ก่อนเริ่มงานเลี้ยงรุ่นของชมรม - นรจ.ทร.๐๙.
* ผมมีโอกาสไปงานเลี้ยงรุ่นชมรมทร.๐๙ จึงอยากแบ่งปันความสุข ความรื่นเริงที่เกิดขึ้นมาให้ท่านได้ทราบกัน แม้ผู้อ่านหลายๆท่านมิได้เป็นทหารแต่..ผมยืนยันว่าสามารถอ่านได้ครับ..และเพื่อเป็นการเว้นช่วงระหว่างเรื่องเขียนเกี่ยวกับงาน มาเป็นการรื่นเริงบ้างจะได้ไม่เครียด..ถ้าใครเกิดเครียดกว่าเดิมคงต้องไปพบแพทย์แล้วล่ะครับ ! ไปถูกไหมล่ะ ? ตั้งแต่ ๑ เม.ย.นี้ แสดงบัตรประจำตัวอย่างเดียวเข้าใช้บริการได้ทุกโรงพยาบาล.ในกรณีย์ฉุกเฉิน.
งานเลี้ยงรุ่น.
พูดถึงงานเลี้ยงรุ่นแล้ว..หลายๆคนที่มีรุ่นกันคงเข้าใจดีน๊ะครับ. แต่คนที่ไม่เคยมีรุ่นกับใครเขา..ก็อาจจะไม่เข้าใจคำนี้แต่เมื่อโลกเปลี่ยนไปใครๆก็สามารถมีรุ่น มีชุมนุมของตัวเองได้หลายวิธี. แม้มิใช่เป็นการรวมรุ่นหรือเลี้ยงรุ่นอย่างแท้จริงก็ตามเช่น..ขอเชิญกำลังพลทุกนายที่ไปรับเรือมกุฎราชกุมารฯ พบปะสังสรรค์ที่สโมสรนายทหารของอู่มหิดลฯ หรือขอเชิญพี่น้องชาวบ้านธาตุทองนิเวศน์ที่ถูกน้ำท่วมเมื่อปีที่แล้ว..มาร่วมทำบุญเลี้ยงพระ - พบปะสังสรรค์กันท้ายหมู่บ้านในวันสงกรานต์นี้เป็นต้น. ดีน๊ะที่ยังไม่เคยมีการรวมรุ่นของนักโทษมิฉนั้นท่านอาจจะได้ยินว่า..ขอเชิญนักโทษบางขวางแดน ๖ ทุกนายพบปะสังสรรค์ที่หน้าโรงพักบางกอกใหญ่ก็เป็นได้. แม้จะเข้าหน้าร้อน แต่ตำรวจหลายๆนายคงจะเริ่มหนาว.งานเลี้ยงรุ่นที่แท้จริงมักจะจัดขึ้นจากรุ่นต่างๆจาก รร.สามัญ หรือรร.ในขั้นสูงหลังจากจบมัธยมต้นกันไปนานแล้วเช่น..ขอเชิญศิษย์เก่ารร.วัดธาตุทอง ทุกรุ่นพบปะสังสรรค์ที่รร.ไฮแอ๊ท. ในวันที่ ๑๒ มี.ค.ปี๒๖๕๐ ซื้อบัตรได้ที่...ตามที่ระบุ. หรือขอเชิญนร.เตรียมทหารรุ่น๑๐๐ พบปะสังสรรค์ที่.. ขอเชิญนรจ.ทร.๐๙พบปะสังสรรค์เนื่องในโอกาสครบรอบ ๔๖ ปีที่สโมสรนายทหารรร.พลทหาร เพื่อรำลึกถึงวันแรกที่เรามาร่วมเป็นนักเรียนจ่าพร้อมกัน..เมื่อปี ๒๕๐๙ เป็นต้น. ที่จริงแล้วหลังจากที่เราจบจากรร.ชุมพลทหารเรือ และบางส่วนจบ จากรร.จ่านาวิกโยธิน. เราได้จัดให้มีการพบปะสังสรรค์กันบ่อยพอสมควร. ตามที่ต่างๆ.
๑.พล.รอ.ชุมพล ปัจจุสานนท์ องคมนตรี. - ครูของพวกเรานรจ.ทร.๐๙. ขอบคุณภาพจากเน็ททร.๐๙.
* ครูมาเป็นประธานในงานวันทหารผ่านศึก ที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ เมื่อปีก่อน.
