อีกศพ ประสบการณ์

อีกศพ ประสบการณ์

                                ในขณะที่ฉันกำลังยุ่งอยู่หน้า Computer พี่เขียว(ประธาน อสม.ประนาเระ) โทรศัพท์ เข้ามา เสียงสั่นเครือ “พี่น้อย...อสม.ปะนาเระโดนยิงอีกแล้ว” ฉันอึ้งชั่วขณะ น้ำตาเอ่อเต็มดวงตา “โดนที่ไหน ผู้หญิง ผู้ชาย  ชื่ออะไร เป็นอย่างไรบ้าง “ หลายคำถามที่ฉันพรั่งพรูถามพี่เขียว “ตอนนี้พี่ยังไม่รู้ รู้เพียงว่า  อสม.แมว (จุฑารัตน์) ถูกยิง พ่อแม่ ลูก ที่บางปูยะหริ่ง ออกมาส่งลูกไปโรงเรียน” ฉันหันมาบอกโสภณ พร้อมกับโทรบอกพี่กุ้ง โสภณ โทรหาเพื่อน ๆ ที่ปะนาเระ เลยรู้ว่าสามีของ อสม.ตาย ลูกชายถูกยิง อสม.กับลูกคนเล็กบาดเจ็บเล็กน้อย

            อีก 1 ศพ สามีของ อสม. แมว ( อสม.ต.คลองต่ำ อ.ปะนาเระ ) ชื่อ นายอภิรมย์ อนุรักษ์ถูกยิงเสียชีวิตเมื่อวันที่ 14 มกราคม 2553 ถนนสายยะหริ่ง ปัตตานี ในเขตตำบลบางปู อำเภอยะหริ่ง ในขณะขี่รถมอเตอร์ไซด์ พาภรรยา ( อสม.) และลูก 2 คน เดินทางไปปัตตานี เพื่อส่งลูกไปโรงเรียน ลูกสาวคนโต  ถูกกระสุนปืนที่หน้าท้องอาการสาหัส อายุ 11 ปี ลูกสาวคนเล็กอายุ 11 เดือน หัวฟาดพื้น หัวโนเล็กน้อย ตัว อสม.(จุฑารัตน์ หรือแมว ) ไม่เป็นอะไร ไม่มีบาดแผลภายนอกร่างกาย เธอพยายามกอดประคองลูกคนเล็กเอาไว้ก่อนที่รถจะล้ม เธอไม่มีบาดแผลภายนอก แต่เธอมีบาดแผลภายในอย่างสาหัสสากรรณ

                                ฉันเห็นร่างนอนนิ่งบนแคร่ คลุมด้วยผ้าขาว มือที่โผล่ออกมาเพื่อให้ผู้คนทำพิธีรดน้ำนั้น มีลักษณะกำมือไว้แน่นบริเวณลำแขนลักษณะเกร็งจนเห็นเส้นเอ็นเส้นเลือดโป่งออกมา นี่คืออวัยวะเพียงส่วนเดียวที่เราได้เห็นและได้ร่วมกันรดน้ำศพตามประเพณี

                                เห็นกลุ่มคนซึ่งมีทุกวัย ฉันลองนับดูเท่าที่นับได้รวมทั้งข้าราชการ ที่ไปร่วม รวมแล้วไม่เกิน 150 คน มีคนบอกว่าในหมู่บ้านนี้ก็มีกลุ่มคนไทยพุทธอยู่แค่นี้ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นผู้สูงอายุ หากสิ้นคนกลุ่มนี้ก็คงเหลือกันไม่มากนัก น้องแมวเข้มแข็งดีมากท่าทางเงียบ เรียบเฉย ขอบตาแดงเล็กน้อย เธอมีสติดีมากยังสามารถต้อนรับแขกได้ มี จนท.สาธารณสุข พยาบาล พี่มุก สาธารณสุขอำเภอ อสม. หน่วยราชการ ทหาร ตำรวจ ปลัดอำเภอ แขกผู้ใหญ่อีกหลายท่านที่มาร่วมพิธีกรรมและร่วมแสดงความเสียใจ พร้อมน้ำใจที่หลั่งไหลกันเข้ามา นี่แหละนะน้ำใจคนไทยยังไงก็ยังให้กำลังใจ เห็นอกเห็นใจกัน

                                วันที่ 17 มกราคม 2553 ฉัน เปิ้ล น้องอี๊ด ได้ไปร่วมเผาศพอีกครั้ง มีผู้คนประมาณ 200 กว่าคน เราได้ไปทันฟังพระเทศนาในขณะทำพิธี ท่านบอกว่าให้ทุกคนทำความดี ภาวนาสวดมนต์ เพื่ออุทิศความดีนี้ให้กับคนที่คิดชั่ว เขาจะได้กลับใจ ฉันแอบชื่นชมลักษณะการเทศน์ของท่าน ท่านทำหน้าที่ขององค์กรศาสนาได้เป็นอย่างดี ไม่ทำให้ผู้ฟังเจ็บแค้น แต่ทำให้เขารู้สึกสงบได้ชั่วคราว พระท่านชื่อท่านพาก จำวัดที่วัดศรีมหาโพธิ์ ปะนาเระ ในขณะทำพิธีฉันเห็น อสม.เซี๊ยะ (ยุพา สังข์เพ็ชร) ทำหน้าที่ถ่ายรูป ลูกชายช่วยยกของ ช่วยเสริฟน้ำให้แขกที่มางาน สามี ก็ช่วยทำโน่นทำนี่ พร้อมทั้ง อสม.คนอื่น ๆ อีกหลายคน ที่น่าประทับใจอีกก็คือ เห็นเจ้าหน้าที่สาธารณสุขสองสามีภรรยา กบ กับสรรชัย อยู่ช่วยกันตั้งแต่วันรดน้ำศพจนกระทั่งศพสู่เชิงตะกอนเห็นเดินวุ่นสาละวนไปหมดทั้งต้อนรับแขก หาของที่จำเป็นเวลาใครต้องการ นอกนั้นยังเห็นน้องธีระ น้องที่นามสกุล หงษ์เพ็ชร ผู้ว่าราชการไปเป็นประธานในพิธี ปลัดจังหวัด หน่วยทหาร นายอำเภอ และข้าราชการอื่นอีกหลายท่าน

                                พี่เขียวบอกว่าให้เขาจุดไฟก่อนแล้วค่อยกลับ ฉันจึงรอจนกระทั่งเขาปิดประตูเชิงตะกอน เมรุ ควันพุ่งขึ้นสู้ท้องฟ้า เราก็หันหลังกลับ เหลือไว้เพียงภาพความทรงจำในดวงตา และภาพทางด้านสมองเท่านั้น ถึงฉันจะไม่รู้จักเขา ไม่เคยเห็นหน้า แต่ก็ขอให้เขาไปสู่สุขคติในสัมปรายภพนะคุณอภิรมย์ อนุรักษ์

       ปลิดปลิวพลิ้วปลดปลง

       มลาย ชีพวายลง ตรงด้ามขวาน

       กี่ศพ กลบแผ่นดิน ถิ่นวันวาน                         

       หยุดล้างผลาญ เข่นฆ่า ประชาชน

 

                                                      สุนิสา    17 มกราคม 2553