ก่อนปิดงานเลี้ยงรุ่นของชมรม - นรจ.ทร.๐๙.
* ผู้เขียนมัวแต่กลับไปแก้ไขบางส่วน..ที่เกี่ยวข้องกับบล๊อคนี้ มาว่างเอาหลังสงกรานต์แล้วหลังจากนำพระรูปในบ้านมาสรงน้ำ.ทำประจำทุกปี. ใครอยากทำตามก็ไม่สงวนสิทธิครับ. อย่างน้อยในบ้านเราจะได้เกิดความร่มเย็นขึ้นบ้าง.
ผมรู้ครับเวลาที่ผมแต่งชุดกลาสีสีขาวรับประกาศฯ พวกนย.อม.มักจะหยอก ด้วยคำพูดแรงๆว่า.เฮ้พวกเรา..ดูไอ้ปลาหมึกนั่นสิ ! Hey look at that squid ! ขนาดผมมิได้เป็นทร.อม.ผมยังเข้าใจความหมายได้ดีว่าเขากำลังดูถูกและเหยียดหยามว่า..ทหารเรือนั้นมักจะอ่อนแอกว่าทหารนาวิกโยธินนั่นเอง !ผมรีบตรงมาใช้บริการเหล้าผสมน้ำเป็นอันดับแรก แล้วเดินไปทักทายเพื่อนๆไนบริเวณงาน เพื่อนทร.ส่วนใหญ่ไม่ได้พบกันบ่อยนัก..เพราะต่างคนต่างมีถิ่นพำนักที่ต่างกันจึงต้องคอยมองป้ายชื่อเสมอว่า..ท่านชื่ออะไรกันแน่ ? เดินมาสักพักก็ได้พบกับเพื่อนที่อยู่ในสภาพคล้ายๆกัน แต่แย่กว่าผมนิดหน่อย. เพราะเขาต้องใช้ไม้ค้ำแบบสี่ขา. พี่แกยังมีน้ำใจมาร่วมงานซึ่งผมยืนยันว่าดีกว่าพวกที่ขาดีแต่ไม่ยอมให้ความร่วมมือใดใด ?หลายคนไม่เคยมาร่วมงานพบปะสังสรรค์เลย. นอกจากผมจะถามสารทุกข์แล้ว..ผมยังนำไม้เท้าไปตีกระทบกับขาสี่ขาของเขา..ตามด้วยเสียงพูดเบาๆว่าไทยแลนด์ -ไทยแลนด์. เดินได้พักใหญ่ก็ต้องมองหาที่นั่งพักสิครับเพราะรู้สึกเจ็บบริเวณเข่าขึ้นมาทันที บังเอิญเหลือบไปเห็นโต๊ะนอกบริเวณที่เขาจัดไว้ แต่มีสมาชิกยืนคุยกันอยู่ ๒ - ๓ คนจึงเข้ามาขอร่วมวงด้วย.
๑๖. หนึ่งในนี้แต่มิใช่ผู้เขียน. - ที่เรียกชื่อครูผิด..ว๊อทตะเฮล ? ที่แค๊มป์เพ็นเดิลตั้น ปี ๒๕๓๑
ระหว่างที่กำลังเดินมาได้พบกับประธานรุ่น เป็นทนายความใหญ่. มาชวนผมไปหาที่นั่ง ผมบอกไปว่า.ผมนั่งบนม้าหินอ่อนไม่สะดวกครับ ต้องใช้เก้าอี้สองตัวซ้อนกันจึงจะนั่งสะดวกพี่แกตอบแบบน่ารักว่า.ไม่ใช่เรื่องใหญ่แล้วเลี่ยงไปหยิบเก้าอี้มาสองตัว..เพื่อนอีกคนเป็นผู้นำมาซ้อนกันแต่.ผมเป็นผู้นั่งครับ.เสรี ฮวบดี.ทนายความสูงวัยจากกทม.อีกท่านหนึ่งเริ่มไปนำกับแกล้มมาเสริมทันที สุวัช แสงสว่างก็เข้ามาร่วมคุยด้วย. เราคุยกันสักพักใหญ่ผมได้รับแจ้งว่า..ครูของเราที่เป็นองคมนตรีมาถึงบริเวณงานแล้ว หลายๆคนเดินมาออเพื่อเข้าไปไหว้ครู พลเรือเอก ชุมพล ปัจุสานนท์. ผมสวัสดีครับเบาๆตามด้วยคำว่ามอเตอร์ไซด์รับจ้างครับ..ที่พูดเช่นนี้เพราะที่จริงครูมีลูกศิษย์มากมายหลายคนและคงจำได้ไม่หมดแน่ๆ เราพบกันตอนผมออกมาวิ่งคิวเมื่อหลายปีก่อน..เผอิญครูชุมพล ออกมาทานข้าวต้มในตลาดสัตหีบ. ช่วงเช้าวันหยุด. เราจึงมีโอกาสได้คุยกันแบบครูกับลูกศิษย์ ในจำนวนนี้มีนายพลท่านหนึ่งที่เคยเป็นผบ.ศูนย์ฝึกนย. ถ้าจำไม่ผิดน่าจะชื่อพล.เรือตรี ดำรง ทวนดิลก ถ้าผิดต้องขออภัย.
