ตำนานผีล้านนาตอน"ยมบาลกวักมือเรียก"
มันเป็นเรื่องที่ต้องบันทึกไว้ในความทรงจำของคนที่เหลือกำ(ไม่เชื่อฟังคำพูด)ของญาติผู้ใหญ่มาตั้งแต่เด็ก ประกอบกับเมื่อเข้าเรียนเขาเรียนอยู่ในแผนกวิทยาศาสตร์ ไม่มีความเชื่อเรื่องผีๆสางๆ เพราะถือว่ามันคือเรื่องโกหก มดเท็จกันชัดๆ
ต่อมาเมื่อโตขึ้นเข้าทำงาน มีอาชีพมีหน้าตา มีเกียรติยศในสังคมผู้คนนอบไหว้จนกระทั่งอายุเกือบจะหกสิบมะรอมมะร่อ
ตื่นขึ้นเช้ากำลังแปรงฟัน มีอาการมึนหัว อ้วกน้ำลายพุ่งกระจูด สายตามองเห็นคนเดียวกลายเป็นสามสี่คน พร่ามัว ล้มลง บรรดาลูกเต้าเหล่าภรรยาต่างรีบนำส่งโรงยาบาลเชียงราย หมอจะผ่าเอาเส้นเลือดฝอยออกเพราะมันคืออาการของความดันสูงเส้นเลือดฝอยแตก แต่คนใกล้ชิดบอกว่าอย่าเพิ่งผ่าสมองขอให้รีบส่งโรงพยาบาลสวนดอกจังหวัดเชียงใหม่โดยด่วน
รถหวอส่งเสียงหว้อ....หว้อ........จากเชียงรายผ่านภูเขาสูงสู่จังหวีัดเชียงใหม่เข้าโรงพยาบาลมหาราชสวนดอกบรรดาท่านหมอๆต่างรีบรับตัวเข้าสู่ห้องฉุกเฉินและผ่านเวลานานเกือบจะเสียชีวิต..ไม่รู้สึกตัวว่ามันอยู่กันที่ไหน..อย่างไร..
เพียงแต่เห็นชายร่างดำสองคนมาอยู่ที่ตรงหน้าใกล้ๆที่เขายืนอยู่.....ชายสองคนมีตาแดงก่ำ อยู่ริมบันไดกวักมือเรียกให้เขาไปหา แต่ขณะเดียวกันข้างบนไกลออกไปเบื้องหน้ามีหอปราสาทราชวังลอยอยู่บนก้อนเมฆไปมา..วนเวียนเพื่อให้เขากระโดดขึ้นไป...
ในใจเขาบอกตัวเองว่า หากกระโดดลงไปที่ต่ำมีชายสองคนกำลังกวักมือเรียกอยู่จะง่ายและสะดวกกว่า...การที่จะกระโดดสูงขึ้นไปบนปราสาท...
ทันใดเขาตื่นขึ้น...เห็นนางพยาบาลกำลังเช็ดเหงื่อไคค้าว(เหงื่อกาฬก่อนตาย)ที่ออกท่วมตัวเขา..ได้ยินพยาบาลพูดว่า "รอดแล้ว ตาขมิบแล้ว.."
เขาพยายามรวบรวมความรู้สึกทั้งหมดถามพยาบาลว่าเขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร...
พยาบาลจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้เขาฟัง.....
หลังจากนั้นออกจากห้องฉุกเฉินมาพักอยู่ห้องพิเศษ..เขาเห็นภรรยาญาติพี่น้องและเพื่อนๆมารุมล้อมเยี่ยมไข้....
เขาเล่าเรื่องที่มีคนมากวักเรียกให้ผู้ที่มาเยี่ยมไข้ฟัง.....
ผู้ใหญ่ท่านหนึ่งบอกว่า "ดีแล้วที่ไม่ไปหาคนที่กวักมือเรียก...นั่นคือยมบาลแน่ๆ...ถ้ากระโดดลงไปตามมือกวัก ป่านนี้คงเป็นศพนอนในโลงไปแล้ว...
