เมื่อขาดแคลนจึงรู้ซึ้งถึงความจำเป็น...

เมื่อวานช่วงเที่ยงกลับมาที่พักก็พบว่าน้ำไม่ไหล น่าจะเพราะกำลังมีการเจาะพื้นถนนเพื่อฝังท่อน้ำขนาดใหญ่ แต่ทางกองอาคารสถานที่ของคณะฯไม่ได้แจ้งผู้พักอาศัยเลยว่าให้สำรองน้ำไว้ใช้ตามที่ปกติมักจะมีการแจ้งล่วงหน้า ก็เริ่มคิดแล้วว่า เอ๊ะ แล้วเย็นๆกลับมาเราจะมีน้ำใช้ไหมหนอ ปรากฎว่าน้ำก็ยังคงไม่ไหล ดีที่เราจะมีถังน้ำขนาดย่อมๆที่เก็บน้ำไว้เผื่อใช้อยู่ ก็ได้ใช้น้ำนั้นในการอาบ (เพราะอากาศร้อนจนต้องอาบน้ำ) ใช้ไปวางแผนไป คือต้องให้ใช้น้ำน้อยที่สุดแต่ทั่วตัวที่สุด เพราะยังมีอีกหลายเรื่องที่จำเป็นต้องใช้น้ำ

เรื่องนี้ทำให้คิดถึงหนังเรื่องหนึ่งที่เคยดูแต่ลืมชื่อไปแล้ว ที่ทอม แฮงค์แสดงนำ ในเรื่องพระเอกเป็นมหาเศรษฐีที่มีทุกอย่างพร้อมพรั่ง ใช้ชีวิตสุขสบายไม่เคยขาดแคลนอะไรเลย แล้ววันหนึ่งเกิดต้องไปติดเกาะที่ไม่มีอะไรเลย ทำให้เขาต้องใช้ชีวิตอย่างติดดินเพื่อเอาชีวิตให้รอด สุดท้ายก็ได้กลับมา แต่มุมมองต่างๆในการใช้ชีวิตก็ต่างไปเลย จำได้ว่าหนังมีฉากที่ทำให้เราได้ฉุกคิดเยอะมากๆว่า ของที่แสนจะธรรมดาในชีวิตที่เราไม่เคยนึกถึง เมื่อเราไปอยู่ในที่ๆไม่มีแล้วเราต้องใช้ เราจะรู้ว่า ของสิ่งนั้นสำคัญและจำเป็น 

ขนาดเราเองเป็นคนที่เห็นคุณค่ากับของทุกอย่างในชีวิต กินข้าวในจานหมดทุกเม็ดไม่เคยเหลือทิ้ง ไม่เคยกินอะไรทิ้งๆขว้างๆ คิดเสมอว่ายังมีคนอีกมากไม่มีกิน ใช้ของอะไรก็พยายามให้พอดี พอเพียงไม่เผื่อเหลือเผื่อขาดจนเกินไป มาถึงวันที่มีน้ำใช้จำกัด ก็ยังฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า ในแต่ละวันเรายังใช้น้ำแบบทิ้งๆขว้างๆมากจริงๆ เพราะเมื่อเราจำเป็น เราสามารถใช้แบบจำกัดได้น้อยกว่าที่ทำอยู่เยอะทีเดียว แสดงว่ายังมีอะไรอีกมากที่เรามองข้ามไปในแต่ละวันของชีวิต ต้องหันมาพิจารณาดูแล้วว่า เรายังใช้อะไรๆมากเกินกว่าที่ควรอีกบ้าง ไม่ต้องรอจนขาดแคลนค่อยมาระลึกได้ เขียนบันทึกนี้เพื่อเตือนตัวเองค่ะ

[...ปริม ทัดบุปผา...]