๑๗. นย.ไทยและนย.อม. - รอรับประกาศฯที่รร.ทหารขนส่ง แค๊มป์เลอจูนส์ ปี ๒๕๑๖
เราต่างก็ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนแต่ท่านต้องจำผมแม่นเพราะ..คนที่มาทักทายท่านเป็นคนขับรถมอเตอร์ไซด์รับจ้างคนแรก.ในคิวตลาดสัตหีบ.ไม่แน่ครับ เขาพูดกันเสมอๆว่า.ผู้ใหญ่มักจำเด็กไม่ค่อยได้.ต่อมาผมมีโอกาสไปที่ท่าราช วรดิษฐ์และพบผู้การดำรง. คนเดิมยืนคอยใครอยู่ไม่ทราบจึงแวะเข้าไปทักทายท่านอีกครั้ง..สวัสดีครับผู้การผมมอเตอร์ไซด์รับจ้างครับ ผู้การไปไหนครับ ? ยังไงๆท่านต้องนึกออกว่าผมคือใคร ? และเคยพบที่ไหนมาก่อน..ถ้านึกไม่ออกก็น่าเสียดายน๊ะครับเพราะถึงอย่างไรก็คงไม่สามารถป้อนและหาคำตอบได้จากกูเกิ้ลเป็นแน่ ! เดินเลยมาหน่อยก็พบกับครูอีก ๒ ท่าน. ท่านแรกเราพบกันบ่อยครับเพราะครูมากับภริยาที่งานศพและงานแต่งเมื่อไม่นานมานี้. ครูประสาร แก้วศรีสุข. ส่วนครูที่เป็นนายพลเรือท่านสุดท้ายคือครู นาวี เปล่งวิทยา. ท่านจะมาร่วมงานเสมอถ้าว่าง ท่านสุดท้ายเป็นเพื่อนนักเรียนจ่าทร.๐๙ด้วยกันแต่เรียนเก่ง จึงได้ไปเรียนต่อที่รร.เตรียมทหาร.เพิ่งเออร์รี่ออกมา. ยศพลเรือโท. เวลามางานพี่แกชอบตะโกนถามหาผมเสมอช่วงออกมาทำงานบริษัทผมพบกับเพื่อนคนนี้บ่อยๆ โดยเฉพาะตามร้านอาหาร.
