มนุษย์สายพันธุ์ใหม่ : แสงสว่างส่องทางแห่งชีวิต...
พวกเราทุกคนเป็นกลไกลของสังคมของประเทศชาติ เป็นมือเป็นเท้าให้ในหลวงเพื่อพัฒนาบ้านเมือง สังคมและประชาชนให้มีกิน มีใช้ อยู่ดี อยู่สบาย...
การจะพัฒนาบ้านเมือง ต้องเริ่มพัฒนาที่คน...
ที่เขาให้เราเรียนหนังสือตั้งแต่อนุบาลจนถึงปริญญาเอก จุดมุ่งหมายเพื่อให้เรารู้งาน เป็นงาน ช่วยตนเองได้ ช่วยเหลือคนอื่นได้ เป็นคนดี เป็นคนเก่ง เป็นคนมีคุณธรรม เป็นคนมีศาสนา
ศาสนาเป็นชื่อของความดี ที่เราทำมาตั้งแต่เกิดจนเดี๋ยวนี้ชื่อว่า “ศาสนา...” ส่วนที่มีชื่อว่าพุทธ คริสต์ อิสลาม เป็นเพียงชื่อของความดี
คนเราจะไม่มีศาสนาไม่ได้ แม้ว่าบางคนจะปฏิเสธว่าไม่มีศาสนา เพราะว่าคนเราต้องมีความดี ความดีนี้จะพาให้เรามีความสุข สังคมมีความสุข ประเทศชาติมีความสุข
ตอนนี้ประเทศไทยมีประชากร ๗๐ ล้านคน ๙๕ เปอร์เซ็นต์ เป็นคนยากจน หลายคนก็มาจากพ่อแม่ที่ลำบากยากจน
สาเหตุที่ประเทศไทยยากจนนั้นก็เพราะเรื่องโกงเรื่องกิน
คนที่โกงกินก็มีตั้งแต่ข้าราชการทุกหมู่เหล่า แม้แต่พระก็เอากับเค้าด้วย...!
การโกงการกินในบ้านเรา กินทุกอย่าง ตั้งแต่ระดับบนจนถึงระดับล่าง กินงบประมาณสร้างถนนหนทาง หรือแม้แต่งบประมาณที่ไปช่วยคนพิการก็ยังกิน น้ำท่วม ฝนแล้ง ก็กินอีก การโกงการกินในบ้านเรานี้ กินกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร โกงกินกันมาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ ที่ไม่โกงกินนี้หายาก กินกันจนเป็นขบวนการทั่วประเทศ ทั้งหมดที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะความเห็นแก่ตัว
การศึกษาในบ้านเรามุ่งไปเพื่อให้คนเก่ง มุ่งให้ไปทำนาบนหลังคนอื่น
เช่นเด็กและเยาวชนหลายคนมีความตั้งใจว่าโตขึ้นมาจะเป็นหมอด้วยสาเหตุเพราะอาชีพหมอหาเงินง่าย อาชีพหมอเป็นอาชีพที่หากินกับคนใกล้ตาย...!
คนเก่งที่สุดคือคนที่เอาเปรียบคนอื่นได้มากที่สุด…
โดยธรรมชาติการเรียนการศึกษานั้นดี แต่ที่มีปัญหาก็เพราะเราไม่เอาศีลธรรมเป็นหลัก “ถ้าการศึกษาไม่เอาศีลเอาธรรมเป็นหลัก สังคมก็จะลุกเป็นไฟ”
สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้มันต่อเนื่องมาถึงเรา น้ำท่วม ฝนแล้ง ทุกอย่างมันเกี่ยวเนื่องกันหมด มันดึงตัวเราเข้าไปเป็นส่วนร่วมทั้งหมด
กลับเข้ามาที่ตัวของเรา... ในครอบครัวเราเป็นพ่อเป็นแม่ ได้ชื่อว่าเราเป็นพระอรหันต์ประจำบ้าน นำความสุขความร่มเย็นมาสู่บ้านสู่ตระกูล พระพุทธเจ้าท่านให้เราเป็นคนดี เป็นคนเสียสละ เป็นที่เคารพสักการบูชาของคนอื่น “คนที่เป็นพ่อเป็นแม่จึงต้องปฏิบัติตนให้เป็นปูชนียบุคคล ให้ได้ให้สมกับที่เป็นพระอรหันต์ประจำบ้าน...”
