กล่องอะไรอยู่ใต้โต๊ะ
ด้วยเพราะอักษรคีย์บอร์ดบางตัวไม่สามารถพิมพ์ได้ ทำให้ฝมต้องงดการเขียนบันทึกไปหลายวัน แต่วันนี้ยังไงฝมต้องเขียนแม้จะใช้อักษรตัวอื่นแทนเพื่อให้พอสื่อความหมายได้
... เพราะวันนี้เป็นวันเกิดภรรยา
หลังได้อ่านบันทึกของคุณอักขณิช บันทึก 10 ปี การแต่งงาน และวันเกิดของลูก ทำให้ฝมต้องทำอะไรบางอย่างสำหรับวันคล้ายวันเกิดภรรยาปีนี้ ซึ่งเป็นปีที่20 ของการแต่งงานของเรา
แม้นว่าฝมจะไม่เคยทำมาก่อนตลอด20ปี
นั่นคือลูกสาวอยากเซอร์ไพส์ด้วยการซื้อเค้กวันเกิดให้แม่โดยไม่ให้เธอรู้ ซึ่งวางแฝนไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่เมื่อวานแฝนมีอันต้องล้ม เมื่อภรรยาเลิกงานแล้วมารอทีป้ายรถเมล์ทำให้ไม่มีโอกาสปลีกตัวไปซื้อเค้กได้
วันนี้ฝมเลิกงานเร็วกว่าทุกวันแล้วแวะซื้อเค้กที่ห้างสรรพสินค้าได้ตามที่ตั้งใจ แม้จะไม่ใช่ของมีชื่อมีราคาแพง แต่ก็สวยน่ารัก เธอน่าจะชอบ และที่สำคัญเธอน่าจะตื่นเต้นแน่ที่ฝมซื้อเค้กเป็นของขวัญให้เธอชิ้นแรกตั้งแต่แต่งงานกันมา
ฝมเคยโดนล้อว่าเป็นฝู้ชายที่ไร้ความเป็นคนโรแมนติก ขณะที่ฝมเฉยเฉย คิดว่าความรักความจริงใจไม่ได้อยู่ที่วัตถุต่างต่างพวกนี้หรือวันคล้ายวันเกิด คล้ายวันแต่งงาน
และวันนี้ฝมจะเซอร์ไพส์ทั้งภรรยาและลูกสาวไปพร้อมกันเลย หลังจากเมื่อวานไม่สำเร็จตามแฝน
.........
ระหว่างที่ฝมกำลังขับรถกลับ ภรรยาก็โทรมาบอกให้รอด้วยใกล้ถึงป้ายรถเมล์แล้ว ฝมรีบซ่อนกล่องเค้กไว้ด้านหลังเบาะไม่ให้เธอเห็น
เธอขึ้นมานั่งบนตามปกติขณะที่ฝมรู้สึกตื่นเต้นกลัวเธอจะเห็นกล่องเค้กด้านหลังเบาะนั้น
ถึงบ้านพอเปิดประตูเข้าบ้านก็ต้องเจอกับเซอร์ไพส์เมื่อลูกสาวร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์พร้อมถือขนมเค้กชิ้นเล็กเท่าฝ่ามือที่มีเทียนบูชาพระปักอยู่ตรงกลาง ดูเหมือนเทียนจะใหญ่พอพอกันกับเค้ก
แต่นั่นก็ทำให้ภรรยาฝมยิ้มแกล้มปริเลยทีเดียว ฝมนึกถึงกล่องที่อยู่หลังเบาะรถ
ฝมกระซิบลูกสาวว่า .."พ่อก็ซื้อเค้กมาเหมือนกัน เดี๋ยวค่อยจุด"ลูกสาวทำนิ้วโอเคพร้อมรอยยิ้มกว้างด้วยความดีใจ
หลังกินข้าวเสร็จภรรยาฝมเดินขึ้นบ้านอาบน้ำ ฝมได้นำกล่องเค้กลงมาจากรถพร้อมกระซิบบอกลูกสาวให้เตรียมจุดเทียน แต่ลูกสาวเอาซ่อนไว้บนเก้าอี้ใต้โต๊ะอาหาร โดยกลัวว่าแม่จะเห็นเสียก่อน
ระหว่างที่ฝมกำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำข้างล่างภรรยาก็เดินลงมา ฝมได้ยินเสียงเธอถามว่าถุงกล่องอะไรและคงจะหยิบดู ลูกสาวฝมร้องห้ามเสียงหลงบอก "ของหนู" ภรรยาถามว่า"จะเอาไปให้ใคร" "เปล่า"
ในใจฝมคิดว่าเธอน่าจะรู้แล้วว่ามีอะไรซ่อนเธออยู่ แต่ฝมก็แกล้งเป็นขรึม พูดเรื่องอื่นกลบเกลื่อนเบี่ยงเบนไม่ให้เธอสงสัยถุงนั้น แต่ฝมก็อดยิ้มให้เธอสงสัยไม่ได้
"ยิ้มอะไรกันแปลกแปลก"
"เปล่าไม่มีอะไร"ฝมพูดพลางซ่อนยิ้มที่ปิดไม่ได้แล้ว
ระหว่างนั้นลูกสาวก็ร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ขึ้นอีกรอบ ฝมเปิดประตูรับลูกสาวที่ถือเค้กจุดเทียนวันเกิดอยู่หน้าห้องพร้อมเจ้าทอพฝี่หมาน้อยที่ยืนกระดิกหางอยู่ดิ๊กดิ๊ก
ภรรยาฝมอุทานออกมา พร้อมรอยยิ้มแห่งความสุขที่ฝมไม่เห็นมานาน เธอเป่าเทียนจนดับทั้งหมดแต่เทียนก็ติดเองขึ้นมาอีกครั้งไม่มอดสักที
"มันเป็นเทียนชนิดที่เป่าดับแล้วติดเอง"ลูกสาวบอก
"งั้นลงไปข้างล่างกันเถอะ"ฝมชวน
หลังดับเทียนเสร็จ ภรรยาฝมก็ตัดเค้กชิ้นหนึ่งกินพอเป็นพิธี เธอบอกเก็บไว้ให้หลานกินพรุ่งนี้ที่จะไปหาแม่ยาย
"แม่ก็รู้สึกเขินเหมือนกันนะลูก ไม่คิดมาก่อนว่าพ่อจะมีเค้กวันเกิดให้แม่ได้"
คำพูดของภรรยาทำให้ฝมรู้สึกว่ามันไม่สายเกินไปสำหรับเค้กวันเกิดชิ้นแรกของฝมที่ให้เธอแม้จะฝ่านมา20ปีแล้วก็ตาม
.............
