สมสุข สุขใจ: ความฝันใฝ่ในวันพญาวัน สองห้าห้าห้า

ในสังคมปัจจุบัน มีช่องทางไม่มากนักให้คนที่มีประสบการณ์มาหลายปีที่จะทำประโยชน์ให้สังคม อย่างเป็นเรื่องเป็นราว

วันนี้นอกจากจะเป็นวันอาทิตย์ที่เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์แล้ว ยังเป็นวันมหาสงกรานต์ หรือที่ผู้คนทางภาคเหนือเรียกวันนี้ว่า วันพญาวัน หรือวันที่เป็นวันเหนือกว่าวันทั้งปวง ตามประเพณีเดิมวันนี้จะเป็นวันที่ดำหัวผู้ใหญ่เพื่ออำนวยอวยพรให้ท่านมีสุขภาพกายสุขภาพจิตที่ดีแข็งแรง ยังเป็นกุศโลบายให้ผู้น้อยขออโหสิกรรมจากผู้ใหญ่ เนื่องจากที่ได้กระทบกระทั่งท่านทั้งที่รู้ตัวและไม่รู้ตัว คือทั้งตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจ โดยเอาเจตนาเป็นหลัก  หลังจากที่ผ่านวันที่สิบสามเมษายนหรือวันสังขารล่องคือวันที่สังขารร่วงโรยไปอีกหนึ่งปี วันที่สิบสี่วันเน่าหรือวันเนาว์เป็นวันที่ห้ามนักหนาไม่ให้พูดคำหยาบคาย อัปมงคล หรือถ้าร้องเพลงก็ร้องเพลงที่ไพเราะไม่ว่าใคร

สมสุข นัดเจอกับ สุขใจ เช่นที่เคยทำมาทุกปีก็คือชวนกันไปวัดไปทำบุญ ก็เป็นวัดที่อยู่ด้านข้างตลาดที่มีร้านกาแฟอาโกนั่นแหละ ทั้งสองคนมีอายุอานามใกล้หกสิบเข้าไปทุกที ก็เริ่มคิดและคุยกันว่าปีใหม่นี้จะทำประโยชน์ จะคิดจะหวังอะไรดี แทนที่จะมาพบปะพูดคุยกัน ทั้งสองเห็นเพื่อนๆ ที่เออรี่มาพร้อมกับตน ส่วนใหญ่จะเหงาและรอเวลาผ่านไปวันๆ

เพื่อนบางคนก็ไปทำการเกษตร แล้วก็ล้มเหลว เพราะไม่มีประสบการณ์คิดว่า ก็ปลูกพืชง่ายๆ เนื่องจากอายุที่มากขึ้น กำลังเรี่ยวแรงก็ไม่มีมากเหมือนก่อน ทั้งไม่เคยได้สัมผัสพื้นดินเท่าไหร่ตอนทำงาน เพราะตื่นเช้าทำธุระเสร็จก็ขับรถไปที่ทำงาน ตกเย็นก็ขับรถกลับบ้าน เสาร์อาทิตย์ก็ไปห้างรับแอร์เย็นๆ  ส่วนบางคนดีหน่อยชอบสอนหนังสือ ก็ไปสอนสัปดาห์ละสองสามคาบ น้อยคนนักที่จะพัฒนาตนเองโดยการอ่านและเขียนหนังสือเพื่อเล่าถ่ายทอดประสบการณ์ที่สั่งสมในตัว เป็นที่น่าเสียดายยิ่งนัก

ทั้งสองคนลองดูในสังคมปัจจุบัน มีช่องทางไม่มากนักให้คนที่มีประสบการณ์มาหลายปีที่จะได้ทำประโยชน์ให้สังคมอย่างเป็นเรื่องเป็นราว เหมือนเป็นพลังที่ไม่ได้ถูกนำมาใช้เพื่อประโยชน์ของบ้านเมือง เหมือนถ่านไฟฉายที่ยังมีไฟฟ้าอยู่แต่ไม่ได้ถูกนำมาใช้สักที รอให้หมดอายุไป... 

ทั้งสองคนคุยกันว่าจะทำอย่างไรดี ให้พลังในบุคคลที่เปี่ยมประสบการณ์นี้จะได้นำมาใช้ให้เป็นประโยชน์ต่อประเทศไทยได้

นี่เป็นความใฝ่ฝัน ของสมสุข สุขใจ ในวันพญาวันนี้ครับ

หมอสุข