ที่รัก...นี่คือความลับแห่งหัวใจ
หนทางที่ยาวไกล อาจไม่มีความอ้างว้างเป็นเพื่อนอีกต่อไป
เมื่อเธอสามารถเปิดประตูใจต้อนรับการมาเยือนอย่างน่ายินดี
และเมื่อเธอได้เฝ้ามองลึกลงไปในหัวใจของเธอเอง
เธอจึงมองเห็นและสัมผัสความรู้สึกที่นิ่งสงบ
มีเพียงสายลมหายใจที่แผ่วเบาเท่านั้น
ที่ยังทำหน้าที่ของมันตามธรรมชาติ...
และเมื่อความสงบได้เดินทางมาถึง
มันจึงเป็นการเกิดเองอย่างธรรมชาติในพื้นที่สงบแห่งนั้น
ลมหายใจนั้นให้ความรู้สึกที่อ่อนโยน
ดังเปลน้อยที่แกว่งไกวไปมา
ด้วยมือทั้งสองของแม่อย่างทะนุถนอม
ลมหายใจเข้าจึงเคลื่อนเข้ามาช้าๆอย่างอ่อนโยน
และกลับออกไปอย่างเข้าใจและมีความหมาย
การระลึกรู้จึงเกิดขึ้น ความอิ่มเอมจึงตามมา
เพียงแค่ลมหายใจ
จงถนอมความรู้สึกนั้นไว้
และปล่อยวางลงอย่างเข้าใจ
เธอจะพบกับความรัก ความเมตตา แม้เป็นเพียงความรู้สึก
แต่ก็เปี่ยมไปด้วยไมตรีจิตของมนุษย์ที่พึงมีพึงเกิดขึ้นได้
ในสภาวะที่จิตสงบ สบาย และปล่อยวาง
ครั้นแล้วครั้นเล่าที่ก่อเกิดจึงนำพาให้เกิดเป็นความยินดี
และความกรุณาจึงบังเกิดขึ้นด้วยบนความพร้อมที่จะแบ่งปัน
จงเฝ้ามองดูคุณค่าแห่งตนเอง และรับรู้คุณค่าของความสงบ
ความเย็นสบาย และการปล่อยวาง
ปล่อยวางจึงรู้สึกสบาย
สบายจึงปล่อยวาง
และเมื่อพลังแห่งความรักเกิดขึ้นอีกครั้งแล้วครั้งเล่า
ลมหายใจเข้าคือความรักคือพลังจักรวาล
หายใจออกคืนความรักให้จักรวาล
หายใจเข้าคือรักแท้มอบแก่กัน
หายใจออกคือดำรง ตั้งอยู่ และดับไป
วันคืนผันผ่านไป บนถนนไกลลิบสุดสายตา
ความรัก ความกรุณา จึงนำพาให้ใกล้กัน
มอบรักนี้แก่เธอ ผู้พบเจอซึ่งมุทิตา
อุเบกขาไม่นำพา ก็หาใช่ไม่สนใจ
ความเห็น (5)
มีความสุขมาก ๆ นะครับ
สวัสดีค่ะพี่ครูต้อย
- น้องมาเยี่ยมด้วยความคิดถึงค่ะ
- มีความสุขมากๆนะคะ
ขอบคุณค่ะน้องทิมดาบ
จิตแจ่มใสหัวใจเบิกบานนะคะ
- ค่ะ น้องมนัสยา
- โฉมใหม่สดใสมากขึ้นนะคะ อิอิ
- บอกพี่หน่อยได้ไหมว่า
- ความงดงามสดใสของน้องนั้น
- มีเคล็ดลับอะไร 555
- ขอบคุณค่ะ
ส่วนหนึ่งที่ใช่ในกิจกรรมกอดหมอนค่ น้องคุณยาย