ร้องไห้...ไข่ไก่...หัวใจหกคะเมน...เข้าค่าย (2/3)
ในการเข้าค่ายวัยรุ่น....นอกจากความวุ่นวายและความสนุกสนานที่เกิดขึ้น….
สิ่งหนึ่งที่งดงามสำหรับผม...นอกเหนือจากบทบาทงานประจำ
คือ...ความสัมพันธ์ในฐานะ “พี่” และ “น้อง”
และสิ่งหนึ่งที่ผมรู้สึกว่า...ยิ่งใหญ่มากๆ คือ...ในฐานะ “ครู” และ “ศิษย์”
ครูในค่าย...สำหรับผม...ทำให้ผมนั่งนึกดูว่า…
ผมต้องประกอบสัมมาอาชีพหลายอย่างด้วยกัน….
เป็นครู....ที่ให้ความรู้และความรัก
เป็นคุณหมอ...ที่ให้การดูแลเมื่อเจ็บป่วย...โดยเฉพาะเมื่อเข้าค่าย..บุหรี่...ที่เคยติด...สูบประจำไม่ได้สูบ...เกิดอาการหิวบุหรี่...ส่งผลอาการทางกาบเจ็บไข้...ไร้เรี่ยวแรง
เป็นนักจิตวิทยา....ที่ให้คำปรึกษาเรื่องราวในชีวิตประจำวัน ทั้งอดีต ปัจจุบัน และอนาคต
เป็นหมอดู....ที่คอยใช้ดาว...เดือน...แม่น้ำร้อยสาย...เป็นข้อมูลทำให้จิตวิญญาณให้น้องๆ มีกำลังใจ
เป็นดาวยั่ว....ที่ปลุกปั้นอารมณ์....กระตุ้น..ยั่วยุ...ให้น้องเกิดความคิดสร้างสรรค์ที่บรรเจิด
เป็นดารานักแสดงนักร้อง....ที่ต้องทำให้ตัวให้ดึงดูดสายตา...เทคนิค...ที่ให้น้องสนใจผม...เพราะน้องๆ พูดอะไรยาวๆ ให้ฟัง..ประมาณ 15 นาที...จะไปเที่ยวหลายประเทศ เช่น อาหลับ ...เลบานอน...สกรน-นคร
เป็นนักกีฬา...ต้องเตะฟุลบอล...วอลเลย์บอล....ตระกร้อ...และวิ่งๆ ...เพราะครูฝึกทหาร จะทำโทษพวกเรา...ทำหมันเปียก...หมันแห้ง
ภาพที่งดงามที่เกิดขึ้นที่แสนประทับใจของผม…
พอเข้าค่ายวันแรก...ก็เริ่มเจ็บป่วย...เพราะมีครูทหาร...บังคับฝึก...ต้องใช้กำลัง…และเข้มงวด...มีวินัย
ประกอบกับ...สายฝนโปรยปราย....ทำให้อากาศเปลี่ยนแปลง
อาหารที่ได้กินแต่ข้าวจ้าว...ไม่ใช่ข้าวเหนียว....และมีเมนูไข่ไก่...ทุกมื้อ....ทำให้กินข้าวไม่ลงคอ
คิดถึงบ้าน...ฝนตก...ยามพลบค่ำ....จู่ๆ อาการเหงา...ก็เริ่มมีอาการร้องไห้อยากกลับบ้าน
(ทั้งที่คุยกัน...บางคนตอนอยู่บ้านก็ไม่อยากอยู่...ไม่เคยคิดถึงใครในบ้าน....)
ผมต้องไปปลอบบ้าง....ครูท่านอื่นช่วยกล่อมและหว่านล้อม..หอบกระเป๋าจะหนีจากค่าย
ทั้งปลอบทั้งขู่....เดี๋ยวไปเหยียบระเบิดนะ
ปลอบไปปลอบมา.....
ทำได้ความรู้เกี่ยวกับความกลัวอย่างหนึ่ง.....
ความกลัวของน้องเกิดจากอนาคตที่มาไม่ถึง....กลัวการฝึกหนักในค่าย...อาหารไม่อร่อย...เพื่อนจะรังแก...การถูกลงโทษ....อื่นๆ สารพัด
โดยนำอดีตมาเป็นประสบการณ์ เช่น มีคนคุยให้ฟังว่า...เข้าค่ายไม่ดี...ทหารดุ...บ้างหล่ะ
ผมบอกให้น้อง....ลองใช้ใจดูเฉพาะเวลานี้....วินาทีนี้
เราจะไม่มีความกลัว...หายคิดถึงบ้าน...และทำหน้าที่ให้ดีที่สุดในค่าย
อย่าให้ความกลัว...ทำให้....หัวใจหกคะเมน....
ความเห็น (4)
ความกลัว....ทำให้...หัวใจ...ไม่หกคะเมน ===> แล้หละคะ ...พี่หมอ...อดิเรก
ขอบคุณมาก สำหรับบทความดีๆ นี้นะคะ
บันทึกนี้ สะท้อนคุณค่าและความสุข ของหมออนามัย ได้มากกว่าคำบรรยายค่ะ แถมแฝง tactic สร้างอารมณ์ขันไว้ด้วย . เป็นดารานักแสดงนักร้อง....ที่ต้องทำให้ตัวให้ดึงดูดสายตา...เทคนิค...ที่ให้น้องสนใจผม...เพราะน้องๆ พูดอะไรยาวๆ ให้ฟัง..ประมาณ 15 นาที...จะไปเที่ยวหลายประเทศ เช่น อาหลับ ...เลบานอน...สกรน-นคร . ในชั่วโมงสอนบรรยาย นักศึกษา ชอบไปตะวันออกกลาง บ่อยๆ เหมือนกันค่ะ
- ท่าทางสนุกมากๆๆ
- รออ่านอีกครับ
คนเป็นเสาหลักของสังคม..ก็ต้องเล่นบทบาทดีๆอย่างนี้..ส่งไม้ต่อรุ่นต่อรุ่นค่ะ