Reset สู่ "สัมปชัญญะ" (2) : เดิน เพื่อ ที่ จะ เดิน หนอ

 

 

เดินเพื่อที่จะเดิน
นั่งเพื่อที่จะนั่ง
กินเพื่อที่จะกิน
หนอ

 

 

 

    หลังจากที่ท่านกระบวนกรปูพื้นฐานให้เราเข้าใจและฝึกปฏิบััติ "ความรู้สึกตัว" ได้สักพักท่านก็ให้ทำความรู้จักกับ "reset"

 

 

    ตามความเข้าใจของผมนั้น (อาจไม่ถูกต้องนัก) ผมเข้าใจ "reset" ว่า เป็นเครื่องมือที่ใช้เตะตัดขาความคิดนั่นเอง ประมาณว่า ในการดำเนินชีวิตมีเรื่องราวต่าง ๆ มากมายที่ดึงจิตใจเราเข้าไปให้ in หรือหลงหนักเข้าไปในเรื่องราวเหล่านั้น ซึ่งต่างก็นำไปสู่้การเดิน หรือสร้างบ้านเมืองแห่งความคิดปรุงแต่ง ออกดอก ออกผลไปเรื่อย ๆ สุดท้ายก็นำความวุ่นวาย ความทุกข์มาสู่ใจตนในที่สุด

 

สิ่งที่ทำให้เราทุกข์ได้ ก็คือ "ความคิด" นั่นเองหนอ

 

    อย่ากระนั้นเลย เพื่อไม่นายช่างผู้สร้างเรือนแห่งความคิดทำงานได้เต็มที่จนเอาความคิดไม่อยู่้ เราก็เตะขามันก่อนด้วยการ "reset" หรือการ "วาง" ความคิด โดยจะใช้ความรู้สึกที่เราฝึกมา เป็นตัวเรียก "สติ" เพื่อ reset หรือ วาง เจ้าความคิด นั่นเอง

     ระหว่างที่เรียนรู้อยู่นั้น หวนให้นึกถึงคำสอนของครูบาอาจารย์ พระอาจารย์ธำมรงค์ ท่านสอนว่า

จิตมันไม่เกิดพร้อมกันเป็นพวง ๆ เหมือนกล้วย แต่มันเกิดขึ้นทีละดวงหนอ

     นั่นหมายความว่า ตอนที่เรา reset โดยการส่งจิตของเราไปสังเกตุความรู้สึกตัว เป็นระยะ ๆ นั้น จะเป็นการเบรค ชะลอ หรือเตะขา ไม่ให้ความคิดปรุงแต่งในเรื่องใด ๆ รุกรามไปได้ง่าย ๆ

     ที่สำคัญ คือ ความรู้สึกตัวนั้น มันเป็น "ปัจจุบันขณะ" ยิ่งมีสติรู้สึกตัวเฉย ๆ ได้โดยไม่ต้องส่งต่อไปคิดตีความแล้วยิ่งยอดเยี่ยมครับ 555 

 

   (จริง ๆ แล้วต้องฝึกปฏิบัติไปด้วย จึงจะเห็นหรือเข้าใจ แต่ถ้ามาอ่านเอาอย่างเดียวอาจไม่ได้อรรถรส หรือเข้าใจได้อยาก แต่ก็ไม่เป็นไรครับ ค่อย  ๆ พิจารณาไปก็แล้วกันหนอ)