Cast Away หรือเปล่าคะพี่โอ๋

สวัสดียามดึกค่ะ

[pornpain EN phunumyoy]

เคยเจอปัญหาเหมือนกันนะคะ วันที่เจอปัญหาก็ประหยัดน้ำแบบสุด ๆ แต่ตอนนี้ได้แก้ไขโดยการเก็บน้ำไว้ในถังสำรองคะ

[ภูสุภา]

มายืนยันว่าคือ cast away ค่ะ

อ่านบันทึกนี้แล้วเข้าใจเลยค่ะ

ของใช้ที่เราเคยมีมากกว่าห้าชิ้น ทั้งที่ไม่จำเป็นเลย ตอนนี้เราไม่มีเลยสักชิ้น ปรากฎว่าอยู่ได้ และบางอย่างเรามีน้อย ก็ใช้น้อยให้เกิดประโยชน์มากที่สุด เช่น ลิปสติกสีไม่มีเลยเพราะคิดว่าไม่จำเป็น (แต่ยังมีลิปมันทากันริมฝีปากแตกเพราะอากาศหนาวและแห้งจริง ๆ)
เสื้อผ้า ปัจจุบันมีใช้ใส่ห่อหุ้มร่างกาย และป้องกันอากาศหนาวเย็น มีตามความจำเป็นประมาณชนิดละสามตัว ใส่เป็นชั้นใน อันนี้เลือกที่ใส่นอนได้ด้วย ใส่ชั้นกลางและใส่ด้านนอกสุด
รองเท้ามีแบบผ้าใบนักกีฬาหนึ่งคู่สำหรับเดิน และบู๊ตอีกหนึ่งคู่สำหรับกันหนาวและฝน

ฯลฯ

สิ่งที่รู้สึกว่ามีมากกว่าตอนอยู่บ้านคือ เวลา และการทำงานที่ทำได้มากกว่า

 

อืม เขียนบันทึกเรื่องนี้ไว้บ้างดีกว่า ขอบคุณค่ะ คุณโอ๋ 

 

[sr]

I live in "the sticks" - there is no town water supply.

This is my water supply:

[โอ๋-อโณ]

ขอบคุณค่ะ น้องปริม และคุณหมอเล็ก ใช่เลยค่ะ Cast Away นี่แหละค่ะ 

คุณคะ พี่โอ๋เตรียมไว้แล้ว แต่มาคิดได้ว่า ถ้าเราใช้แบบประหยัดตลอดเวลาเลยคงจะดีกว่าที่จะต้องรอจนไม่มีถึงมาประหยัดนะคะ พอเรามีมากเสมอๆ เราก็จะไม่ทันคิดน่ะค่ะ 

คุณหมอเล็กโชคดีนะคะ ที่ได้มีโอกาสเรียนรู้การใช้ชีวิตอีกแบบ ถ้าอยู่บ้านเราก็จะไม่มีทางได้อยู่ในสถานการณ์แบบนี้แน่ๆ

Khun, you're so lucky to be able to live in such a place. Nature is our best friend.

[kunrapee]

เรื่องแบบนี้.. ถ้าไม่เจอกับตนเอง.. มักไม่รู้ซึ้งค่ะ

เหมือนเรื่อง "น้องน้ำ" ปีที่แล้วไงจ๊ะ

 

[ทองหยอด]

สิ่งเล็ก ๆ น้อย ที่ไม่ควรมองข้ามครับ

[รัชนี ไตรยะวงศ์]

สัจธรรมนี้เข้ากันได้กับหลายๆสถานการณ์นะคะ - ทุกๆอย่างในโลกนี้มันมีคุณค่าในตัวเองทั้งหมดค่ะ - แต่มันจะมีคุณค่าแตกต่างกันตรงที่ระดับความต้องการสิ่งนั้น ณ เวลานั้นๆ เป็นตัวกำหนดความสำคัญค่ะ --

[kwancha]

คุณโอ๋ค่ะ..บันทึกที่ดีๆเช่นนี้ คงไม่เฉพาะเอาไว้เตือนตน ตามที่เขียนไว้ท้ายบันทึก..เท่าันั้นค่ะ ..ได้ช่วยกันเตือนทุกคนให้ตระหนักในสิ่งเหล่านี้ หากร่วมกันคนละไม้คนละมือ ก็จะมีพลังมากขึ้นค่ะ..ขอบคุณค่ะ .อืม!!..ชอบหนังเรื่อง Cast Away เช่นกันค่ะ :-))..