ความเห็น (17)
ครอบครัวน่ารัก ดีใจกับความทรงจำดีงามนี้ค่ะ
สุขสันต์วันเกิดคุณแม่บ้านของคุณพิชัยด้วยค่ะ
wow......Happy birth day สำหรับคนที่รักและเข้าใจกัน ไม่มีคำว่าสายเพราะเขาไม่ได้รอ เขามั่นใจและเข้าใจในคุณต่างหาก ขอให้มีความสุขนะค่ะ
ผมชอบความฉลาดหัวไวของลูกสาวตัวของท่านจังครับ ...... ยินดีกับความสุขและอบอุ่นของครอบครัวท่านครับ
ดีใจ และอุ่นใจ ที่ได้มาอ่านบันทึก...บิ๊กเซอร์ไพส์ สุขสันต์วันเกิดด้วยคนนะครับ
สุขสันต์วันเกิดภรรยาของคุณพ.ด้วยค่ะ
ขอให้มีความสุข ครอบสุขสันต์ ตลอดไปนะคะ
ดอกไม้หวานกันความหวานชื่นในหัวใจ
มาแสดงความยินดี
และชื่นชมในความรักที่ยืนนานค่ะ
มีความสุขมากๆนะค่ะ
ขอให้ 20 ปี แห่งการแต่งงานของคุณพี่พิชัย เป็นสองทศวรรษแห่งความสุขและเบิกบานใจตลอดเวลานะครับ
ขอแสดงความชื่นชม และรู้สึกยินดีด้วยจริงๆ ครับ
- ความรัก ความเข้าใจมิได้อยู่ที่วัตถุจ้ะ
- แต่ สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีให้กันก็ช่วยเพิ่มเติมความรัก ความอบอุ่นให้กันและกันได้มากมายยิ่งขึ้นจ้ะ
หลายครั้งเราละเลยกับสิ่งที่อยู่ใกล้ตัวเราที่สุด ไม่ว่า พ่อ แม่ สามี ภรรยา ลูก เพราะเชื่อว่าเราได้ทำหน้าที่ของเราเต็มที่แล้ว จึงทำตัวเฉย ๆ หรือนิ่งเงียบ
แต่กับคนอื่นเราค่อนข้างจะ "เป็นธุระ" กับความเป็นอยู่ของพวกเขา
ต้องหันกลับมา "เป็นธุระ" กับคนใกล้ชิดของเราเพิ่มขึ้นครับ ก่อนที่ทุกสิ่งจะสายเกินไป
 |
ขอบคุณครับคุณปริม
ตั้งแต่บันทึกเสร็จคืนนั้นก็ไม่ได้ตอบขอบคุณสไหรับทุกท่านที่ให้กำลังใจเลย..เพราะดึกมากแล้ว
ขอบคุณอีกครั้งครับ
|
 |
ขอบคุณครับครับคุณชลัญธร สำหรับกุหลาบช่อโต
และสิ่งที่ทำให้รู้สึกดีดี ที่ได้ทำไปในวันนั้น
|
ขอบคุณ คุณฤทธิไกร มหาสารคาม
เพราะลูกสาวคนนี้ล่ะครับที่ทำให้เกิดกิจกรรมนี้ขึ้น
 |
บันทึก 10 ปีฯ ของคุณอักขณิช
คือแรงบันดาลใจครับ...ขอบคุณอีกครั้งครับ
|
 |
จริงครับ
|
 |
เห็นด้วยครับ
แต่กับคนอื่นเราค่อนข้างจะ "เป็นธุระ" กับความเป็นอยู่ของพวกเขา ต้องหันกลับมา "เป็นธุระ" กับคนใกล้ชิดของเราเพิ่มขึ้นครับ ตัวอย่างที่ทำงานวันเกิดเจ้านาย ทุกคนต่างแย่งอวยพรกัน ต้องเจียดเงินในกระเป่าซื้อของขวัญให้ แต่สำหรับคนใกล้ตัวบางครั้งกลับลืม... ขอบคุณครับ.... |