หลังจากที่เขาหายป่วยเขาบอกตัวเองว่า..ต่อไปนี้ต้องทำบุญสุนทานก่อนที่จะไปหายมบาลแท้จริง.....
เขาเล่าเรื่องนี้ให้ทุกคนฟังบอกให้ทุกคนว่านรก..สวรรค์มีจริง....จากที่ผู้ที่ไม่เชื่อเรื่องกรรมเวร..การเวียนว่ายตายเกิด...ภพชาติ....บัดนี้เขาเจอด้วยตนเองจึงกลับกลายเป็นคนละคนจากเมื่อก่อนเป็นนักวิทยาศาสตร์เต็มตัว....กลับเป็นคนเชื่อเรื่องลึกลับเหนือธรรมชาติ โดยเฉพาะเรื่องเวียนว่ายตายเกิด
ประสบการณ์ย่อมทำให้คนเรียนรู้ด้วยตนเอง...มากกว่าการได้รับคำสอน...
ความเห็น (8)
ประสบการณ์ย่อมทำให้คนเรียนรู้ด้วยตนเอง.. มากกว่าการได้รับคำสอน.. เห็นด้วยค่ะ (ประสบการณ์.. เปลี่ยนพฤติกรรม)
สวัสดีเจ้าคุณระพี....
ยินดีเจ้าที่เข้ามาแว่อ่านและก้อ...ให้ความคิดเห็น....
คนเราอย่างที่เขาบอก..."ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตานั่นปะไรเจ้า..."
ด้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน....พรหมมา
ท่านชัดแนะนำ blog ของท่านน่ะค่ะ อ่านสนุกทีเดียว ทำให้ชลัญต้องติดตามตอนต่อไป
สวัสดีคุณชลัญธร..
ขอบคุณที่เข้ามาแว่อ่าน...ขอบคุณท่านชัดครับที่ยังคิดถึง...ผมก็คิดถึงพวกเราทุกคนว่างๆ..เชิญที่แหล่งเรียนรู้ผะหญาล้านนา..มีนำ้สมุนไพรให้ดื่มครับ
ด้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน...พรหมมา
คนต่างเมือง
ประโยคเด็ดโดนใจ "ประสบการณ์ย่อมทำให้คนเรียนรู้ด้วยตนเอง...มากกว่าการได้รับคำสอน..." ยินดีจ้าดนักเนอเจ้า
สวัสดีเจ้าคนต่างเมือง.....
เมินนานนักหนาที่บ่ได้พบกันเกือบเป็นปีละเน้อ....
ยินดีเจ้าที่เข้ามาแว่อ่านหากมีเวลาว่างก็เข้ามาอ่านแถมเน้อเจ้า.....
ด้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน.....พรหมมา
arun utasom
สวัสดี แถมเตื้อ เจ้าอาจารย์ นิคมเจ้า ถ้าจะเป๋นดังคำสอน ของครูบาอาจ๋าแต้ๆ เลยเจ้า คนเหืลอกำสั่งสอนของ ป้อ แม่ ปู่ ย่า ต๋า ยาย ตึงบ่าดี ตอ้งได้ประสบกับตั๋วเก่า ถึงจะเจื่อ เหมือนกำตี่ว่า ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งนํ้าตา แม่นก่อเจ้า อาจ๋านเจ้า ขอขอบคุณนักๆเจ้า ตี๊มีเรื่องดีๆ เป็นอุทาหรณ์สอนใจ๋ มาฮื้อได้อ่านกั๋น แล้วจะแว่เข้ามาอ่านบ่อยๆเจ้า ลูกศิษย์ ปี 1 เจ้า
สวัสดีเจ้าคุณอรุณ.....
หากมีประสบการณ์นำมาเล่าสู่กันฟังก็จะมีความรู้หลากหลาย....ขอพวกเราช่วยกันเล่าสิ่งที่มีคุณค่าเจ้า....
้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน....พรหมมา