แค่คนใจรักอยากขีดเขียน กับงานที่ไร้คุณค่า ไม่น่าอ่าน เนื่องในงานวันสุนทรภู่จะมาถึง

     การเขียนฟังดูเป็นเรื่องที่ง่ายสำหรับใครหลายคน แต่สำหรับบางคนการเขียนนับว่าเป็นสิ่งที่ยากและถ้าทายที่สุด โดยเฉพาะการจะขีดเขียนงานให้มีคุณค่าและชวนให้น่าอ่าน

     ความมีใจที่อยากขีดเขียนจึงเป็นเชื้อเพลิงอย่างดีให้เดินเครื่องจรดปลายปากกาบนหน้ากระดาษ เพื่อวาดความคิดของตน โดยไม่ต้องรับรู้ว่าผู้อ่านจะคิดหรือรู้สึกเช่นไร โดยเฉพาะเสียงหัวเราะของคนอ่านที่ซ่อนด้วยความรู้สึกเหยียดหยามในฝีมือการเขียน

     แม้ความต่ำต้อยด้านฝีมือในการเขียน ไม่มีความสามารถที่จะสร้างงานเขียนที่ดี มีเพียงใจรักและความกล้าขีดและเขียน เนื่องในงานวันสุนทรภู่จะมาถึงจึงอยากจะขีดเขียนความในใจ

     แม้นทุกข์เข็ญเดนคุกไม่หยุดพัก    ลิขิตปักลงชนวนเฝ้าขวนขวาย

     ไม่ละทิ้งกิจวัตรจนตัวตาย            ไม่ขาดหายสายธารการกวี

     ไม่เคยคิดหวังซื้อเกียรติยศ           เกือบกบฏวิพากษ์กลอนอับสุขี

     เพราะยึดมั่นอุดมการณ์เป็นคดี       หลายร้อยปีโลกร่ำำลือ ภู่-สุนทร

     คล้ายวันเกิดรำลึกปลุกความฝัน     อยู่ไหนกันขุนพลเหล่าอักษร

     หรือหลับใหลกับบ้านโขนเมืองละคร มาร่วมเติมไฟฟอนพร้อมจินดา

     ตื่นเสียทีตื่นเสียเถิดเกิดจริต         เนรมิตสร้างงานสมปรารถนา

     จารึกไว้ในแผ่นแท่งศิลา              จะสืบสานรักษางานกวี

     สองมือพร้อมจับปากกาลงแต่งแต้ม เมื่อแรกแย้มอาจอับเฉาไม่ฉายศรี

     หากไม่หยุดขีดเขียนจักได้ดี         เชิดศักดิ์ศรีสมเรียกว่า ภาษาไทย

       ประพันธ์ไว้หยิกแกมหยอกให้ผู้อ่านได้ตื่นตัวทางความคิด โดยเฉพาะการเขียนหนังสือที่ผมเองเชื่อว่าเป็นสิ่งที่มีความหมายสำหรับชีวิตอย่างหนึ่ง มันคือการติดอาวุธทางปัญญา ดังที่สุนทรภู่กล่าวไว้ว่า 

อันความคิดวิทยาเหมือนอาวุธ 

ประเสริฐสุดซ่อนใส่เสียในฝัก

 สงวนคมสมนึกใครฮึกฮัก

จึง ค่อยชักเชือดฟันให้บรรลัย

[แผ่นดิน]

เขียนบล็อก..เขียนเพื่ออะไร
เขียนเพราะ “ใจ” สั่งให้เขียน
เขียนเพื่อร่ำเรียน
เขียนเพื่อสังคม

โกทูโนสอนให้รู้ (เอง) ว่า
เขียนให้รู้ค่าการสั่งสม
เขียนให้รู้ค่าการชื่นชม
เขียนเพื่อความสุขอุดมแห่งปัญญา

เขียนเพื่อชำระตัวตนอันหม่นเศร้า
เขียนเพื่อผ่อนเบาความเหนื่อยล้า
เขียนเพื่อให้รู้การพึ่งพา
เขียนเพื่อศรัทธาของชีวิต

ต่างคนต่างเขียนต่างนิยาม
ต่างเขียนต่างก้าวข้ามพรหมลิขิต
การเดินทางของถ้อยคำย้ำความคิด
สื่อพันธกิจทางใจไร้พรมแดน ...

....

ไม่ใช่ญาติก็เหมือนญาติขาดไม่ได้
สุขทุกข์แบ่งปันใจได้ทุกที่
มหัศจรรย์สัมพันธ์อันมากมี
โกทูโน-คือพื้นที่ของ ชีวิต

"http://www.gotoknow.org/blogs/posts/449429

"""

[ป.]

ตามท่านอาจารย์แผ่นดินมาค่ะ เป็นกำลังใจให้เขียนต่อไป ในนิเวศน์ที่พร้อมจะผลักดัน ให้กำลังใจ และขัดเกลา

ปล. ที่เขียนบทความนี้ ก็น่าสนใจและมีคุณค่าสะกิดให้คิดแล้วนะค่ะ :)

[ทิมดาบ]

เป็นกำลังใจในการเขียน...เพียงใจรักและความกล้า....ก็เพียงพอที่จะได้อ่านบันทึกที่งดงามของอาจารย์แล้วครับ

[แว่นธรรมทอง]

เขียนทุกวันเก่งเอง...เพราะการเขียนเป็นทักษะ ยิ่งฝีกยิ่งชำนาญ...ขอให้ใจรัก...อนาคตอาจจะได้อ่านงานเขียนรางวัลซีไรท์ นักเขียนที่ชื่อ ยุทธนา ก็ได้ครับ...ขอเป็นกลังใจ