สลามัต....ฮารีรายอ

สลามัต....ฮารีรายอ 2

      วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ฉันได้ส่งข้อความ สลามัตฮารีรายอ ไปถึง อสม.หลาย ๆ ท่าน เท่าที่พอมีเบอร์โทรศัพท์อยู่ในมือ และฉันก็ส่งแบบส่งทีละหลายคนโดยยังมีเบอร์ของเฉลิมพรรณ อยู่ด้วย สักประมาณบ่าย   3 โมงในขณะที่กำลังนั่งรถกลับปัตตานี ขณะนั้นอยู่ที่หาดใหญ่ ก็มีโทรศัพท์เข้ามาฉันหยิบมาดู พอเห็นชื่อฉันขนลุกวาว เพราะเป็นเบอร์ของเฉลิมพรรณ แต่ฉันก็กดรับพร้อม ๆ กับนึกว่าน่าจะเป็นครอบครัวของเฉลิมพรรณ และก็จริง สามีของเฉลิมพรรณ ถามว่าพี่น้อยใช่ไหม กะละห์ตายแล้วนะ ฉันบอกว่าทราบแล้วเสียใจด้วยแต่ยังคิดถึงเขาอยู่เลยส่งสลามมาให้ด้วย เขาขอบคุณและเริ่มเสียงสั่น ๆ ฉันเลยบอกว่าแล้วพี่จะเข้าไปเยี่ยมอีกครั้งนะ สวัสดีค่ะ  แล้วฉันก็นั่งนึกถึงบุคลิกของเขาในวันนั้น กับน้ำเสียงในวันนี้ค่อนข้างต่างกัน รู้สึกกถึงความเข้มแข็ง มีความแกร่งขึ้นมาก เขาคงจะทำใจได้บ้างแล้วนะ จนกระทั่งขับรถมาถึงหน้าโรงแรมซีเอส หมู่บ้านออมทอง ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอีกครั้ง เห็นมีกล่องข้อความเข้าเลยเปิดดูก็เป็นเบอร์เฉลิมพรรณอีก เขียนว่า “สลามัตฮารีรายอหาก กะละห์ทำผิดขอมาอัพแทนด้วย.อาแบ.ลูก” ฉันอ่านดัง ๆ ให้สามีและลูกฟังด้วย อ่านจบ ทุกคนนั่งนิ่ง อึ้ง จุกในลำคอ แล้วน้ำตาของฉันไม่รู้ร่วงลงมาตอนไหนมันออกมาจากดวงตา ฉันปาดน้ำตาแล้วนิ่งสักครู่ เล่าให้สามีฟังว่า สามีเฉลิมพรรณส่งข้อความมาอัพ(ขอโทษ)แทนเฉลิมพรรณหากภรรยาของเขากระทำผิดเอาไว้ ฉันมองว่านี่คือสิ่งที่ถูกกลั่นกรองออกมาจากใจของเขา ส่วนลึกในจิตใจคิดอย่างไรในช่วงเวลาหนึ่งเขาก็จะถ่ายทอดออกมาเพื่อให้คนอื่นรับรู้ ซึ่งมันไม่ใช่เวลาของการเสแสร้ง ไม่ว่าคนเราจะ    นับถือศาสนาใด ก็ย่อมมีความรู้สึกของความเป็นคน รัก โลภ โกรธ หลง เหมือน ๆ กัน แล้วแต่ใครจะควบคุมให้อยู่ในระดับใดเท่านั้น

ตัวอย่างข้อความที่ฉันได้รับ

• สลามัตฮารีรายอหากกะละห์ทำผิดขอมาอัพแทนด้วย...อาแบ...ลูก
• ขอบคุณค่ะสำหรับคำอวยพร...เจะเสาะ ประธาน อสม.ทุ่งยางแดง
• Thank I wish u Selamat Hariraya too. อดุล ประธาน อสม.   แม่ลาน
• ขอให้อัลเลาะห์โปรดประทานแต่สิ่งดีๆให้และอภัยในสิ่งที่พลาดพลั้ง น้องตา ครู รร.อาเส็น ยะลา
• ขอให้พี่น้อยมีสุขภาพสมบูรณ์และมีความสุขกับชีวิตครอบครัว พรที่พี่ให้ ขอให้พรนั้นจงตอบกลับพี่น้อยด้วย…เจะยะห์
• Selamat Hariraya Idilfitri Goodluck For You. จากปะเงาะ

