เรียนภาษาญี่ปุ่นจากหนังสือการ์ตูนกันเถอะ!
こんにちは！
สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นคงต้องขอ Say Hi！ให้เป็นภาษาญี่ปุ่น
สมชื่อบล็อกว่าด้วยการเรียนภาษาญี่ปุ่นจากหนังสือการ์ตูน
漫画から日本語を勉強しよう！ファイト！
แนะนำตัวกันสักเล็กน้อย
เจ้าของบล็อกนี้ชื่อ จ๊อบ - Job - ซึ่งมาจากภาษาอังกฤษแปลว่า "งาน" ดูเป็นชื่อที่จริงจังซึ่งขัดกับเจ้าตัวที่เกียจคร้านเป็นซะส่วนมากโดยสิ้นเชิง เมื่อโตขึ้นมาพอจะรู้ว่าเปลี่ยนการสะกดชื่อตัวเองได้โดยไม่มีความผิดต่อกฎหมายและต่อพ่อแม่แล้ว เจ้าของบล็อกเลยแอบเติมตัวอักษร P ลงไป เพื่อให้ความจริงจังของชื่อดูเบาบางลงบ้าง กอปรกับตัวอักษร P เจ้าของบล็อกคิดมาติ๊ต่างเองว่าย่อมาจาก P - Power โอเค ดูถึกดีมีพลังขึ้นมานิดๆ เหมาะเจาะลงตัวกับชื่อนี้
สรุปประวัติศาสตร์ยาวนานของชื่อ Jobp จ๊อบ(ถึก)
ก็เป็นมาด้วยประการฉะนี้แล
เจ้าของบล็อก เป็นคนชอบอ่านหนังสือการ์ตูนมาตั้งแต่เด็ก การ์ตูนญี่ปุ่นเล่มแรกที่อ่านคือ ยอดนักสืบโคนัน ตอนอายุได้ 10 ขวบ ประถม4 (จนถึงตอนนี้เรียนป.โทแล้วแต่โคนันก็ยังอยู่ป.1 =_=") เมื่ออ่านแล้วประทับใจทำให้การอ่านพัฒนาหนังสือการ์ตุนพัฒนาต่อไปเรื่อยจนมาถึงปัจจุบันนี้ และเป็นอีกหนึ่งแรงบันดาลใจที่ทำให้เลือกเรียนภาษาญี่ปุ่น้รื่ิยมาจนถึงระดับมหาวิทยาลัย (แต่ยังง๊ายยยังไงก็ยังไม่เก่งสักที -_-) และเชื่อแน่ว่าคงมีใครอีกหลายคนที่อาศัยแรงใจจากการอ่านการ์ตูนนี้เพื่อพัฒนาทักษะความรุ้ความสามารถทางด้านภาษาญี่ปุ่น และ (แอบ) สนองความต้องการเพื่อความบันเทิงส่วนตัวของตัวเองได้อีกด้วย
มีชีวิตอยู่มาจนถึงตอนนี้... ได้ลองอ่านการ์ตูนฉบับภาษาญี่ปุ่นมาไม่มากก็น้อย ก็เลยอยากจะเอาความรู้เล็กๆ น้อยที่อ่านได้จากหนังสือการ์ตูนฉบับภาษาญี่ปุ่น ไม่ว่าจะเป็นสำนวนภาษาที่เราไม่เจอในบทเรียน คำศัพท์ภาษาพูดที่ถ้าไม่ไปเดินร่อนอยู่ที่แผ่นดินญี่ปุ่นอาจจะพบเจอได้ไม่บ่อย รวมถึงเรื่องราวน่ารู้น่าสนใจต่างๆ อาจด้วยความอ่อนด้อยทางภาษาญี่ปุ่น หรือความสามารถในการสื่อสารไม่สมประกอบ หรือด้วยปัญหาเหตุผลใดๆ ก็ตามแต่ที่อาจทำให้มีความผิดพลาดทางข้อมูล เนื้อหา หรือข้อผิดพลาดใดๆ ก็ต้องขออภัยมาล่วงหน้าไว้ ณ ที่นี้ ด้วยนะคะ
เข้าเรื่องใจความสำคัญว่าด้วยการเรียนภาษาญี่ปุ่นจากหนังสือการ์ตูนกันเสียที