๑๘. ใครอยู่ตอน ๑ ก็มารวมถ่ายภาพกับครูหน่อยเร็ว. - ที่งานเลี้ยงรุ่นครบรอบปีที่ ๔๖ รร.พลทหาร
พอเห็นรูปแล้วก็ได้แต่เศร้าใจ..เพราะตากล้องแพนกล้องหนักไปทางสมาชิกที่นั่งและยืนด้านล่างมองหน้าครูแทบจะไม่เห็นเลยครับ. แม้จะเห็นก็เห็นไม่ค่อยชัด. ไม่น่าไปหลอกครูมายืนเลย. ถ่ายภาพเสร็จแล้วครูก็ให้โอวาทอีกตามเคยตามด้วยการแจกของที่ระลึกซึ่งเป็นนกหวีดเรือ ติดตั้งอยู่บนแท่นไม้และมีป้ายจารึกชื่อผู้รับในฐานะที่อยู่รับราชการจนครบอายุ ๖๐ ปี. ที่จริงรายการดังกล่าวนั้นมีการมอบไปเมื่อมีการจัดงานกินเลี้ยงครั้งก่อนแล้ว. ครั้งล่าสุดนี้เป็นการ มอบหรือแจกให้ผู้ที่ยังไม่เคยได้รับมาก่อนหรือสามารถเรียกได้ว่า..แบบเก็บตก..เพราะส่วนใหญ่ออกจากราชการไปก่อนด้วยหลายสาเหตุ. ในจำนวนนี้มีผู้เขียนรวมอยู่ด้วย. อาหารการกินในงานนี้เหลือเฟือทีเดียว เพราะมีการจัดแบบออกร้านอยู่ระหว่างทางเข้า บนต้นมะพร้าวมีการนำลูกโป่งสวรรค์มามัดรวมกันหลากสี เสียดายที่ลมทะเลแรงมากครับลูกโป่งจึงลอยไป-มาบ้าง หลุดลอยไปเลยบ้าง อาหารที่สั่งจากทางร้าน จนท.ได้นำมาเรียงไว้บนโต๊ะใหญ่ด้านบนใต้อาคารที่มีหลังคาติดกับโต๊ะของครูหรือ แขกวีไอพีนั่นเอง !
๑๙. วิ๊ด - วี้ - หว่อ . เตรียมตัวนอน. ที่ระลึกของสมาชิกชมรมทร.๐๙ ที่หน้าด้านอยู่จนครบอายุ ๖๐ ปี.
กำลังคุยและกินเพลินๆก็ต้องรีบไปยืนข้างเวที เพื่อรอรับของที่ระลึกบ้าง ไปยืนรอถ่ายรูปหมู่บ้าง ว่างแล้วจึงเดินคุยละมาเป็นรายทางจึงกลับมานั่งยังที่นั่งเดิม ที่ประธานนำเก้าอี้มาซ้อนไว้ให้ตอนแรก. จากนั้นมีการแจกรางวัลตามหมายเลขบัตรที่ติดหน้าอกขวา เพื่อนซี้ ของผมเป็นคนแรกที่ได้รับ..เป็นร่มกันฝนครับ ตามด้วยเสื้อ จนเกือบสี่ทุ่มจึงมีการจับรางวัลใหญ่จริงๆแต่ก่อนการจับมีการประกาศแสดงความบริสุทธิ์กันนานพอสมควร. ก่อนมีการจับรางวัลใหญ่ ครูชุมพลขอตัวกลับกทม. เพื่อนๆและผมทยอยกันออกมาล่ำลาครู.โดยมิได้นัดหมาย. คนที่มีความจำเป็นจริงๆจึงออกจากงานไปโดยไม่หวังรางวัลใดใด ? ที่ยังอยู่ในงานก็มีหวังนิดๆยกเว้นผู้เขียน. ที่บ้านมีแล้วรวม ๔ เครื่อง. ถ้าฟลุ๊คเกิดได้ขึ้นมาจริงๆล่ะก็คงต้องประกาศขายเพียงสถานเดียว.เวลาสำคัญก็มาถึงครับผู้ที่ถูกประกาศหมายเลขเพื่อรับรางวัลทีวีจอแบน.เป็นเพื่อนวิเชียรของผมนั่นเอง ! ยืนเป็นกรรมการอยู่บนเวที ด้วยความดีใจจนลืมตัวพี่แกก้มลงกราบบนพื้นเวที..พอลุกขึ้นมาได้คำแรกที่พี่เชียรพูดก็คือผมประมูลขายเลยครับ..เริ่มต้นที่ราคาห้าพันบาท..
๒๐. นย.ทั้งหมดมารวมถ่ายภาพกับครู. - ที่งานเลี้ยงรุ่นครบรอบปีที่ ๔๖ รร.พลทหาร.