การจัดเลี้ยงนั้นมีการแยกจัดแบบรุ่นใหญ่ทร.๐๙ และเลี้ยงกันเฉพาะรุ่นนย.๑๑บ้าง.มีการเลือกสถานที่จัดงานตามที่สมาชิกออกเสียง ปกติถ้าจัดกันภายในพื้นที่ชลบุรีและระยอง ผมมักจะไปร่วมงานด้วยเสมอแต่ถ้าไกลนัก..ต้องขอบาย..เพราะมีปัญหาเรื่องการเดินทางและการใช้ห้องน้ำ..ขอบายดีกว่า. ผู้เขียนจำไม่ได้แล้วว่าตั้งแต่จบกันออกมารับราชการ..ได้มีการจัดงานเลี้ยงรุ่นขึ้นกี่ครั้งแล้ว ? แต่ยังพอจะนึกออกว่ามีการจัดขึ้นที่กรุงเทพฯ ,วังน้ำเขียว ,ระยอง , สวนนงนุช , ที่รร.ใหญ่แถวพัทยา ที่รร.ชุมพลทหารเรือและล่าสุด..เป็นการจัดเพื่อระลึกถึงการเป็นสมาชิกชมรมทหารเรือรุ่น๐๙เป็นปีที่๔๖ สมาชิกส่วนใหญ่เลือกให้จัดที่รร.พลทหารเพราะจะเป็นการรำลึกถึงถิ่นเก่าโดยตรง..ที่เราเข้ามาร่วมวงกันตั้งแต่ปี ๒๕๐๙ ความจริงก่อนการจัดงานนั้น..ได้มีการนัดประชุมเพื่อศึกษาข้อดี :ข้อเสียกันมาตลอด และมีการประชุมเลือกประธานรุ่นโดยให้ทางเพื่อนทร.เป็นกรรมการรวม ๒ ปี แล้วเปลี่ยนกลับมาเป็นเพื่อนนย.เป็นกรรมการบ้าง.รวมระยะเวลา ๒ ปีเท่าๆกัน.
๒. สมาชิกชมรมทร.๐๙ - ว่างก็นัดเฮฮากันเสมอๆ. ขอบคุณภาพจากเน็ททร.๐๙
ครั้งสุดท้ายที่ น.อ.สมนึก นาคสมบูรณ์ ร.น.ได้มอบตำแหน่งให้กรรมการท่านใหม่..ก็ได้มีการเลือกกันอย่างเป็นทางการแล้วในพื้นที่รร.ชุมพลทหารเรือเมื่อกลางปี ๒๕๕๔ เรากำลังจะจัดประชุมเพื่องานครบรอบปีที่ ๔๖ เสียดายที่ต้องยกเลิกกะทันหันอันเนื่องมาจากน้ำท่วมใหญ่.ที่ผู้นำหลายคนโกหกประชาชนว่า..เอาอยู่..พูดไปได้. เราประชุมกันครั้งสุดท้ายเพื่อเลือกสถานที่หลังจากน้ำลดแล้ว ที่สโมสรเตยงาม หลายคนออกเสียงว่าควรจัดที่รร. พลทหารเพื่อเป็นการรำลึกถึงอดีต..ใน๓๑มี.ค.ปีหน้า-๒๕๕๕.จึงตกลงกันตามเสียงข้างมาก. มีการเตรียมงานต่างๆเช่นจัดใครเป็นกรรมการในฝ่ายต่างๆบ้างเช่น..ฝ่ายจราจรบ้าง ,ฝ่ายอาหารบ้าง , ฝ่ายปฎิคมบ้าง ต้อนรับและการเงินบ้าง ฯ งานเลี้ยงครั้งแรกๆนั้นเรายังขาดประสบการณ์กันครับ หลังจากจัดงานแล้วไม่มีเงินเหลือเลย บางครั้งก็เหลือไม่มาก..เวลาจะส่งหน้าที่ให้หัวหน้ารุ่นท่านต่อไป. เงินที่ส่งมีน้อยมากเพราะหักค่าใช้จ่ายแล้วแทบจะไม่เหลือเลยก็มีดังรายละเอียดนี้..ผู้เขียนจำได้ว่าเราเคยจัดงานที่รร.วงค์อำมาตย์ พัทยา เพราะอยากให้ภรรยาเพื่อนได้มีชื่อเสียง. เนื่องจากเธอทำงานที่นั่น !
