สัปดาห์ที่ผ่านมา ข้าพเจ้าห่างหายจาก gotoknow ไปทำหน้าที่
อาจารย์ผู้ประเมินกิจกรรมนักศึกษาแพทย์ที่หมุนเวียนมาปฎิบัติงาน
สิ่งที่ข้าพเจ้าได้เรียนรู้จากนักศึกษา หลังจากเคาะสนิมตัวเองแล้วคือ
..ความงาม ของการให้โอกาส นักศึกษาได้เรียนรู้จากชีวิตจริง
###
บ่ายวันหนึ่ง เป็นการนำเสนอผลงาน
ที่นักศึกษาจัดทำกิจกรรมส่งเสริมสุขภาพให้แก่ครอบครัวผู้ป่วยที่ได้รับมอบหมาย
แต่ละกลุ่มต่างก็งัดกลยุทธ์ ใส่ความคิดสร้างสรรค์ ออกมา
.
ภาพ : หนูเองเป็นนางแบบโปสเตอร์ออกกำลังกาย ติดที่ข้างฝาบ้านคนไข้ค่ะ
.
แต่มีนักศึกษากลุ่มหนึ่งดูซึมๆ
ก่อนนำชั่วโมงนำเสนอ นักศึกษาเข้ามาปรึกษาข้าพเจ้าว่า
"ผู้ป่วยและครอบครัว ไม่ร่วมกิจกรรม"
ซักถาม ความสัมพันธ์ของกลุ่มนักศึกษา กับผู้ป่วย ก็ไม่มีปัญหาอะไร
แต่เมื่อนักศึกษาเตรียมบอร์ด แนะนำการปฎิบัติตัวผู้เป็นเบาหวาน
นัดหาเวลาว่าจะไปหา
ผู้ป่วยบอกจะเข้ากรุงเทพ ไม่ว่างเลย
นักศึกษาไม่ยอมแพ้ จะใช้วิธีโทรไปให้คำแนะนำ
ก็ไม่รับสาย
นักศึกษาถามข้าพเจ้าว่า จะต้องรีบหาผู้ป่วยอื่นทำแทนหรือไม่
แต่ข้าพเจ้าเอง กลับพบ "แง่งาม" จึงบอกให้เขา "เสนอตามเป็นจริง"
.
ภาพ: กลุ่มผม เตรียมไว้แต่เก้อ เพราะคนไข้ไป กทม.
...
จริงอยู่ นักศึกษากลุ่มนี้ ไม่อาจบรรลุเป้าหมายการส่งเสริมสุขภาพ
แต่บทเรียนจากผู้ป่วยจริงเหตุการณ์นี้
เขาเรียนไม่ได้จาก ผู้ป่วยในกระดาษ ที่อาจารย์เตรียมให้
เขาได้เรียนถึงความซับซ้อนของมนุษย์
มากไปกว่า หาคำตอบที่ถูกต้อง ใส่ในช่องว่างที่เตรียมไว้
ในชีวิตจริง
การหา "ช่องให้เติม" อาจลำบากกว่า หาคำตอบที่ถูกต้องด้วยซ้ำ
การเปลี่ยนพฤติกรรมมนุษย์ คล้ายการเปลี่ยนคลื่นวิทยุ
ที่เปลี่ยนสถานีไม่ได้ ก็เพราะ
ตัวรับสัญญาณ กับตัวส่งสัญญาณ "ไม่พอดีกัน จูนไม่ตรงกัน"
ไม่ใช่ความผิดของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง
ไม่โทษผู้ป่วย ไม่โทษนักศึกษา
ต้องขอบคุณเหตุการณ์จริง
ที่ช่วยให้บทเรียนนี้ต่างหาก
###
อีกกิจกรรมที่ข้าพเจ้าจัดให้ นักศึกษา คือ workshop
(บันทึกแผนการสอนไว้ในบล็อก gotoknow ที่นี่ ค่ะ)
พบว่า นักศึกษาไม่ค่อยชอบ
"เคสแห้ง" กรณีศึกษา สมมติในกระดาษ
..
สำหรับพวกเขาแล้ว
คุ้นเคยดีกับการเรียนแบบไม่บรรยาย
ไม่ว่าจะ PBL , Group work, Role play ฯลฯ ก็ไม่เกี่ยง
แต่สิ่งที่เขาต้องการคือ
"ขอให้อยู่บนพื้นฐานชีวิตจริง"
คนไข้ที่เขาเคยเห็น
เหตุการณ์ที่เขาเคยมีส่วนร่วม
เขารู้สึกอึดอัดหากได้รับ
คนไข้สมมติ
บทบาทสมมติในเหตุการณ์ที่เขาไม่เคยเจอ
.
.
สรุปโจทย์สำหรับข้าพเจ้าต่อไป คือ
ทำอย่างไร จึงจะให้โอกาสนักศึกษาได้รู้จักปรับตัวรับ ตัวส่งสัญญาณ
ให้ตรงกับสภาพจริง ภายนอกห้องเรียนสี่เหลี่ยม
.
ภาพ:สอบเสร็จ มีเลี้ยงพิซซ่า (ปลอบใจ)
มีเลี้ยงพิซซ่าด้วย !!!
คุณหมอบางเวลา "ถอดบทเรียน" ได้น่าอ่านจริง กำลังย้อนคิดถึงโครงการครูเปินเลิศที่กำลังทำอยู่นี่ การได้นั่งอยู่เหตุการณ์ห้องแลกเปลี่ยนเรียนรู้ของนักศึกษาตลอด ทำให้ได้มีโอกาสพูดคุยกับวิทยากรเสมอ แต่เราก็พูดคุยกันในเรื่องเช่น ... บันทึกนี้ หากแต่ยังไม่ได้เล่าออกมาเท่านั้น
ขอบคุณนะครับ ;)...