เป็นสุขไปอยู่ใต้อาศรมฤาษี  ฝ่ายพระฤาษีสงสารช่วยเสกให้หายจากโรคขี้เรื้อนได้  แล้วบอกว่าแกต้องการอะไรอีกข้าจะเสกให้ได้  ได้โปรดบันดาลให้ผมเป็นราชสีห์ด้วยเถิด  ทำไมเจ้าอยากเป็นราชสีห์ละ  เพราะมันมีอำนาจ  ฝ่ายพระฤาษีเสกหมาได้กลายเป็นราชสีห์

 

        เมื่อหมาได้เป็นราชสีห์แล้วก็ถามพระฤาษีว่า ผมเป็นเหล่าไหนของราชสีห์ครับ  ข้าเสกให้เองเป็นราชสีห์เหล่าไกรสรซึ่งเป็นเหล่ามีอำนาจและเป็นตระกูลสูงศักดิ์  แล้วผมชื่ออะไรละ  เอ็งมีชื่อว่า...สุสีหะ...

 

        ทีนี้ราชสีห์สุสีหะก็เดินเบ่งกล้ามไปมาตามอำเภอใจไม่อยู่ปฏิบัติพระฤาษี  มันมัวเมาในชาติตระกูลใหม่ของมัน  และเที่ยวไปเจอนางราชสีห์แล้วเกิดความรัก  นางพาไปรู้จักพ่อแม่ของนางก่อน  หลังจากแนะนำกันแล้ว  ก็บอกว่าที่คู่รัก  ฝ่ายพ่อแม่นางก็ถามว่าเจ้าเป็นลูกเต้าเหล่ากอไหน  พ่อแม่เจ้าเป็นใคร..?  ไปเอาพ่อแม่เจ้ามายืนยัน

 

   ตายละหวา..?  ถ้าขืนเอาผู้ปกครองมายืนยันก็คือพระฤาษี  ท่านจะว่าตามความจริงว่าเราเป็นหมา  แถมยังเป็นหมาขี้เรื้อนซะด้วยนะ  ครานี้กูแย่แน่ ๆ  ทำไงหวา...เลือดอกตัญญูขึ้นหน้า ก็ไปกัดพระฤาษีตายแล้วก็หมดคนรู้กำพืดเราละ  เพราะชาติหมาเรื่องพ่อแม่ไม่สำคัญ  ด้วยอำนาจราคะในนางราชสีห์เหนือกว่าผู้มีพระคุณ  มันจึงรีบตรงไปยังอาศรมพระฤาษี 

 

ฝ่ายพระฤาษีเข้าฌานอยู่รู้แน่ชัดในเรื่องราว  ขณะมันกำลังจะกระโดดเข้ากัด...ท่านตวาดว่า...อ้ายหมาขี้เรื้อนมึงจะกัดกูรึ..?  โน่นลงไปอยู่ใต้ถุนซะ...ฝ่ายราชสีห์กลายเป็นหมาขี้เรื้อนทันที  ผลแห่งกรรมนั้น  จึงต้องเป็นหมาขี้เรื้อนอยู่จนทุกวันนี้

 

โอ้ ! อนิจจา.. ทำคุณแก่สัตว์เดรัฐฉานมันก็เป็นเช่นนี้แหละหนอ..?

 

และแง่คิดจากนิทานธรรมนี้ท่านตบท้ายว่า...ผู้ที่ทรยศต่อผู้มีพระคุณ , คบคนพาล ,

หลงเชื่อคนผิด , คิดว่าตัวแน่ , คดโกงเพื่อนบ้านเพื่อนร่วมกิจการ  อาจได้ผลเป็นความรุ่งเรืองในปัจจุบัน  แต่จักถึงความวิบัติฉิบหายเป็นสิบเท่าร้อยเท่าในกาลเบื้องหน้า  ดุจสุสีหะ  นี้เป็นอุทาหรณ์ นั้นแล.

...........................................

บรรณานุกรม

พระครูวิวิธธรรมโกศล  ( ชยัวัฒน์  ธมฺมวฑฺฒโน ) . ( 2537 ) . นิทานสนุกปลุกใจ . กรุงเทพ ฯ :  โรงพิมพ์เลี่ยงเชียง .