๓. สถานที่จัดงานเลี้ยงรุ่นทร.๐๙ ปีที่๔๖. - ขอบคุณภาพจากเน็ททร.๐๙
แม้จะจำราคาไม่ได้แล้ว..แต่จำพฤติกรรมที่ไม่ดีเท่าที่ควรได้ซึ่งสามารถนำมาเขียนให้ท่านได้ทราบกันเพื่อเป็นอุทาหรณ์ดังนี้..การจัดงานตามโรงแรมนั้นเขามักจะคิดเงินเป็นรายหัว.หัวละเท่าไร ? มีการเก็บเงินเป็นครอบครัว จะมากี่คนก็แล้วแต่ที่เราพบความจริงว่าต้องขาดทุนเพราะ..บางครอบครัวมากันเกิน ๕ คนแถมยังนำแม่ยายและคนรับใช้มาถล่มอีกต่างหาก ที่สำคัญคือการกินอาหาร..เพราะหลายคนมีความคิดว่าเสียเงินแล้วต้องกินเต็มที่. ผมไม่ตำหนิหรอกครับเพราะนานแล้วที่เราถูกสอนมาผิดผิด พวกเขาจึงตักกันเต็มที่และถ้ากินไม่หมดก็ต้องเททิ้ง ครูฝึกยังมาไม่ครบเลยครับ..เอ้าอาหารหมดเสียแล้ว !พอไปติดต่อขอสั่งอาหารเพิ่มทางโรงแรมก็ผูกมัดว่า..อย่างน้อยต้องสั่ง๒๐ ที่ขึ้นไป..มีเท่าไรก็หมดครับ ต่อมาหัวหน้าและกรรมการได้นำประสบการณ์นี้ไปแก้ไข โดยมีการเก็บสมาชิกจริง ๑๐๐ % ผู้ติดตามท่านละ ๔๐ % สมัยที่ผู้เขียนยังทำงานอยู่..ก็เคยไปร่วมด้วยหนึ่งครั้งที่สโมสรของกองพลนาวิกโยธิน ผมต้องจ่าย ๖๐๐ บาท ภรรยาและนายแบ๊งค์คนละ ๔๐๐ บาท.
๔. น.ท.มงคล พ. น.อ.ทวีศักดิ์ ส. วิเชียร ม.และโตนี่ฟาง. ไปชิมอาหารก่อนงานเลี้ยง- ขอบคุณภาพจากหนุ่มกร.
นางจิ๋วยังบ่นไม่หยุดครับว่า เสียเงิน ๑,๔๐๐ บาทได้กินน้ำ ๑ แก้ว ข้าวราดแกงคนละจานเท่านั้น ! อาหารหมดเสียแล้ว..สู้ไปนั่งกินที่ร้านหรูๆได้อย่างสบายๆ ถึงจะเสียเงินเท่ากันแต่ยังไงๆต้องอิ่มกว่านี้.ผมเห็นด้วยแต่บางครั้งเราก็ต้องมีการเข้าสมาคมกันบ้าง ต่อมามีการเก็บเงินเลี้ยงรุ่นในลักษณะเดิม อีกบ่อยครั้ง.กำไรที่เหลือก็จะกลับคืนไปให้สมาชิกที่เสียชีวิตศพละ ๕,๐๐๐ บาทหลายคนจึงเริ่มเข้าใจและเลิกพูดคำฮิตติดปากของคุณมยุรา..จ่ายแพงกว่าทำไมค๊ะ ? คนเราพอเกษียณอายุไปแล้ว หลายอย่างต้องเสื่อมถอยลงตามกาลเวลา หลายคนตายโดยมิได้มีการเตรียมการแต่อย่างใด ? คนที่เตรียมการนานแล้วดูสิพี่แกยังมีชีวิตอยู่..ผู้เขียนเองครับ.อ่านถึงตรงนี้บางท่านอาจจะสงสัยว่า.ถ้าอาหารเหลือเราจะนำกลับบ้านได้หรือไม่?ฝรั่งมักจะพูดกันเสมอว่านี่เป็นคำถามที่ดี. That is a good question. จริงครับอาหารที่เรากินไม่หมดนั้นเจ้าภาพสามารถนำกลับบ้านได้ถ้า...มีใครกล้าออกปากขอถุงจากพนักงาน ในภาษาอังกฤษจะเรียกว่าด๊อคกี้แบ๊ค - Doggy bag.
๕. คณะกรรมการฝ่ายต่างๆของชมรม.นรจ.ทร.๐๙ - ขอบคุณภาพจากหนุ่มกร.
แม้เวลาจะผ่านมานานแล้ว..แต่ผู้เขียนยังจำได้ดีที่รร.วินเซอร์แถวสุขุมวิท เราจัดงานเลี้ยงรุ่นศิษย์เก่ารร.วัดธาตุทอง..เพื่อนผู้เขียนคนหนึ่ง..จบจากรร.นายร้อยตำรวจมาเพิ่งประดับยศเป็น ร้อยตำรวจเอก.เพื่อนอีกคนเป็นผู้ขอถุงแล้วเราช่วยกันตักอาหารที่เหลือใส่ถุง..โดยตั้งใจว่าจะนำไป เป็นกับแกล้มต่อที่ร้านแถวๆถนนสุริวงค์ ดูสิครับเพื่อนนายตำรวจไม่ยอมช่วยเหลือใดใดเลย.คงจะอายกระมัง ! แต่พอลงมาถึงชั้นล่าง..เพื่อนผู้กองมาขอสองถุงจะเอากลับไปกินที่บ้าน ผมจำไม่ได้แล้วว่าเราให้ไปหรือไม่ ? เราไปดื่มต่อกันอีกหลายคน. จากนั้นเป็นต้นมาผมมิได้ไปร่วมงานเลี้ยงรุ่นของศิษย์เก่ารร.วัดธาตุทองอีกเลย มิได้อายเรื่องการนำอาหารกลับบ้านหรอกครับ..แต่ที่ขาดงานบ่อยเพราะสมัยนั้นการติดต่อสื่อสารมิได้สะดวกเช่นในปัจจุบัน..ปี๒๕๕๔ที่ผ่านมาต่อเนื่องกับปี๒๕๕๕ สมาชิกเราพร้อมใจกันตายไปรวม ๕ ชีวิต เงินในคลังจึงร่อยหรอลงไปทันตา. หัวหน้ารุ่นรวมทั้งสมาชิกจึงขอจัดงานเลี้ยงรุ่นอีก เที่ยวนี้มีหัวหน้าและเพื่อนอีกคนเป็นเจ้าภาพ..แถมยังมีการประกาศเชิญชวนไปตามสื่อต่างๆ..ที่เว๊ปไซ๊ด์ทร.๐๙บ้าง.. ส่งเอกสารให้ทราบถึงบ้านบ้าง..
