ฉลาดเผชิญทุกข์

ปล่อยวาง

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเราก็ตาม  แม้ว่าใครๆ  จะมองว่าเป็นเคราะห์กรรม  เราอย่าไปมองว่าอย่างนั้น  ให้มองว่าเราจะใช้ประโยชน์จากมันได้อย่างไรมองให้เห็นประโยชน์  มองให้เห็นข้อดีของมันแล้วเราจะไม่ทุกข์  เราจะไม่กลุ้มอกกลุ้มใจ  นี้เรียยกว่าเป็นผู้ฉลาด คือเจอทุกข์แล้วไม่ทุกข์  แถมยังได้กำไรคือได้สติปัญญา  เราจะต้องเป็นผู้ฉลาดเผชิญทุกข์ด้วยการรู้จักหาประโยชน์หรือได้กำไรจากความสูญเสียพรัดพราก  จากความเจ็บความป่วย  และจากเหตุการณ์ทั้งหลายให้ได้

  ข้อความข้างต้นนี้ตัวกระผมเองได้เปิดอ่านเจอในหนังสือ  สงบเย็นและเป็นประโยชน์  ผู้แต่งคือพระไพศาล  วิสาโล วัดป่าสุคโต  ซึ่งกระผมเคยไปไหว้พระวัดนี้ตอนไปเรียนบริหารการศึกษากับท่าน  อาจารย์ ดร.สุรเชษฐ์  น้อยฤทธิ์ ซึ่งผมมองว่าอาจารย์ระดับ ดร. ส่วนมากเชื่อในสิ่งที่เหนือความคาดหมาย แต่พอมาถึงวันนี้กระผมได้ตระหนักอย่าถ่องแท้ว่าหากเราตั้งมั่นในธรรม คิด หรือใช้ชวิตให้เข้าใกล้ธรรมะมากที่สุด มีสติ มีหลักธรรม  จะสามารถเป็นเกราะคุ้มกันทำให้เราใช้ชีวิตตั้งมั่นอยู่ในความไม่ประมาท และอีกท่านหนึ่งคือ ท่าน ดร.สุธรรม ท่านก็ใฝ่ในธรรมะเช่นกันผมก็เลยมีคำถามว่า ตอนนี้อายุ 31 ปี ถ้าจะศึกษาหลักธรรมอย่างจริงจังจะแปลกมากไหม  นึกขำตัวเองอยู่เหมือนกันอาจจะศึกษาไม่ได้ถ่องแท้แต่ขอบคุณท่าน อาจารย์ ดร.ภาควิชาบริหารการศึกษาทุกท่าน ที่ได้กรุณาสั่งสอนศาสตร์และศิลป์ต่างๆ  และทำให้กระผมสามารถประยุกต์  องค์ความรู้ต่างๆ  มาใช้ได้  ถึงแม้จะยังก้าวไม่ถึงตำแหน่งผู้บริหารแต่อย่างน้อยกระผมก็บริหารตนเอง บริหารเวลาได้  เขียนไปเขียนมาชักงง...สวัสดีครับ