การประมูลยังดำเนินไปเรื่อยๆ.สูงขึ้นที่ละนิด. ไปจบที่แปดพันบาท.ระหว่างนั้นหลายคนทยอยกันกลับเพราะอยู่ไปก็ไม่มีรางวัลอะไรจับกันอีกแล้วผมเดินออกมาที่รถและพร้อมที่จะกลับบ้านเช่นกัน..งานเลี้ยงรุ่นของเราจึงจบลงด้วยดีไม่มีอันใดบุบสลาย. หลังจากมีผู้ประมูลทีวีจอแบนได้แล้ว.หลายคนเริ่มทยอยกลับบ้าน ในจำนวนนี้มีผมรวมอยู่ด้วยเราเดินออกพร้อมกับผู้การเส. และรองสมบัติ. ผมช้ากว่าเพื่อนเพราะการเข้า - ออกจากรถไม่ค่อยสะดวกเหมือนชาวบ้านครับ.แต่ยังขับรถเองได้. ผมพบกับเพื่อนๆที่กำลังรอขึ้นรถตู้กลับกทม.เดินทางโดยสวัสดิภาพน๊ะผมบอกเพื่อนๆแล้วนำรถออกจากงาน ระหว่างทางได้แซงรถรองสมบัติซึ่งยังคลานมาไม่ไกลจากงาน วันนี้ผมมีความสุขมากที่มีโอกาสได้กราบครูบาอาจารย์อีกครั้ง. แม้จะมิใช่วันครู. พบปะพูดคุยกับเพื่อนนักเรียนจ่าที่ต่างก็เกษียณอายุกันหลายปีแล้ว ที่สำคัญได้ร่วมทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้กับเพื่อนๆที่ล่วงลับไปก่อนแล้ว ไม่รู้ว่าในงานเลี้ยงสังสรรค์ครั้งต่อไปจะมีผมร่วมอยู่ด้วยหรือไม่ ?
๒๑. เพื่อนนรจ.ทร.๐๙ ตอนสอง. - ถ่ายภาพหมู่กับอดีตนายตอน. ที่งานเลี้ยงปี ๒๕๕๕
ยังไม่ทราบคำตอบก็ถึงบ้านเสียแล้ว ศรีภรรยาออกมาเปิดประตูรออยู่แล้วเพราะปกติผมมักจะโทรมาบอกก่อนว่า..อีกกี่นาทีจะมาถึง ? ถ้านานกว่าที่แจ้งก็แสดงว่าต้องเกิดอุบัติเหตุเป็นแน่..วิธีนี้ใครจะนำไปใช้ก็น่าจะเป็นผลดีครับ. กลางปีที่ผ่านมาลูกชายโทรมาตามวิธีที่ผมบอก.ปรากฏว่าหายเงียบไปกว่าครึ่งช.ม. ผมกำลังคุยกับภรรยาว่าสงสัยลูกชายคงจะเกิดเหตุไม่ดีขึ้น..เขาควรจะมาถึงบ้านแล้ว. วางสายไปกว่าชั่วโมงแล้วทั้งที่ระยะทางขับรถเพียงสี่สิบนาทีเท่านั้น ! คุยเสร็จลูกชายโทรมาบอกว่า.หนูชนท้ายรถเก๋งอยู่ไม่ไกลจากบ้านนัก..ช่วยขับรถมาบรรทุกเพื่อนำกลับไปซ่อมด้วย..เห็นไหมว่าอย่างน้อยคนทางบ้านจะได้ทราบความเคลื่อนไหวบ้าง..อย่าไปคิดเลยว่าทำไมเราต้องโทรมารายงานตัวตลอดเวลา..อย่าได้คิดเช่นนั้นเลย.. อีกสองวันระหว่างที่กำลังคิดจะเขียนเรื่องนี้ลงบล็อก เพื่อให้ท่านได้อ่านกัน. ผมได้รับเมลจากเพื่อนวิเชียร ม. แปลแล้วได้ความว่า..ไอ้โต..เพื่อนสนิทมักจะเรียกผมเช่นนี้..ไม่ใช่อีโต้น๊ะครับ.ก่อนที่งานจะเริ่มไม่นาน..มีพายุและเกิดปัญหาเรื่องสายไฟซึ่งไม่สามารถรับไฟแรงสูงที่จะใช้ในงานได้. เสียแผนไปหลายเรื่อง..
