คำถามอัศจรรย์ ๓ ประการ
คำถามอัศจรรย์ ๓ ประการ
(จากหนังสือปาฏิหาริย์แห่งการตื่นอยู่เสมอ ของท่าน ติช นัท ฮันห์)
เรื่องสั้นของลีโอ ตอลสตอย
พระจักรพรรดิทรงอยากรู้คำตอบของปัญหา ๓ ประการโดยเชื่อว่าถ้าได้คำตอบจะทำให้พระองค์ทรงทำอะไรไม่ผิดพลาดเลย คำถาม ๓ ประการคือ
๑.เวลาไหนเป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุดในการทำกิจแต่ละอย่าง
๒.ใครคือคนที่สำคัญที่สุดที่ควรทำงานด้วย
๓.อะไรคือสิ่งที่สำคัญที่สุดที่ควรทำตลอดเวลา
พระจักรพรรดิสั่งให้ป่าวประกาศไปทั่วราชอาณาจักร ใครที่ตอบคำถาม ๓ ข้อนี้ได้จะได้รับรางวัลมหาศาล
ในการตอบข้อแรก คนหนึ่งเสนอทำตารางเวลา คนหนึ่งแย้งว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะวางแผนล่วงหน้าได้ แนะนำพระองค์ให้เลิกความสนุกสนานอันไร้สาระแล้วเอาใจใส่กับกิจกรรมต่างๆโดยพระองค์เอง บางคนเสนอให้ตั้ง สภาแห่งคนฉลาด และทำตามคนเหล่านั้น บางคนให้ปรึกษาผู้มีเวทมนต์
ในการตอบข้อสอง ก็แตกต่างกันไป บางคนเสนอต้องวางใจคณะขุนนาง บางคนบอกให้ไว้วางใจนักบวช บางคนเสนอนักวิทยาศาสตร์ บางคนเสนอนักรบ
คำตอบข้อสาม ก็ต่างกันไปอีกเช่นกัน บางคนบอกวิทยาศาสตร์เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด บ้างก็ต้องเรื่องการศาสนา บ้างก็ว่าทักษะการทำสงครามเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด
พระจักรพรรดิไม่พอพระทัยคำตอบไหนเลย และไม่มีใครได้รับรางวัล
หลังจากคิดทบทวนอยู่หลายคืน ก็ทรงตัดสินใจไปหาฤาษีตนหนึ่งอยู่บนเขาและว่ากันว่าเป็นผู้ตรัสรู้เห็นแจ้งแทงตลอดแล้ว และรู้ว่าฤาษีตนนั้นจะต้อนรับเฉพาะคนยากจนเท่านั้น จึงปลอมตัวเป็นชาวนาธรรมดาและสั่งให้องค์รักษ์รออยู่เชิงเขา
พอมาถึงพบฤาษีกำลังขุดดินอยู่ แบบไม่ค่อยจะมีเรี่ยวแรงเท่าไหร่ เพราะชรามากแล้ว
พระจักรพรรดิเข้าไปหาแล้วตรัสถาม ๓ ข้อนั้น ฤาษีฟังคำถามด้วยความเอาใจใส่แต่มิได้ตอบ เพียงแต่เอามือตบไหล่พระจักรพรรดิเบาๆ แล้วขุดดินต่อไป พระจักรพรรดิตรัสว่า “ท่านคงเหนื่อยมาก มาให้ผมช่วยท่านเถอะ” ฤาษีขอบใจแล้งส่งจอบให้
หลังขุดไปได้๒ร่อง พระจักรพรรดิก็หยุดและทวงคำถาม ฤาษีก็ไม่ตอบ พร้อมขอจอบคืน แต่จักรพรรดิก็ไม่ยอม และขุดดินต่อจนอาทิตย์ลับไปหลังเขา พระจักรพรรดิจึงตรัสว่า “ผมมาที่นี่เพื่อขอร้องให้ท่านช่วยตอบคำถามของผม หากท่านไม่สามารถตอบได้โปรดบอกให้ผมรู้ด้วย ผมจะได้กลับบ้านของผม”
ฤาษีเงยหน้าขึ้นและถามพระจักรพรรดิว่า “เธอได้ยินเสียงใครวิ่งมาทางนี้หรือเปล่า” ทันใดนั้นก็มีชายเคราขาววิ่งโผล่มา เขาบาดเจ็บและวิ่งมาล้มลงสิ้นสติตรงหน้าพระจักรพรรดิ.....พระจักรพรรดิได้ทรงทำความสะอาดบาดแผล เพื่อให้เลือดหยุด โดยใช้เสื้อของพระองค์ คนไข้ฟื้น ได้สติ ก็ร้องขอน้ำ พระองค์ก็วิ่งไปลำธารตักน้ำใสสะอาดมาให้กิน จนถึงยามค่ำคืนพระจักรพรรดิและฤาษีได้นำชายคนนั้นเข้ากระท่อม ด้วยความเหนื่อยอ่อนมาทั้งวันจึงหลับไปจนเช้า และมองไปที่ชายคนนั้นที่กำลังมองมายังตนและร้องออกมาเบาๆว่า “ได้โปรดประทานอภัยโทษให้ข้าพระองค์ด้วย”
