เกะกะเก้งก้าง (4-92)
เห็นภาพนี้แล้ว... รู้สึกอย่างไรบ้างคะ?
แน่ล่ะ... ปัตตาเวียต้นนี้เคยสวยและออกดอกมากมายให้ชื่นชม
ตอนนี้ เกะกะเก้งก้างรกเรื้อ ไม่น่าพิสมัย
รำพึงรำพันในใจว่า...
ช่างเป็นไปได้...ถึงเพียงนี้หนอ
คิดต่อ... อีกแล้ว
หากเปรียบต้นไม้ที่เกะกะเก้งก้างนี้ คงคล้ายกับ "ความคิดรกร้าง" ที่ค้างคาเป็นสัญญาเดิมๆ ที่เราเก็บไว้ในซอกเสี้ยวลึกลับของจิตใจ ซึ่งส่งผลกับคำพูดและพฤติกรรม โดยที่หลายครั้งเราไม่ทันรู้เนื้อรู้ตัว
คนที่ปลูกต้นไม้ได้ผลดี ที่เรียกว่า "คนมือเย็น/มือเขียว"
มักเป็นคน "ขยัน" คอยขุดพรวนดิน จับแมลง และตัดแต่งกิ่งอย่างใส่ใจ
ต้นไม้จึงงอกงามให้ดอกผลสม่ำเสมอ
ถ้าอย่างนั้น...
ก็ต้องคอยคัดตัด "ความคิดเก่าๆ" ที่รกร้างล้าสมัย อารมณ์ลบๆ ออกไปเสียบ้าง ความคิดสร้างสรรค์ดี ๆ จะได้แตกกิ่งก้านดอกใบใหม่...น่ะสินะ
แค่นี้เอง... (◠‿◠✿)❤•♥
ความเห็น (14)
คนสวยมองอะไรก็สวย สวยทั้งใจ คิดและกาย คิดถึงค่ะ
เขารอวันที่จะเบ่งบาน สดสวย สดใส กลับมาทำหน้าที่เดิมคือให้ความสุขกับเจ้าของอีกครั้งใช่ไหมคะ :)
สวัสดียามบ่ายค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ 
ครูอ้อย
แซ่เฮ
พี่สาวคนสวยมาเยือนทำให้ได้ยิ้ม...
คนใจสวย จะคิด พูด ทำ ล้วนแต่...งดงามจับใจ
คิดถึงพี่อ้อยเช่นกันค่ะ :)
สวัสดียามบ่ายค่ะคุณ 
...ปริม
pirimarj...
ต้นไม้ใบหญ้าคือธรรมชาติที่สอนแสดง "สัจธรรม" ให้แก่เราเสมอ
ต้นไม้ก็เหมือนคน แรกรุ่นก็สดชื่นแย้มบาน พออยู่นานเข้าก็เริ่มสะสมความคิดลบๆ พร้อมความกระด้างในใจ...
ตัดคัดแต่ก้านใบ (ความคิด) เสียบ้าง... จะได้มียอดใหม่ ๆ งดงามต่อไปค่ะ
ขอบคุณค่ะ :)
สวัสดีจ้า..หยั่งราก..ฝากใบ...(ป่ายายธี)..คงจะ..เกะกะเก้งก้าง..หยั่งราก..ฝากใบ..ให้กับธรรมชาติ.."..คิดว่า..คงจะดูดี..ไปด้วยเวลา..ธรรมชาติ..มีโอกาศสร้างตัว..ถ้า..มนุษย์หยุดยั้งการทำลาย..หรือเข้าไปบงการธรรมชาติ..นะเจ้าคะ.และตรงนี้ก็คงเป็นความคิดที่..เกะกะรกร้างอยู่ในจินตนาการซอกเสี้ยว..เลี้ยวลด..ของหัวใจมานาน.อ้ะ..ยายธี..."..(คิดถึงจ้ะ)
คงต้องคอยหมั่นตามรู้ตามดู "สรรพความคิดทั้งหลาย" นะครับ
มีทั้งที่ใช้ได้ มีทั้งที่เกินความจำเป็น
สวัสดีค่ะอ.
small man
เป็นข้อคิดที่น่าคิดอย่างยิ่งค่ะ กิ่งก้านเกะกะรกไปหมด ก็คงคล้ายความคิดเยอะแยะมากมาย แต่เกินจำเป็น ทำนอง...คิดมากยากนาน นะคะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณแสงแห่งความดี
ขอบคุณที่มาส่งกำลังใจไว้ค่ะ ;)
สวัสดีค่ะคุณ
ยายธี
ต้องกราบขออภัยด้วยค่ะ จำได้ว่าพิมพ์ตอบคอมเม้นท์แล้ว แต่หายไปไหนไม่ทราบได้
ขอบคุณนะคะที่แวะมาอ่านและให้ข้อคิดไว้ ได้สัมผัสสิ่งที่เก็บไว้ในเสี้ยวส่วนใจอันงดงามและห่วงใยธรรมชาติของคุณยายธี... ก็ยิ้มแล้วค่ะ :)
เรื่องบางเรื่องควรลบทิ้งบ้างเพราะมันกินที่เกะกะเก้งก้างเหมือนต้นไม้ถ้าได้รับการตัดแต่งเสียบ้างความเกะกะเก้งก้างก็จะหายกลับมีที่ว่างให้สิ่งใหม่ๆงอกเงยมาเปลี่ยนบรรยากาศนะคะ..__^
เห็นด้วยอย่างยิ่งกับพี่นุสค่ะ
บางอย่างในชีวิตจำเป็นต้องจัดการออกไปเสียบ้าง ไม่เช่นนั้นเราคงไม่มีเวลาที่จะทำสิ่งใหม่ ๆ ได้เลย
ขอบคุณค่ะ :)
แวบแรกที่เห็น อยากอาสาตัดตกแต่งกิ่งให้ค่ะ
เขาดูแข็งแรงน่าตัดตกแต่งออกนะคะ
เกะกะดูเก้งก้าง ตกเหลือค้างตะกอนใจ
ริดกิ่งตบแต่งใบ สงบสว่างใสในจิตตน
ฝนมาเมื่อคราแรก ผลิหน่อแตกผลิตผล
อดีตบทเรียนสอนคน ปัจจุบันธรรมคุณากร
ตัดแล้ว แตกหน่ออ่อนใหม่ ขอชมภาพอีกครั้งนะคะ
จะพยายามค่ะพี่ภุสุภา
แต่โดนตัดจนเหี้ยนเตียนเพราะคนไม่ระวัง ไม่แน่ใจเธอจะอยู่ด้วยไหมค่ะ
พี่สาวปลอบใจว่า... มันคง "ถึงเวลา" แล้วล่ะ เดี๋ยวไปหาต้นใหม่กัน
ขอบคุณกลอนไพเราะความหมายดี ๆ ค่ะ
พี่คงสบายดี รักษากายใจด้วยนะคะ
:)