พ่อผู้ที่ไม่เคยหยุดพัก
พ่อเป็นคนที่อดทนขยันทำงานมาแต่ไหนแต่ไร
หยาดเหงื่อทุกหยดของพ่อนั้นเพื่อลูก
แต่เล็กจนโต
เท่าที่จำความได้
ก็เห็นพ่อทำงานมาตลอด
จวบจนวัยเจ็ดสิบ
เรี่ยวแรงของพ่อก็ลดน้อยลงไป
ความชราและโรคภัยก็มาเยือน
ด้วยความเป็นห่วงพ่อ
อยากให้พ่อหยุดพักบ้าง
พ่อทำเพื่อลูกมาตลอดชีวิต
แต่ดูเหมือนคำขอของลูกจะไร้ผล
พ่อบอกว่าจะให้พ่อมานั่งนอนอยู่เฉยได้อย่างไร
เรี่ยวแรงก็ยังพอมี
ก็จะทำอะไรบ้าง
เท่าที่กำลังจะทำได้
พ่อจึงยังไปไร่ตามปกติ
แม้จะไม่ได้ทำไร่เหมือนวัยหนุ่ม
แต่พ่อก็ยังคงดูแลไม้ผล ไม้ใช้สอย ปลูกพืชผักสวนครัว เลี้ยงหมู เลี้ยงไก่
ไปตามประสา
พ่อบอกว่าเห็นมันโตขึ้นทุกวันทุกวัน
พ่อก็เป็นสุข
มีความสุขกับสิ่งที่ได้ทำ
ดีกว่ามานั่งๆ นอนๆ
เป็นไหนไหน
พอพ่อบอกว่าทำแล้วเป็นสุข
ผมเลยหยุดขอร้องพ่อให้หยุดทำงาน
หันกลับมาขอร้องให้ทำเพียงแต่น้อย
อย่าให้มันเบียดเบียนร่างกายของพ่อเท่านั้นก็พอ
...................................................................
บันทึกจากไร่ของพ่อ
ความเห็น (4)
น่าสนใจมากเลย แม่ผมก็ไม่ยอมหยุด ชอบทำไร่ตลอดไม่รู้จะทำอย่างไร แต่แม่มีความสุขมากครับ
คิดถึงพ่อจัง....
แม่ผมก็ไม่หยุดที่จะปลูกผัก ทั้งที่อายุก็ 64 แล้วล่ะ อายุไม่เท่าไร แต่ร่างกายเมื่อใช้งานมาหลายปีก็ต้องมีเสื่อมไปด้วย ทุกวันนี้ผมติดสปริงเกอร์เพื่อให้แม่รดน้ำผัก แต่แม่ก็ไม่ยอมใช้เทคโนโลยี จะใช้ก็รดทีละต้นๆ ไปอย่างนั้น
จะทำได้เพียงแค่บางวันที่ผมว่างก็จะแอบเปิดสปริงเกอร์รดน้ำผักให้แม่ ให้ดินเปียกไว้เพื่อไม่ให้แม่รดน้ำผัก (มีโครงการจะติดเครื่องตั้งเวลาเพื่อรดอัตโนมัติอยู่เนี่ย)
บางครั้งคนพ่อแม่เรา เขารักลูกเกิน เขาจะรู้สึกว่า เวลาที่ เขาแก่ นี่จะเป็นภาระของคนอื่น อย่างพ่อแม่ชลัญธร ท่านก็จะพยายามทำโน่นนี่นั่น ไม่ยอมพัก ทั้งทีเราอยากให้ท่าหยุด เคยทำอย่างนั้นแต่พอบอกท่านเรากลับยอมจำนนกับคำพูดท่าน http://www.gotoknow.org/blogs/posts/484166 เราก็ได้แต่เฝ้าดูด้วยความห่วงใย แต่ก็ไม่อยากทำลายความสุขของท่าน http://www.gotoknow.org/blogs/posts/483973