ชายคนนั้นตั้งใจจะมาล้างแค้นแทนพี่ชายที่ถูกฆ่าตายและถูกริบทรัพย์เมื่อคราวสงคราม จึงถือว่าพระจักรพรรดิคือศัตรู จึงวางแผนตามมาดักรอทำร้าย แต่เจอองครักษ์เสียก่อน จนถูกมีดบาดเจ็บและหนีรอดมาได้ รู้สึกละอายใจขอรับใช้ท่านตลอดไปและจะสั่งสอนลูกหลานให้ทำเช่นเดียวกัน ขอโปรดประทานอภัยด้วยเถิด
พระจักรพรรดิก็ทรงดีพระทัยที่ได้ศัตรูกลับมาเป็นมิตร และรับปากจะคืนทรัพย์ที่ริบมา พร้อมส่งแพทย์และคนใช้ไปคอยรักษาชายคนนั้นจนหายเป็นปกติ พอสั่งทหารนำชายคนนั้นกลับไปแล้วจึงกลับมาหาฤาษีอีกครั้ง
ฤาษีเงยหน้าขึ้นและหันมาทางพระจักรพรรดิ “คำถามของท่านได้รับคำตอบหมดแล้วนี่”
“เมื่อวานนี้ ถ้าท่านไม่เกิดความสงสารสังขารของฉัน และลงมือช่วยขุดดิน ท่านก็คงถูกชายคนนั้นดักทำร้ายตอนขากลับ ดังนั้นเวลาที่สำคัญที่สุดตอนั้นก็คือ เวลาที่ท่านขุดดิน บุคคลที่สำคัญที่สุดตอนนั้นก็คือตัวฉัน และภารกิจที่สำคัญที่สุดตอนนั้นก็คือ การช่วยฉันขุดดิน
จากนั้นเมื่อชายบาดเจ็บผู้นั้นวิ่งมา เวลาที่สำคัญที่สุดก็คือ ตอนที่ท่านได้ช่วยพยาบาลเขา เพราะมิฉะนั้นเขาก็ต้องตายไป และท่านก็จะหมดโอกาสที่จะได้กลับเป็นมิตรกับเขา
และเช่นเดียวกัน บุคคลที่สำคัญที่สุดก็คือ ชายผู้นั้น และภารกิจที่สำคัญที่สุดก็คือ การรักษาพยาบาลเขา
จงจำไว้ว่ามี
-เวลาที่สำคัญที่สุดก็คือ “ปัจจุบัน” ช่วงเวลาปัจจุบันเท่านั้นที่เราเป็นเจ้าของอย่างแท้จริง
-บุคคลที่สำคัญที่สุดก็คือคนที่กำลังติดต่ออยู่ คนที่อยู่หน้าเรา เพราะเราไม่รู้ว่าในอนาคตเราจะมีโอกาสได้ติดต่อกับใครอีกหรือไม่
-และภารกิจที่สำคัญที่สุดก็คือการทำให้คนที่อยู่กับเราขณะนั้นๆ มีความสุข เพราะนั่นเป็นภารกิจอย่างเดียวของชีวิต
เราจะทำอย่างไรจึงจะสามารถอยู่กับปัจจุบัน อยู่กับคนรอบข้างเรา ช่วยลดความทุกข์และเพิ่มความสุขแห่งชีวิตเหล่านั้น....
คำตอบก็คือเราจะต้องฝึกสติ
(จากหนังสือปาฏิหาริย์แห่งการตื่นอยู่เสมอ ของท่าน ติช นัท ฮันห์)
ความเห็น (6)
ก่อนฝันดีค่ะคุณพ.
ชอบเรื่องนี้มากๆ ค่ะ อ่านกี่ครั้ง ก็ยังโดนใจ
แต่ก็ยังต้องฝึกฝนต่อไป ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพ.แจ่มจำรัส
ได้ข้อคิดการอยู่กับปัจจุบัน ให้ความสำคัญกับคนใกล้ชิด คนที่อยู่ตรงหน้าเรา เช่นเดียวกับน้องปู จะฝึกตนค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
ขอบคุณ คุณปู
ต้องฝึกฝน สักวันจะถึงจุดหมายปลายทางครับ
ขอบคุณคุณถาวร ครับ
ขอให้เจริญในธรรม ครับ
วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoeiขอบคุณบังวอญ่า สำหรับกำลังใจครับ
 |
โอ๋-อโณ |
 |
 |
ขอบคุณทั้ง 3 ท่านที่ให้กำลังใจครับ |