ถ้าใจของเราดี วาจาของเราดี การกระทำของเราดี ทุกอย่างก็ดีไปหมด เพราะมันเป็นสัจธรรมของชีวิต
พระพุทธเจ้าท่านไม่ให้โทษสิ่งภายนอก เช่น คนนั้นเป็นอย่างนั้น คนนี้เป็นอย่างนี้ ให้เราท่องไว้ในใจว่า “ถ้าใจเราดี ทุกอย่างดี เพราะมนุษย์สำคัญที่ใจ...”
ถ้าเราจะไปแก้ไขปัญหาภายนอกมันจะเครียด เพราะวิทยาศาสตร์มันมีเหตุผลมาก เมื่อเรามีความเครียดปัญญาเราก็ไม่มี เมตตาตนเองก็ไม่เป็น เมตตาคนอื่นก็ไม่เป็น “ถ้าเราเครียด ใจของเราก็มีทั้งยักษ์ ทั้งมาร เป็นสงครามในระบบประสาท เป็นสงครามทางจิตใจ...”
การทำงานต้องมีความเสียสละ มีความสุขกับเพื่อน กับรุ่นพี่ รุ่นน้อง ไม่ชิงดี ไม่ชิงเด่น ไม่เอาดีใส่ตัว เอาชั่วใส่คนอื่น “ทุกคนเป็นมือ เป็นเท้า เป็นอะไหล่ของกันและกัน...”
ทุกคนต้องมีระเบียบวินัย...
ต้องเป็นคนมีระเบียบวินัย คนเราอยู่กันตั้งแต่สองคนขึ้นไปต้องมีระเบียบวินัย แม้แต่ตัวเองก็ต้องมีระเบียบวินัยทั้งทางการกระทำ คำพูด และความคิด อย่าไปทำอะไรสะเปะสะปะ อย่าไปพูดอะไรเอาสะใจเข้าว่า อย่าไปคิดมาก อย่าไปฟุ้งซ่าน เรื่องไม่จำเป็นอย่าเอามาคิด ทำอย่างนี้เขาเรียกว่าเป็นคนมีระเบียบวินัยทางความคิด “ยิ่งคนมีกิเลสมากต้องมีระเบียบวินัยมาก...!”
ให้เคารพในสิ่งที่ถูกต้องดีงาม
ให้เคารพในระเบียบวินัย
ให้เคารพในยศ ในตำแหน่งของผู้อื่น
ยศ ตำแหน่งเป็นเครื่องหมายของความรับผิดชอบ ทุกคนที่มียศมีตำแหน่งให้ดูตัวเองว่า ตัวเองมีความดีหรือยัง ทั้งคำพูด การกระทำ และความคิด ให้ละตัวตน ละพยศ ลดมานะ ละทิฐิ
โลกนี้คือโรงละคร เขาสมมติให้เราเป็นนั่นเป็นนี่ เพื่อให้สะดวกในการทำคุณงามความดี ไม่ใช่มีไว้ให้เราเห็นแก่ตัว อย่าหลงยศ หลงตำแหน่ง
ให้ปฏิบัติตัวเป็นคนกตัญญู กตเวที
พระพุทธเจ้าท่านเป็นคนกตัญญูกตเวที ในหลวงท่านก็เป็นคนกตัญญูกตเวที
ข้าราชการ รัฐวิสาหกิจ บริษัทร้านค้าทุกหมู่เหล่าที่เรามาวัดก็เพื่อปรับปรุงตัวเอง พัฒนาตนเองให้เป็นคนดี เป็นคนกตัญญูกตเวที ภาพรวมของประเทศชาติจะได้ดีขึ้น
เมื่อศีลธรรมลดต่ำลง ปัญหาต่าง ๆ ย่อมเกิดขึ้น ยิ่งเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ ยิ่งเป็นคนสำคัญด้วยแล้วจะเข้าทำนองที่ว่า “ผู้ใหญ่กินใหญ่ ผู้กลางกินกลาง ผู้น้อยกินน้อย...”
มนุษย์เก่งในการพัฒนาเทคโนโลยี แต่มนุษย์ไม่ได้พัฒนาสายพันธุ์ตัวเอง ปล่อยให้ตัวเองตกต่ำไปเรื่อย ๆ...