๖. ร่วมทำบุญกัน. - ที่วัดทุ่งโปรง.ภาพโดยหนุ่มกร. ปี ๒๕๕๕
มีการบอกต่อไปด้วย ครั้งสุดท้ายจึงมีการตัดสินใจที่จะจัดงานที่ร้านอาหารของสโมสรรร.พลทหารดังกล่าว มีการแจ้งให้สมาชิกทราบเป็นระยะ ว่าเหลืออีกกี่วันที่เราต้องมาพบกันให้ได้ ทุกอย่างฟรีหมดเพียงแต่อยากให้สมาชิกร่วมบริจาคเงินกัน..คนละเล็กคนละน้อย.เพื่อนำไปใช้จ่ายสำหรับกองทุนเมื่อมีสมาชิกหยุดหายใจ..ใครอยากได้เงินช่วยเพียงห้าพันบาทก็รีบหยุดหายใจได้เลยครับ..จ่ายสดในคืนที่สมาชิกชมรมนรจ.ทร.๐๙เป็นเจ้าภาพสวดศพ. ผมติดตามข่าวการเลี้ยงในครั้งนี้มาตลอด ทุกครั้งที่ใช้คอมพิวเตอร์ก็มักจะเข้าไปดูรายละเอียดต่างๆที่เว็ปไซด์ของชมรมทร.๐๙ ครั้งล่าสุดได้พบว่าช่วงกลางวันมีการทำบุญเพื่ออุทิศส่วนกุศล..ไปให้เพื่อนๆที่ล่วงลับไปแล้ว เชคล่าสุด๗๗ คน.มีการชวนเชิญให้ทำบุญด้วยการบริจาคเก้าอี้นั่งให้กับทางวัดทุ่งโปรงด้วย รวม๗๗ ตัวผมจึงขอร่วมทำบุญไปด้วยรวม ๓ ตัว พ่อ-แม่-ลูก. และแล้ววันที่กำหนดไว้ให้เป็นวันงานเลี้ยงของชาวชมรมนรจ.ทร.๐๙ ก็มาถึงโดยมีการจัดลำดับงานไว้ล่วงหน้าแล้ว.
๗.ชมรมนรจ.ทร.๐๙ ประชันความแก่.-ที่วัดทุ่งโปรง.สัตหีบ.ปี ๒๕๕๕
วันเวลาผ่านไปเร็วเหลือเกิน. มิน่าล่ะศรีภรรยาผมจึงแอบเปรยเสมอๆว่า..คนเราจึงได้แก่กันเร็วนัก.ก่อนจะถึงเวลาจริงหนึ่งวัน บรรดาเพื่อนๆที่อยู่ต่างจังหวัดก็เริ่มทยอยเข้าสู่พื้นที่ ขณะที่ผมกำลังออกกำลังกายประจำวันอยู่นั้น ผมได้รับโทรศัพท์จากจ่าติ๋งเพื่อนนย.๑๑ มาจากกทม. มาถึงบ้านเพื่อนแล้วแต่ยังขาดเพื่อนร่วมวง..จึงโทรมาชวนผมให้ไปร่วมวงดื่มด้วย..อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมาผมพร้อมกับแกล้มและรถคู่ชีพก็มุ่งหน้าไปพบกันที่บ้านรองสมบัติ ก็พบว่า..ผู้การเส. และเพื่อนติ๋งกำลังตั้งวง กันอยู่จึงถือโอกาสเข้ามาร่วมวงเสียเลย ผมเพิ่งดื่มไปได้สองแก้วก็มีสายเข้ามาและเชิญให้เราย้ายไปร่วมวงด้วยที่ร้านอาหารแถวกลางอ่าวดงตาล ส่วนล่วงหน้าคือจ่าติ๋งนำทางไปก่อน ขณะที่ผมยังนั่งดื่มเป็นเพื่อนกับรองบัติอีก ๑ แก้วจึงขอตัวตามไปติดติด. เรามาพบกับเพื่อนคนที่โทรไปตามคือจ่าสมศักดิ์ ทรัพย์เสนและภรรยา. มาจากลำปาง. เราจึงร่วมวงกันอย่างสนุกเพราะไม่ได้พบกันมากว่า๕ ปีแล้ว พักใหญ่รองทรงเดช นายตำรวจจากร้อยเอ็ด.ตามมาสมทบพร้อมกับศรีภรรยาและลูกสาว.เป็นพยาบาลอยู่ที่ รพ.ทหารเรือก.ม.สิบ.