บล็อกนี้เหมาะสำหรับผู้ที่ศึกษาภาษาญี่ปุ่นเบื้องต้นมาแล้วพอประมาณ และอ่านการ์ตูนฉบับภาษาญี่ปุ่นแล้วต้องชะงักหน้าละ 5 ทีเป็นอย่างต่ำ เอ... อันนี้มันคืออะไร เอ... อันนี้มันแปลว่าอะไร หรือแม้แต่ เอ๊ะ！คุ้นเหมือนจะเคยเจอตอนเรียนนะแต่นึกไม่ออกเสียที ถ้าอ่านแล้วไหลลื่นปรื๊ดๆ เหมือนอ่านภาษาไทยก็ขอให้ขอ่านข้ามเรื่องไร้สาระมาช่วยแนะนำข้อผิดพลาดกันด้วยนะคะ
หนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นบนพื้นโลกนี้มีมากมายจนกองทับคนหลายเสียชีวิตได้อย่างง่ายดาย มีหลากหลายประเภทหลายแนวตามแต่ละบุคคลจะชื่นชอบกันไป โดยส่วนตัวแล้วตั้งแต่เด็กมาเจ้าของบล็อกชอบอ่านแนว 少年(Shounen) การ์ตูนเด็กผู้ชายมากกว่า อย่างเช่น โคนัน วันพีช นารุโตะ และอื่นๆ อีกหลายเรื่องที่เป็นที่คุ้นเคยรุ้จักกันเป็นอย่างดีในบ้านเรา สนุกไหม มันสนุกนะ
แต่ทว่า...
เมื่อได้ลองสัมผัสภาษาญี่ปุ่นต้นฉบับแล้วทำให้เจ้าของบล็อกรู้สึกว่า...
ภาษามันช่างหลุดโลก!
เมื่อครั้งที่ได้ไปเป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยนสมัยเรียนปริญญาตรี เป็นเวลา 1 ปี ความต้องการเรียนภาษาญี่ปุ่นจากหนังสือการ์ตูนทำให้แนวการอ่านของเจ้าของบล็อกเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เมื่อได้ลองอ่านหลากหลายแนวดูแล้วจึงพบว่า แนว 少女 (Shoujo) การ์ตูนสาวน้อยหรือที่บ้านเรามักจะเรียกว่า การ์ตูนตาหวานนั้นส่งผลต่อพัฒนาการทางภาษาญี่ปุ่นของเจ้าของบล็อกเป็นอย่างมาก เพราะบทสนทนาต่างๆ และเนื้อหาการดำเนินเรื่องนั้นโดยมากเป็นภาษาพูดของมนุษย์ปกติคนธรรมดา ซึ่งสามารถหยิบจับมาใช้ในชีวิตประจำวันได้เป็นอย่างเกิดประโยชน์มากถึงมากที่สุด เป็นเหตุทำให้เจ้าของบล็อกเสพติดการ์ตูนตาหวานไปโดยปริยาย
ดังนั้น
การเรียนภาษาญี่ปุ่นจากหนังสือการ์ตูนบล็อกนี้ เราก็จะเน้นเนื้อหาเนื้อเรื่องจากการ์ตูนผู้หญิงเสียเป็นส่วนมาก หรือหากว่าท่านนักอ่านผู้ใดมีข้อสงสัยเกี่ยวกับประโยคต่างๆ ของการ์ตูนเรื่องใดๆ ก็ส่งเข้ามาพูดคุยปรึกษากันได้นะคะ
และแล้ว...
การ์ตูนที่เจ้าของบล็อกอยากจะนำเสนอเป็นเรื่องแรกในสมุดหน้าถัดไป คือ
แท่น แทน แท้นนนนนนนน
君に届け
(Kimi ni todoke)
ชมเป็นน้ำจิ้มกันไปก่อนนะคะ
แล้วพบกันตอนหน้าจ้าาาาา
ความเห็น (1)
เอามาลงอีกนะคะ จะคอยติดตามค่า สู้ๆ