กวาดใบไม้
ช่วงนี้อากาศร้อน ลมแรง เป็นช่วงที่ต้นพระยาสัตบรรณข้างบ้านผลัดใบ ทิ้งใบแห้งตกลงที่ลานจอดรถบ้านผมทุกวัน ไม่ว่าจะกวาดให้สะอาดเพียงใด ไม่นานก็จะมีใบแห้งใหม่ๆ ลงมาแทนที่ บางครั้งก็รู้สึกหงุดหงิดบ้างที่ต้องมากวาดใบที่ร่วงจากต้นไม้ข้างบ้าน ที่เราไม่ได้ปลูก
แต่ท่ามกลางเสียงบ่นในใจ ผมกลับได้เรียนรู้บางสิ่งบางอย่างจากการกวาดใบพระยาสัตบรรณเหล่านี้ สิ่งแรก คือ ธรรมชาติสอนให้รู้จักว่าการเปลี่ยนแปลงหรือความไม่เที่ยงเป็นความจริงแท้ที่สุด และหากเรายึดติดกับความสะอาดที่เราอุตส่าห์ลงแรงกวาดจนสะอาด เราก็จะทุกข์เพราะเห็นมันสกปรกอีก สอดคล้องกับชีวิตเราที่ปัญหาไม่มีวันหมด แต่เราต้องไม่ท้อแท้ไปกับปัญหาเหล่านั้น และหมั่นคอยกวาดจิตใจเราให้สะอาดอยู่เสมอ
สิ่งที่ได้เรียนเป็นเรื่องที่สอง ผมพบว่าการเก็บกวาดใบไม้จำนวนมากบนพื้น โดยแบ่งกวาดเป็นกองเล็กๆ ทำให้เราทำงานได้ดีและเร็วขึ้น เพราะย่นเวลาเดิน และโกยใบไม้ได้ง่ายกว่า เช่นเดียวกับการแก้ปัญหาใดๆ บางทีหากพยายามจะจัดการกับมันในคราวเดียวอาจไม่สำเร็จ แต่ถ้าแบ่งปัญหานั้นเป็นส่วนๆ แล้วแก้ไปทีละจุด ทีละเปลาะ เราอาจแก้ปัญหาได้ง่ายกว่า
การกวาดใบพระยาสัตบรรณปีนี้ ได้อะไรมากกว่าที่คิด เหมือนคำกล่าวที่ว่า ท่ามกลางความมืดมิด เราก็อาจเห็นแสงสว่างได้
ความเห็น (3)
ขอบคุณในแง่คิดดีดีค่ะ
ขอบคุณเช่นกันครับ