๒๓. งานเลี้ยงรุ่นที่สนุกสนานเช่นนี้ - คราวหน้าจะปฎิเสธกันอีกหรือครับพี่ - น้อง ?
วิเชียร มามีเกตุ.จึงได้แก้ปัญหาเฉพาะหน้าด้วยการปรับลดกำลังไฟลงบางส่วนเช่นลดความดังของเครื่องเสียงลง ปิดไฟตำแหน่งที่ไม่จำเป็น เพราะไม่มีเวลาที่จะเปลี่ยนสายเมนที่ใหญ่กว่าเดิมแล้ว ซึ่งก็ทำให้งานผ่านไปด้วยดีในระหว่างที่งานดำเนินอยู่นั้นผมกังวลพอสมควรแถมยังหายใจไม่ทั่วท้องเสียด้วยเพราะเกรงว่าสายไฟจะไหม้จนทำให้ไฟในงานดับลง. ถ้าเกิดเรื่องขึ้นจริงคงเสียชื่อเหล่าสื่อสารไปอีกนานเท่านาน..มาดีใจตอนที่ได้รางวัลนี่แหละ ! อันนี้ผมพูดเองครับ.ผมตอบเมลให้กำลังใจไปแล้วด้วย..ความว่าผมไม่ทราบเรื่องเลวร้ายนี้เลย แต่คนที่ทำดีต้องได้รับการตอบแทนอย่างสาสม ไม่ใช่หรือ ? ดังนั้นพระเจ้าจึงได้บริจาคทีวีจอแบนมาให้ดู ๑ เครื่อง. ไม่ได้บอกว่าพระเจ้าโกรธหรือไม่ที่ท่านนำไปเปลี่ยนเป็นเงิน..แต่บอกว่าเพื่อนร่วมรุ่นทุกคนโชคดีที่งานเลี้ยงของเรา.สามารถผ่านไปได้ด้วยดี.
iToe,
It was a terrible day, the turbulence and the electrical supply were the mainly issues. The storm and rain in an hour before the party started, disturbed all the original plan yet the electrical supply problem cropped up. The electrician called me and gave the bad news "The main cables were too small to handle the load" Ohhh Shit!!! That what I said. The best we could do were disconnected some light and kept the amplifier at low level. It too late to change the main cable. For four hours I was running scare and worry. It pained in my stomach, what happen if the line burnt and black out!!! I didn't share with anyone but kept my finger crossed until the party was over.
Thank God, it over!!!
Wichian M.
๒๔. ภาพนี้คงไม่ต้องบรรยายน๊ะครับ. น.อ. ประสพโชค ยืนมองเพื่อนด้วยความอาลัย.
ผมได้แต่หวังว่าอ่านจบแล้ว ท่านคงรู้สึกเหมือนกับได้เป็นส่วนหนึ่งในรุ่นของชมรมทร.๐๙ เท็จจริงอย่างไรท่านย่อมทราบดี และขอให้มีความสุขจนกว่าจะมีงานเลี้ยงครั้งต่อไปน๊ะครับ.ด้วยความจริงใจ.
จนกว่าจะพบกันใหม่.
โตนี่ - ฟาง.
๓ เม.ย.๕๕
* ผมตอบเมลกลับไปดังรายละเอียดด้านล่างนี้ :
Really ? I did not know about that shit ! but finally all gods have been given you 1 TV. despite of selling it later. Navy 09 were luckily to pass the nice party that night because of you.
God bless you & me.
T - Fang.
ความเห็น (2)
.....จะอยู่งานเลี้ยง หรือไม่อยู่งานเลี้ยง ก็ต้องมานะ..!!!???
ฮัลโล่..หนุ่มกร. ไม่ไปล่อเป้าให้ใครสาดน้ำบ้างเลยหรือ ?..ถนนลื่นระวังไว้บ้าง.. โตนี่ - ฟาง. ๑๔เม.ย.๕๕