อนิจจัง กระต่ายน้อย

ธรรมดาของสัตว์โลก

มีเิกิด แก่ เจ็บ ตาย

เรารู้วันเกิด

แต่เราไม่รู้วันตาย

นี่คือความจริงแท้ของชีวิต

ไม่ว่าคนหรือสัตว์

.................................

 

 

ที่บ้านมีเจ้ากระต่ายแสนกลเลี้ยงไว้สามตัว

ตัวหนึ่งเลี้ยงมา ๒ ปีกว่าแล้ว สีดำขาว

อีก ๒ ตัว เอามาเลี้ยงได้ราวปีหนึ่ง ตัวหนึ่งสีเทา ตัวหนึ่งสีออกทอง

กระต่ายสามตัวอยู่กันอย่างสมถะมาก

หากินใบไม้ใบหญ้าผักพืชตามประสา

ไม่มีเอะอะโวยวาย

เรียกว่าอยู่แบบเรียบง่าย

ขุดรูมุดไปอยู่ในโพรงหลบซ่อนตัวเอง

บางทีก็ออกมากระโดดโลดเต้นหากินกันตามประสา

บางทีก็คลอเคลียหยอกล้อกัน

ดูเป็นชีวิตที่ธรรมดาและเรียบง่ายมากมาก

ชีวิตคนเราก็เพียงเท่านี้

ขอมีเพื่อนอยู่

มีที่พิงพักอาศัย

มีน้ำ มีข้าว พออยู่ พอกิน

ไม่ต้องดิ้นรนไขว่ขว้า

ไม่ต้องแ่ก่งแย่งแข่งขัน

ไม่ต้องตามใครใคร

เป็น อยู่ อย่างที่เราเป็น และเราต้องการ

เป็นอิสระ ไ่ม่ยึดติด ไม่ผูกมัด ปล่อยชีวิตไปตามที่มันควรเป็นไป

นี่คือชีวิตธรรมดา ธรรมดาจริงจริง

........................................

 

แล้วเจ้ากระต่ายตัวน้อยสีเทา

ก็ลาจากพวกเราไปอย่างไม่มีวันกลับ

แบบที่เราคาดไม่ถึง

เพราะก็เห็นมันอยู่ทุกทุกวัน

มันมาแทะเล็มใบไม้ใบหญ้า

เริงร่าอยู่ในสวนหลังบ้าน

แต่วันหนึ่งตื่นเช้ามาเราก็เจอมันไม่หายใจเสียแล้ว

ไม่รู้ว่าเกิดจากอะไร

รู้แต่ว่ามันตายแล้ว

เราจึงต้องจัดการฝังมันไปในดิน

แม้ในใจจะรู้สึกอาลัยอาวรณ์มันยิ่งนัก

แต่มันก็เป็นธรรมชาติที่มาเตือนเราว่า

ชีวิตนี้สั้นนัก

เราไม่รู้วันตายของเรา

จงใช้เวลาที่มีอยู่

สร้างความเบิกบานและงดงามให้กับชีวิต

ทำในสิ่งที่ควรทำ

และปล่อยวางในบางอย่างลงไปบ้าง

เพราะสุดท้าย

ก็ไม่มีเรา

ไม่มีตัวตน

 

 

[...ปริม ทัดบุปผา...]

ความผูกพัน ทำให้รู้สึกใจหายทุกครั้งที่มีการจากลา กับสัตว์เลี้ยงในบ้านหลายต่อหลายครั้งที่ต้องขุดหลุมฝังเขาทั้งน้ำตา

สิ่งเหล่านี้เตือนให้รู้ว่าในยามที่เขายังมีชีวิตอยู่คือโอกาสที่เราจะทำให้เขามีความสุขค่ะ

จงเป็นสุขเป็นสุขเถิดเจ้ากระต่ายน้อย

[กานดาน้ำมันมะพร้าว]

 กระต่ายน่ารักมาก ดีจังค่ะเลี้ยงปล่อยแบบธรรมชาติ ตายไป 1 ตัวก็น่าใจหายและคงคิดถึงมันไปอีกนาน ดีที่ยังมีตัวอื่นๆ เคยเลี้ยงกุ้งตัวเดียวแล้วตายไป เสียใจนานเลยค่ะ  ฝากแครอทให้กระต่ายด้วยนะคะ