                                                                                       สุนิสา  จันทร์สดี สสจ.ปัตตานี     27 พย.52

 

สลามัต....ฮารีรายอ 1

มันเป็นอะไรอีกคืนหนึ่ง ที่อะไรหลาย ๆ อย่างกำลังจะหมดไป และอะไรอีกหลายอย่าง

กำลังจะเริ่มต้น หากเป็นวงการราชการก็กำลังจะสิ้นปีงบประมาณ และจะเริ่มวันงบประมาณใหม่ในวันพรุ่งนี้  หากเป็นด้านประเพณีวัฒนธรรม ก็เป็นการส่งท้ายวันสารทไทย หนหลัง (วันส่งเปรต) เป็นวันกินเจของคนจีน เป็นวันสุดท้ายของการถือศีลอด และพรุ่งนี้จะเป็นวันฮารีรายอของชาวมุสลิม เป็นความรู้สึกที่ดีหลาย ๆ อย่างที่เกิดขึ้นพร้อมกันทั้ง 3 ศาสนา คืนนั้นฉันได้รับข้อความจาก     มะกะตา ประธาน อสม.  สายบุรี ฉันมีความสุขกับการได้รับ Selamat Hariraya Idilfitri 52 ฉันรู้สึกว่าสารเอ็นโดฟินในตัวฉันมันหลั่งมากขึ้น ฉันรู้สึกว่าใบหน้าของเฉาๆ ที่เหน็ดเหนื่อยมาจากการทำงานทั้งวันมันสดชื่นขึ้น ทำให้เกิดประกายความคิดขึ้นมาว่า เราได้รับแค่นี้ทำให้เรามีความรู้สึกว่าตัวเองมีความสำคัญ      มีคุณค่าสำหรับเขา ทำไมเราไม่ทำให้คนอื่นมีความรู้สึกเช่นนี้บ้าง ฉันตัดสินใจ พิมพ์ข้อความ “Selamat Hariraya Idilfitri Maaf Zahir-Batin  ขออภัยด้วยความบริสุทธิ์ใจ คิดถึงเสมอ...พี่น้อยค่ะ” และส่งให้กับ  อสม.และคนที่รู้จักที่เป็นมุสลิม และไทยพุทธบางท่าน ผลออกมา กว่าจะได้นอนก็เลยเที่ยงคืน รับข้อความตอบกลับบ้าง คนที่พิมพ์ข้อความไม่เป็นก็โทรกลับมาบ้าง น้ำเสียงของเขาสัมผัสได้ถึงความดีใจที่เราคิดถึงเขา ฉันนึกขอบคุณ      มะกะตา ทำให้ฉันได้ข้อคิด สัจธรรม ว่าหากเราให้คุณค่าซึ่งกันและกัน เขาคือคน ๆ หนึ่ง เราก็เช่นกัน ที่มีความรู้สึก นึก คิด อยากให้ตัวเองมีความสุขและแบ่งปันความสุขให้ผู้อื่น นั่นคือการยิ่งให้ก็ยิ่งได้รับนั่นเอง

                                ท่ามกลางเสียงดังของการจุดประทัด เสียงพลุ ของค่ำคืนนี้ (บางครั้งก็แยกไม่ออกเหมือนกันระหว่างพลุ ประทัด ปืน หรือระเบิด ) นั่นเป็นการประกาศว่าเขาเห็นดวงจันทร์และพรุ่งนี้มุสลิมเขาจะเป็นวันรายอแน่นอน หลายคนคงจะรำคาญเพราะทำให้นอนไม่หลับ หรือหลับไม่สนิท แต่คืนพรุ่งนี้เสียงเหล่านี้ก็จะหายไป จะได้ยินปีละ2ครั้งเท่านั้น พรุ่งนี้เขาเหล่านั้นคงจะได้ทำบุญ     ได้เจอหน้าญาติ ๆ ได้แต่งตัวสวย หล่อ กันอย่างมีความสุข เรารู้สึกเป็นปลื้มแทนเขา ภาวนาให้เขาปลอดภัย พรุ่งนี้ขอเพียงอย่ามีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นกับใครอีกเลยนะ คืนนี้แม้ว่าจะเข้าสู่วันใหม่แล้วฉันยังไม่ได้นอนก็ตาม แต่ฉันคงนอนหลับและเหลือเวลาให้ฉันได้ฝันดีแน่นอน

 

สุนิสา  จันทร์สดี

30 ก.ย.51