เขียดน้อยในปากงู
เขียดน้อยในปากงู
วันนี้ที่ ๓๑ มีนาคม ๒๕๕๕ ข้าพเจ้าได้เยี่ยมเยือนโยมที่ทุ่งนาบ้านเนินพะเนา เป็นบ้านพ่อตาผิน รัตนติสร้อย นั่งอยู่บนเพลิงริมนา ลมพัดสบายเย็น เวลา ๑๓.๒๕ น. ได้เห็นใบของต้นเข้าปิวไสวไปมา ข้าวนาปัง ข้าวกำลังเขียวงามมาก นี้แหละประเทศไทยในน้ำยังมีปลา ในนายังข้าว อุดมสมบูรณ์แท้ เห็นแล้วและสบายใจ
พ่อตากำลังบ่อยน้ำจากคลองเข้าสู่ผืนนา ได้สนทนาเรื่อง น้ำทำนา ราคาข้าว การเลี้ยงปลาในสระ การปลูกผัก และอีกไม่นานก็ได้ยินเสียงเขียดร้องด้วยความเจ็บปวด ก็เลยรีบไปดูเพื่อจะช่วยเขียดนั้น และแล้วก็ไปเห็นครึ่งตัวอยู่ในปากงูแล้ว ก็เลยพูดกันว่า ให้ไล่งูเพื่อให้คายเขียดเสีย พระมหากุศล พูดว่า งูจะหิวตายนะ ข้าพเจ้าว่าเขียดจะตายนะ สุดท้าย จึงบอกไปว่า งูปากคาบให้แน่นเน้อ เขียดขายันให้แฮเด้อ จึงไล่ให้งูไปที่อื่น แล้ว เสียงเขียดก็เงียบ คงเรียบร้อยแล้ว
นี้คือธรรมชาตินะ สัตว์ผู้ล่าก็ต้องการเยื่อเป็นอาหาร เยื่อก็ต้องการหนีผู้ล่าให้พ้น เปรียบได้กับชีวิตคน กาลเวลาคืองูได้กลืนกินชีวิตเสมอ คนคือเขียดจะหนีก็หนีไม่พ้นจำต้องตาย โบราณว่า สิบปีอาบน้ำบ่อหนาว ซาวปีเว้าสาวบ่อหน่าย สามสิบปีนอมมือก่ายหน้าผาก สี่สิบปีไปไร่มาทอดขา ห้าสิบปีไปนามาคางฮุย หกสิบปีเปล่าขุ่ยบ่อดัง เจ็ดสิบปีตีระฆังบ่อม้วน แปดสิบปีหนักหนวกมาหู เก้าสิบปีลูกหลานดูฮ้องไห้ ร้อยปีเฒ่ากะตายบ่อเฒ่ากะตาย เน้อ
มาจากหนังสือโบราณอีสาน
ความเห็น (1)
นมัสการครับ
...พระมหากุศล พูดว่า งูจะหิวตายนะ ข้าพเจ้าว่าเขียดจะตายนะ...
I have the same dilemma. A python had my pigeon in its mouth -- more than half a body down... I decided to let the python finished its meal before I put it in a bag and let it go 10 km from home.