อาชญากรรม โจรกรรมมากขึ้น มีการปล้น ฉกชิง วิ่งราว ติดยาเสพติด ทั้งติด ทั้งจำหน่าย แสดงว่าสายพันธุ์มนุษย์ขาดการพัฒนาพันธุกรรม
บ้านเมืองเราแต่ก่อน หมู่บ้านหมู่บ้านหนึ่งมีหลายร้อยหลังคาเรือนมีคนกินเหล้าอยู่ไม่กี่บ้าน แต่เดี๋ยวนี้กินเป็นกันทั้งนั้น ตั้งแต่อายุสิบขวบขึ้นไปก็กินเป็นกันแล้ว
รถขนข้าวเปลือกเป็นรถอีแต๋น แต่รถขนเหล้าขนเบียร์เป็นรถเทเลอร์คันใหญ่ ๆ ดังนั้นคนที่ขายเหล้าขายเบียร์จึงเป็นคนที่รวยที่สุดในประเทศไทย เพราะดู ๆ ภาพรวม ๆ แล้ว คนส่วนใหญ่กำลังตกอยู่ในอบายมุข
ถ้าใครยอมให้ตัวเองตกเป็นทาสของอบายมุขก็เหมือนตกนรกทั้งเป็น
อบายมุขมันดูดความเชื่อมั่น ดูดความเป็นตัวตน ดูดศักยภาพของเราไป เรามาปรับกันใหม่ โดยให้เริ่มจากตัวเรา
เราต้องรู้จักการทำสมาธิ
หลักของการทำสมาธิ พระพุทธเจ้าท่านสอนให้กายกับใจมันอยู่ด้วยกัน วิธีที่ง่ายคือ “อานาปานสติ”
ลมหายใจเป็นเพื่อนที่สำคัญ เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับเรา ให้เราฝึกหายใจลึก ๆ ยาว ๆ ให้กายกับใจมันกลับมาอยู่ด้วยกัน
ถ้าจำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับคนอื่น กาย วาจา ใจ ต้องอยู่พร้อมกัน
สมาธินั้นมีหลายระดับ ตั้งแต่สมาธิที่ใช้ในชีวิตประจำวันจนถึงขั้นที่จะเข้าถึงมรรคผลพระนิพพาน
ให้เราฝึกทำสมาธิให้มาก ๆ ฝึกจนจิตใจเป็นหนึ่ง จิตใจเป็นเอกัคตา
การฝึกสมาธิต้องเริ่มจากสติสัมปชัญญะ ถึงเวลาเร็วก็เร็ว ถึงเวลาช้าก็ช้า อย่าไปมัวแต่เฉิ่ม ทำเร็วก็ให้ได้ ทำช้าก็ให้ได้
สมาธิคือความสงบ ความเย็น ใจมันจะเย็น จะสงบ มีความสุข
สมาธิคือบ้านหลังหนึ่ง ถ้าคนไม่มีสมาธิมันร้อน ยังไม่ตายก็ถูกเผาทั้งเป็น
กายหยาบ วาจาหยาบ ใจหยาบ เพราะขาดสมาธิ ปัญญามากเกินไปก็เผาตัวเอง
สมาธิคือเรื่องของตัวเอง ไม่ใช่เรื่องของคนอื่น ต้องฝึกสมาธิจนใจโกรธไม่เป็น ร้อนไม่เป็น
สมาธิคือการดับทุกข์ในปัจจุบัน
ศีล สมาธิ ปัญญา เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน แยกกันได้เฉพาะทฤษฎี
เราเก่งในการปลูกต้นไม้ แต่ถ้าเราไม่รักษา ต้นไม้ก็ไม่เติบโต ถ้าเราเก่งแล้วมีความรู้แล้วไม่นำไปประพฤติปฏิบัติก็ไม่เกิดประโยชน์
ให้เราเกิดมาเพื่อเป็นผู้ให้ อย่าเป็นคนที่เกิดมาละลานโลกนี้
ดวงอาทิตย์ให้ความสว่างกลางวัน แสงจันทร์ให้ความสว่างกลางคืน แต่ไฟฟ้าให้แสงสว่างทั้งกลางวันและกลางคืน
ต่อไปให้ทุกท่านมีแสงสว่างในการทำความดี เพราะการทำความดีคือการให้แสงสว่างแก่จิตใจ ไฟฟ้านั้นให้แสงสว่างภายนอก แต่การทำความดีให้แสงสว่างภายใน ที่จะนำทางของเราไปตลอดกาล...
พระธรรมคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ที่องค์พ่อแม่ครูอาจารย์เมตตาให้นำมาบรรยาย
ให้แก่คณะบุคคลจากการไฟฟ้าส่วนภูมิภาค
วันพฤหัสบดีที่ ๒๒ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๕๕
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น