๘. หลายชีวิตที่ต้องจากไปตามกาลเวลา. - ที่วัดทุ่งโปรง สัตหีบ. ปี ๒๕๕๕.
เราดื่มไปคุยไปจนร้านปิดจึงแยกย้ายกันเลย เพราะพรุ่งนี้ต่างคนต่างมีภารกิจกัน จะมีการรวมตัวกันเพื่อไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้กับสมาชิกชมรมทร.๐๙ ที่ล่วงลับไปแล้วที่วัดทุ่งโปรง.วัดนี้สามารถเดินทางมาถึงได้หลายทางถ้ามาจากสัตหีบสามารถเลี้ยวเข้าซอยเขาหมอน ถ้ามัวแต่ก้ม - เงยๆแล้วเลยซอยเขาหมอนมาก็สามารถเลี้ยวซ้ายเข้ามาทางซอยสุขุมวิท ๑๐๕ ตรงข้ามสนามกีฬาทร.ก.ม.๕.ถ้าจะให้สะดวกสบายจริงๆล่ะก็ควรเข้ามาทางแยกเจ ตรงมาราว ๓ ก.ม.จากแยกเจแล้วเลี้ยวขวา วิ่งมาบนถนนดำประมาณ ๔ ก.ม.ยังไงก็ไม่มีทางหลง วิ่งตรงเข้าวัดมาเลย..ผู้การสมนึก น. บอกผมทางโทรศัพท์. ผมตั้งใจจะมาร่วมทำบุญถวายเก้าอี้ด้วย และได้โทรแจ้งก่อนมาร่วมงานแล้ว.อีกงานคืองานทำบุญลอยอังคารของน้องชาย เพื่อนสนิทของผม วินัย ว. งานนี้จึงมีเพื่อนนย.ไปร่วมกันหลายคนโดยแยกวงกันเดินสาย ผมออกจากบ้านแล้วขับรถมาทางแยกเจ ทางนี้สะดวกสบายที่สุด ผมใช้เวลาไม่นานนักก็ได้มาสมทบกับเพื่อนๆในวัด น่าเสียดายที่มาหลังจากบรรดาเพื่อนๆได้เก็บภาพไว้เป็นที่ระลึกเสียแล้ว มิฉะนั้นท่านคงได้เห็นภาพผู้เขียนรวมอยู่ในกลุ่มกับเขาด้วย อ๋อ..ไม่อยากเห็นหรือครับ ?
๙. น.ท.วิเชียร อินทรวิเศษ ร.น.ยืนยันครับว่าจะกลับมางานบุญนี้อีก. - ที่วัดทุ่งโปรง สัตหีบ. ปี๒๕๕๕
ส่วนใหญ่มานั่งรอเวลาเพื่อฟังพระเทศน์กันแล้ว.ผมเองแม้จะมาช้าแต่ก็ยังมาทันเวลาครับ พอพระเริ่มเทศน์ยังพบว่ามีบางคนเพิ่งเยื้องกรายเข้ามาร่วมวงด้วยสุปฎิปันโน ภควโตสาวะกสังโค.. ก่อนพระเทศน์ผมได้พบกับเพื่อนร่วมรุ่นและเพื่อนร่วมเน็ท ๒ คน.ทวีศักดิ์ ส.และวิเชียร ม. เขาเข้ามาทักทายด้วยดีและบอกว่า.นึกว่าจะไม่ได้เจอเสียแล้ว. ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมมาฟังเทศน์งานรุ่น.ปีก่อนๆผมนึกไม่ออกว่าไปแอบอยู่หนใด ? เพื่อนที่ชื่อ บำเพ็ญ บำเพ็ญบุญ.ทำตัวเป็นมรรคทายกออกมากล่าวนำสวดจนพิธีได้จบลงด้วยดี มีการร่วมวงกันฟังพระสวดบ้าง ถวายอาหารบ้าง สุดท้ายคือถวายดอกไม้และผ้าจีวร พระฉันท์เสร็จเป็นอันจบพิธีจึงเป็นเวลาของ.ลูกศิษย์และแขกอย่างพวกเราผมทราบว่าทางประธานรุ่นได้มอบเงินให้กรรมการมาจำนวนหนึ่ง..เพื่อมาทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้กับเพื่อนๆที่ล่วงลับไปแล้ว ที่เหลือใครจะร่วมทำบุญซื้อเก้าอี้นั่งถวายวัดก็สามารถทำได้ ผมถวายร่วมด้วย ๓ ตัว อาหารการกินที่วัดนี้ก็พอใช้ได้ครับ..กำลังจะอิ่มพอดีมีเพื่อนพ.ต.ท.นอกราชการเข้ามาทักทายเพราะเพิ่งจะเดินทางมาถึง เราคุยกันสักพักผมเขาไปทานมื้อเที่ยงเสียก่อน และนัดเจอกันในงานเย็นนี้.
