ครึ้มฟ้าครึ้มฝน...แต่ผมครึ้มสุขในใจ...
ผมมาทำงานอนามัยทั้งวัน...ผู้รับบริการมาก ๆ แต่เป็นกลุ่มวัยที่หลากหลาย
ได้พบเจอสัจธรรมของชีวิตจากการทำงานทั้งวัน...เกิด..แก่...เจ็บ...ตาย
ใครๆ ไม่ว่าชนชั้น ตำแหน่ง และสถานภาพใด...ไม่สามารถหลุดพ้นเงื่อนไขของความเป็นจริงได้
แต่ใครๆ ก็ชอบลืมสิ่งเหล่านี้เสมอ...และผม...บางเวลาเช่นกัน
เลิกงาน...ปิดประตูอนามัยเรียบร้อย...ยายทินผู้เฝ้าอนามัยได้มาช่วยผมตรวจตราว่า...ลืมอะไรบ้างหรือเปล่า
เพราะผม...เป็นโรคบ้าหอบฟางเสมอๆ
ผมบอกยายทินว่า “ไม่ลืม..ครบถ้วนสมบูรณ์....แต่มีสิ่งหนึ่งที่ต้องทำ...ก่อนถึงบ้าน
คือ...ต้องไปเยี่ยมคนไข้....คิดถึง
คนแรกที่ไปเยี่ยมคือ “ชาย” คนไข้จิตเวช...เจอคุณแม่ของชาย คุยกันเรื่องชาย
เข้าไปใต้ถุนบ้าน...หาชายหลังม่านผ้ากั้น...เออยังติดโซ่ตรวนอยู่เหมือน...แต่จำผมได้...ยิ้มพรายเห็นฟันมาไกลๆ...ยกมือไหว้ผม
จนผมรีบรับไหว้ไม่ทัน...ผมถามอาการ
ผมประเมินอาการจากการพูดคุย...ชีวิตดีขึ้น...สงบขึ้น....ไม่มีอาการข้างเคียงจากยา...ไม่ช่วยตนเองทางเพศ
ผมบอกว่า...ประมาณสัปดาห์นี้...จะพาไปเที่ยวอนามัย
ใช้เวลากับชายประมาณ 15 นาที ขอตัวกลับก่อน....
ขับรถเกือบจะถึงบ้าน “ราชัน”
อากาศครึ้มฟ้าครึ้มฝนของโลก...กลับให้ฝูงฝน...กระหน่ำยิงผม...เหมือนหมาน้อยเปียกปอนเข้าสู่ตัวบ้านของราชัน
แต่พอทักทาย...สวัสดีเท่านั้น...ฝูงฝนกลับหยุดสนิท...ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นในกอไผ่
ผมเอารถเข็นที่นักกายภาพ...ฝากมาให้ราชัน...จึงถามดูว่า ใช้หรือเปล่า ?
แม่ของราชันรีบชิงตอบก่อน “ใช้...คุณหมอ...แห่นาคแห่ไม่กี่วัน...ไปวัด...เพื่อนเลยเอาเหล้าให้กิน...”
ตามจริงผมอยากปรามราชันมากกว่า...แต่ดูสีหน้าแล้วสำนึกกับผม...เปลี่ยนมาใช้คำพูดหวานๆ ที่ปลุกพลังดีกว่า
มี อสม. ประจำครอบครัว มาดูแลราชันด้วย...กำลังนวด เพราะ อสม.ท่านนี้ ทางอนามัยส่งไปอบรมนวดหลายชั่วโมง
อสม. กับหมออนามัย เยี่ยมบ้านเจอกันโดยบังเอิญ...และไม่ได้นัดหมาย
ผม อสม. ราชัน และแม่...ยิ้ม...อย่างอารมณ์ดี...สายตาเป็นประกาย
ผมบอกกับราชันว่า “อย่าใช้รถมาก...ออกกำลังตามคุณหมอบอก...ให้ได้ครบทุกวัน...อาจจะเอารถคืน...ใช้โครงเหล็กดีกว่า...กลัวติดรถ...”
วันนี้...จึงมีความสุขของผม...วันนี้...ไม่ต้องฝันไปไกลๆ
วันนี้...ครึ้มฟ้าครึ้มฝน...แต่ผมครึ้มสุขในใจ...
ความเห็น (4)
เก็บฟ้าใสๆมาฝาก เป็นกำลังใจ ให้ สุขใจมากขึ้น ;)
นะ ตามหนูรีมาอีกคนหนึ่ง
แวะเอากำลังใจมาฝากคนทำดีค่ะ
...ขอบคุณหมอใจดีดูแลคนไข้อย่างใกล้ชิดแบบนี้...ต้องชื่นชมและเป็นกำลังใจให้ครับ
มีความสุขไปด้วยนะคะ