๑๐. ชมรมนรจ.ทร.๐๙ เหลือไม่เท่าเก่าแล้วครับ. - ภาพโดยหนุ่มกร.
ต้องขอขอบคุณกรรมการที่ดำเนินการจัดซื้อมาเพื่อพระและลูกศิษย์ มีอาหารเหลือใส่ถุงแจกผู้มาร่วมงานด้วย..แต่ผมชอบกลับตัวเปล่าครับ อยากได้ก็อยากได้แต่ใจจริงแล้วไม่อยากเอามาบ้านเพราะพบว่า..อาหารในปัจจุบันนี้ชอบใส่คะนอร์ไก่หรือรสดีกันจนเป็นนิสัย.ผมอยากบอกว่าแม่ครัวยุคนี้ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีฝีมือมากนัก..พึ่งแต่เครื่องปรุงสำเร็จรูปจนเคยตัว ที่สำคัญถ้าผมกินไปโดยมิได้ระวังล่ะก็ ๒ - ๓วันเท่านั้นเองครับ..ออกอาการทันที. มักจะปวดตามกระดูกซึ่งรู้เลยว่าหลงไปกินอาหารที่ใส่คะนอร์หรือรสดีเข้าแล้ว ทุกวันนี้แม่บ้านจะปรุงเองโดยไม่ใส่ผงอะไรเลย..เธอยังไม่อยากให้ผมจากไป.ก่อนวัยอันควรกระมัง !.จากภาพที่ปรากฏนั้นรวมทหารหาญรุ่นทร.๐๙ที่เสียชีวิตแล้ว๗๗ ท่าน ใครตายก่อนตายหลังคงไม่ต่างกันนักเพราะประธานรุ่นบอกว่า..จะต้องนำมาไว้รวมกันที่นี่.ช้าหรือเร็วเท่านั้นเอง! นอกจากญาติมิตรยืนยันว่าจะขอนำไปบำเพ็ญกุศลที่บ้านเกิด..ยังไงก็เอาเถอะครับตายแล้วไม่ควรมีปัญหาให้กับคนข้างหลัง อยู่รวมกันก็ดีตามที่เพลงทหารเรือท่อนหนึ่งกล่าวว่า.วันไหนร่วงโรยดอกโปรยตกพรู ทหารเรือเราจงดู..ตายเป็นหมู่เพื่อชาติไทย..
๑๑. เราไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เพื่อนๆที่ล่วงลับไปก่อนแล้ว. - ที่วัดทุ่งโปรง สัตหีบ. ปี ๒๕๕๕
แม้จะสูญเสียไปพอสมควรแต่ก็ยังเหลืออยู่อีกมากพอสมควรครับ ดูจากภาพที่๑๐. หลังอาหารเพลแล้วหลายคนทยอยกันกลับที่พักก่อน เพราะยังมีโปรแกรมที่ทางประธานจัดให้เพื่อนๆและครอบครัว ไปล่องเรือชมเกาะ ผมกลับบ้านซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก.รายการนี้ผมขอบายอีกตามเคย..แท้จริงแล้วในน่านน้ำไทยนี้ผมไปมาเกือบทั่วแล้ว. สมัยที่ยังรับราชการอยู่ และช่วงที่แอบไปเป็นล่ามบนเรือสำรวจน้ำมันในอ่าวไทย. ออกจากวัดแล้วตั้งใจจะจอดรถซื้อมะม่วงที่ร้านข้างทางซึ่งผมได้หมายตาไว้แล้วตอนขามา ฝั่งขวามือ.เอาเข้าจริงเท้าผมมันเบรคเองโดยอัตโนมัติเมื่อพบกับร้านข้างทางด้านซ้ายมือ ผมซื้อมา๑.๕ ก.ก.เป็นมะม่วงสุก. ไหนๆก็มาเจอแหล่งแล้วต้องรีบซื้อไว้ก่อนเพราะเวลาศรีภรรยาไปตลาดครั้งใด..หล่อนซื้อมาไม่ได้เพราะบรรดาแม่ค้าอ้างว่าถ้าซื้อมะม่วงแล้วข้าวเหนียวของฉันจะขายใครล่ะ ? ก็จริงน๊ะ. ทีนี้พอซื้อมะม่วงมาแล้วก็กลับไปซื้อข้าวเหนียวของหล่อนนั่นแหละ สะดวก รวดเร็ว ปลอดภัยและสะอาด.
๑๒.เรือที่ใช้ในการพาสมาชิกชมรมนรจ.ทร.๐๙ - ทัวร์ทั่วอ่าวสัตหีบ.ปี ๒๕๕๕
แม่ค้ารุ่นลูก..ชวนให้ซื้อสะตอด้วยที่แบ่งขายเป็นมัดๆละ๕ - ๖ฝักเธอคุยให้ฟังว่าพ่อเป็นคนปักษ์ใต้และปลูกไว้ที่หลังบ้าน แต่ผมมิได้ซื้อมาด้วย. ผมแปลกใจที่เห็นแม่ค้าข้างถนน..อ่านหนังสือภาษาอังกฤษเสียด้วย คำถามแรกที่ผมถามคือเอ-แซด มีกี่ตัว ?เธอตอบแบบไม่ลังเลใดใดว่า๒๔ ตัว..น่าเศร้าใจแทนครูสอนจริงๆ. เธอเรียนรามคำแหงปี๓ ก่อนจากกันเธอยังแถมมะม่วงให้ผมด้วย๑ ลูกใหญ่หลังจากซื้อมาหนึ่งกิโลครึ่ง ผมจึงอยากตอบแทนเธอบ้างเพื่อจะได้อ่านแต่สิ่งทีดีดี ด้วยการให้เว๊ปไซ๊ด์เพื่อเธอจะได้มีโอกาสเข้าไปอ่านเรื่องดีดีที่เขียนโดยโตนี่-ฟาง. * เข้าไปที่กูเกิ้ลแล้วพิมพ์คำว่าโตนี่ฟางคนล่าฝันแล้วกดเอ็นเตอร์..รับรองว่าไม่ ผิดหวังแน่ๆ. ตอนขับรถออกมาผมพบว่าเพื่อนที่มางานเดียวกัน..ก็จอดรถซื้อมะม่วงที่ร้านตรงข้ามที่ผมหมายตาไว้แต่แรก ผมกลับมาพักผ่อน ออกกำลังกายก่อนที่จะไปงานเลี้ยงรุ่นจริงๆในเย็นวันเดียวกัน.ผมพยายามนอนพักหลังจากมาถึงบ้านแล้ว..แต่นอนไม่หลับจึงลุกขึ้นมาออกกำลังกาย. เพราะถึงเวลาแล้ว.
๑๓.ทร. - นย.หรือตำรวจ. - เราคือสมาชิกชมรมนรจ.ทร.๐๙ด้วยกัน. เอี้ย - เอี้ย - เหี้ย. งานเลี้ยงรุ่น. ปี ๒๕๕๕
ช่วงที่ผมกำลังออกกำลังกายนั้น ทางกรรมการแผนกต้อนรับได้นำพี่น้องชมรมทร.๐๙และครอบครัว ไปลงเรือเพื่อล่องเรือเที่ยวในอ่าวสัตหีบ. ขณะที่บริเวณบ้านผมมีลมแรงและฝนหลงฤดูตกมาแบบที่ทำให้ถนนเปียกเล็กน้อย..เรือลำนี้ปกติใช้สำหรับภารกิจ ของกองทัพเรือเท่านั้น ! เรื่องการลงเรือนั้นไม่ว่าจะไปในภารกิจใดก็ตาม ผมคนหนึ่งที่ไม่นิยมใช้บริการเพราะแท้จริงแล้วเคยขึ้นเรือรบไทยตั้งแต่สมัยที่เป็นนักเรียนจ่าทหารเรือแล้ว ต่อมายังเคยไปขึ้นเรือหลายประเภทในการทำงานเกี่ยวกับการสำรวจน้ำมันในอ่าวไทย ทั้งเรือจากบริษัทและจากเรือประมงหรือที่เราเรียกกันว่าเรือตังเกนั่นเอง ! ดังนั้นการไปกับเรือชมอ่าวในเที่ยวเย็นนี้ผมจึงขอสละสิทธิ์อีกครั้ง..พักอีกครู่ใหญ่ก็แต่งตัวเพื่อจะไปงานเลี้ยงที่รร.พลทหาร บ้านเกล็ดแก้ว สัตหีบ. ระหว่างขับรถออกจากบ้านผมสังเกตว่าบนถนนเวลานั้นรถมากพอสมควร แต่ไม่ติดเพราะส่วนใหญ่วิ่งกันเร็วพอสมควร..ผมมาเลี้ยวซ้ายที่ปากทางเข้าศูนย์ฝึกทหารใหม่ จึงมีโอกาสแซงรถสามคันรวดเพราะพี่แกวิ่งแบบเกรงว่ายางจะสึก.พอมาถึงในงานจึงรู้ว่าหนึ่งในคันที่ผมแซง..คือรองอำนวยนั่นเอง !
๑๔. องคมนตรี. - ครูชุมพล ป. ให้เกียรติมางานของลูกศิษย์เสมอๆถ้าท่านว่าง. ปี ๒๕๕๕
ผมมาถึงใกล้บริเวณงานจึงทราบว่า..เราอาจจะมาช้าไปแล้วเพราะคนมากันเกือบ๘๐ %แล้ว ลงจากรถกำลังเดินมาเข้าแถวเพื่อลงทะเบียน ก็มาพบกับรองสุรินทร์ หาญวงค์ กับศรีภรรยาที่มาจากระยอง ผมมองมาในบริเวณงานพบว่า..ลมแรงพอสมควร ไฟสีต่างๆสวยสมกับมีการจัดงาน จากบริเวณงานสามารถมองไล่ออกไปจากบางเสร่ นาจอมเทียน และไกลไปถึงพัทยาโน่น !เราเข้าแถวลงทะเบียนและบริจาคเงินลงกล่องผมกำลังมารับป้ายชื่อ เพื่อจะนำมาติดที่หน้าอกขวาเหมือนกับเพื่อนคนอื่นๆ แต่ที่ไม่เหมือนและสร้างความไม่สบอารมณ์ให้กับผมมากและพบบ่อยครั้งคือ..ผู้ที่เกี่ยวข้องมักเขียนชื่อผมผิดครับ พอเห็นป้ายที่กำลังจะนำมาติดหน้าอกผมเขียนผิด..ผมเกิดอาการโมโหขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุ.ไม่ทราบว่าเกี่ยวกับลมแรงหรือไม่ ? พร้อมกับตะโกนไปว่าไม่ต้องการ..ตามด้วยทำไมจึงไม่เคยเขียนชื่อผมถูกเลยสักครั้ง ในการประชุมเมื่อสัปดาห์ก่อนผมก็จดชื่อและนามสกุลที่ถูกต้องให้ไปแล้ว.ไปไหนเสียล่ะ ? ผมเดินออกจากบริเวณนั้นทันที พอพบกับเพื่อนบางคนที่ไม่เคยจำชื่อผมได้ หลายสาเหตุ. เพื่อนๆพวกนั้นจึงมองหาป้ายเพื่อจะได้รู้ว่าผมชื่ออะไร ?
๑๕. นรจ.นย.ทั้งหมดที่มาร่วมงานเลี้ยงในคืนนั้น. - ที่รร.พลทหาร ปี ๒๕๕๕
ผมจึงบอกไปว่าไม่มีการติดเพราะพี่แกเขียนผิด.ผมจึงไม่ต้องการและนี่เองจึงทำให้ผมเริ่มเข้าใจว่า.ทำไมฝรั่งจึงโกรธนัก..ถ้าใครเรียกชื่อเขาไม่ถูก.ทั้งที่เขียนถูกแล้ว.ตอนผมไปเรียนหลักสูตร..ซ่อมบำรุงรถสายพานสะเทินน้ำสะเทินบกครั้งล่าสุดในปี ๒๕๓๑ มีทหารเรือจากฐานทัพเรือสัตหีบไปเรียนด้วย ๑ นาย ที่จริงหลักสูตรนี้เป็นของทหารนาวิกโยธิน แต่เพื่อการเบิก-จ่ายอะหลั่ยที่ต้องดำเนินการซ่อมทำในขั้นสูงสุดจึงถูกเบียดไป.สองที่นั่ง. เพื่อนทร.ไทยดันไปเรียกครูและออกเสียงผิดจากคำว่าหลุยส์ เป็นลีวิส..Lewis. ครูโกรธสิครับจึงตะโกนมาลั่นห้องว่า. ถ้าไม่รู้ว่าจะเรียกชื่อฉันว่าอย่างไร ? ก็อย่าเรียกเลยน๊ะ ! If you don’t know how to call my name , don’t call me anymore. ความจริงการเรียกครูในห้องของทหารนย.อม.นั้นส่วนใหญ่นิยมเรียกยศเช่น..จ่าครับผมขออนุญาตถามว่า...Eh sergeant let me ask you a question?ผมลืมไปว่าทหารเรืออเมริกันมักจะไม่ค่อยรู้เรื่องของทหารนาวิกโยธินอเมริกันด้วยกันนัก..
* ทหารทุกเหล่าทัพมักจะแบ่งแยกเสมอว่า..ข้าต้องเก่งกว่าเอ็ง..แม้มิได้พูดออกมาแต่สามารถเห็นได้จากการแสดงออก..จริงไหมล่ะท่านผบ. ?
ความเห็น (1)
คืนสู่เหย้า ๕๐ ปี นรจ.๐๙ (๒๕๐๙ - ๒๕๕๙) ณ ศูนย์ฝึกทหารใหม่ (รร.พลทหาร) สัตหีบ...