อันตรายของพรหมจรรย์...

          อันตรายของพระใหม่เณรใหม่รวมถึงพระเก่าเณรเก่า คือเรื่องการคลุกคลีกับผู้หญิง...

          การประพฤติปฏิบัติธรรม ศีลข้อแรกของการประพฤติปฏิบัติธรรม ไม่ว่าพระเก่าพระใหม่มันมีปัญหาทั้งนั้น

          ไม่ให้พูดกับผู้หญิง ๒ ต่อ ๒ โดยไม่มีใครอยู่ด้วย... โยมก็ไม่ควรไปยุ่งเกี่ยวกับพระ พระก็ไม่ยุ่งเกี่ยวกับโยม “มันเป็นความเสื่อม...”
          ในวัดวาอาราม ถ้าผู้หญิงไม่มีความจำเป็นอย่าผ่านเข้าไปในเขตพระเด็ดขาด

          ครูบาอาจารย์ พระพุทธเจ้าท่านให้แยกเป็นสัดส่วนชัดเจน หลวงตามหาบัวบอกว่าพวกนี้ชอบยุ่งเหลือเกิน การโทรศัพท์นี้ทำให้เสื่อมมาก “พระก็เมตตาโยม โยมก็มีปัญหาเยอะมาถามพระ”

          การพูดในทางโทรศัพท์เขาเรียกว่าผิดวินัย ถ้าพูดกับผู้หญิงสองต่อสอง ถ้ามีเหตุจำเป็นต้องพูดก็ต้องพูดออกเสียงให้ทุกคนได้ยิน เพื่อที่จะได้คุ้มกันอาบัติ ไม่ให้ต้องอาบัติ

          ส่วนใหญ่พระเณรเรามันประมาทมาก พระพุทธเจ้าท่านตรัสสั่งไว้แล้ว ไม่ให้พูดกับผู้หญิง ๒ ต่อ ๒ ลับหูลับตา ไม่ว่าสาวเล็กสาวใหญ่ สาวแก่แม่หม้าย แม่หม้ายทรงเครื่อง

          ฝ่ายผู้หญิงก็ต้องระมัดระวัง... ส่วนใหญ่โยมผู้หญิงชอบมาคุยกับพระ เพราะว่าพระพูดดี พูดเพราะ พูดให้กำลังใจ ต้องให้ผู้หญิงทุก ๆ คน ระมัดระมัวเกี่ยวกับเรื่องนี้ สิ่งที่มันจะขลัง จะศักดิ์สิทธิ์ก็หมดไป

          ผู้ที่มาอยู่วัดไม่ควรจะมีโทรศัพท์ มาอยู่วัดไม่กี่วันมันคงไม่ตาย...
ที่มันอยากโทร อยากเล่นอินเตอร์เนท ฟังเพลง พวกที่มาอยู่วัดต้องตัดมันหมด           ถ้าไม่อย่างนั้นเรามาอยู่วัดก็เพียงกาย แต่ใจเราไม่อยู่

          ยิ่งเราเป็นผู้หญิง เราเป็นโยมวัด โทรศัพท์ไปหาผู้ชายเป็นสิ่งที่แย่ที่สุด ไม่เหมาะ ไม่ควร “ถ้าใครทำแล้วก็แล้วไป เอาใหม่ ทำใหม่...”

          พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า “ถ้าเราเอาไม้สดมาก่อไฟมันก่อไม่ติด ขนาดไม้แห้งแล้วมันก็ยังติดยาก” เราต้องเอาสิ่งที่ดี ๆ เอาความรู้สึกที่ดี ๆ

          พวกท่านหลายคนคงจะทำความผิดเรื่องนี้มาแล้ว ครูบาอาจารย์สั่งสอนก็ให้พากันหยุด อย่าให้มีเรื่องนี้อีก

          แต่ก่อนครูบาอาจารย์ก็บอกบ้างแต่ไม่ชัดเจน วันนี้ชัดเจนแล้วนะ ถ้าเราปฏิบัติไม่ได้ก็ไม่ควรอยู่วัด กินข้าววัด เพราะวัดนี้เป็นสถานที่ฝึกพระฝึกเณร ฝึกญาติโยม เป็นสถานที่มุ่งพระนิพพาน

 

          ไม่ว่าเราจะมีเหตุมีผลด้วยประการใดก็ตาม ที่เรามาบวช ที่เรามาอยู่วัด พระพุทธเจ้า ครูบาอาจารย์ก็ให้เราประพฤติปฏิบัติกัน ถ้ามิเช่นนั้น ไม่ใช่ใครที่ทำให้ศาสนาเสื่อม ก็พวกเราเองนี้แหละ...!

          พวกที่รู้มากแล้วคือพวกที่ไม่ละอายต่อบาป ไม่เกรงกลัวต่อบาป...
          ไม่ว่าเรารับประเคนอาหารที่โรงครัว จะเป็นพระก็ดี เป็นโยมก็ดี พวกนี้มันต้องสำรวมระวัง

          พระอานนท์กราบทูลถามพระพุทธเจ้าว่า ข้าพเจ้าจะปฏิบัติอย่างไรกับสตรีเพศ พระพุทธเจ้าท่านทรงตอบว่า “ไม่เห็นเลยน่ะดี ถ้าเห็นก็ไม่ต้องพูด ถ้าจะพูดก็ต้องมีสติ...”

          ทางเขตพระก็ให้พระรับผิดชอบเรื่องความสะอาด ผู้หญิงก็อย่าไปก้าวก่ายล้ำเขตพระ

          ทางเขตผู้หญิงอุบาสิกา ทางพระทางเณร ลูกศิษย์ผู้ชายก็ไม่ให้เข้าไปกวาดตาด ให้มันเป็นหน้าที่ของเจ้าถิ่น “ถ้ามันก้าวก่ายกันแสดงว่ามันมีอะไรผิดปกติ...”

          ถ้ามีเหตุอะไรที่จะไปในเขตอุบาสิกา พระพุทธเจ้า ครูบาอาจารย์ไม่ให้เราไปคนเดียว ต้องมีพระไปด้วย มีผู้ชายไปด้วย ผู้หญิงก็เหมือนกัน ถ้ามีธุระจำเป็นก็ต้องมีเพื่อนผู้หญิงไปด้วยกัน ไม่ใช่คิดจะไปก็ไป มันไม่ถูกต้อง มันเสียหาย

          ตั้งแต่วันนี้ขอให้ทุกท่านทุกคนทำตามคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าอย่างนี้ อย่าไปอนุโลมปฏิโลม...

          ศีลเรามันจะด่าง มันพร้อย มันเศร้าหมอง ผ้าเหลืองมันจะลุกเป็นไฟ ฝ่ายผ้าขาวผู้หญิงก็ลุกเป็นไฟเหมือนกัน

          ศีลข้อประพฤติพรหมจรรย์นี้เป็นข้อใหญ่ เป็นข้อแรก เป็นต้นพรหมจรรย์...
          ถ้าเราไม่ละอายต่อบาป ไม่เกรงกลัวต่อบาป เราก็คิดว่าไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจ พูดอย่างนั้นมันไม่จริง สมมุติก็ให้เป็นสมมุติ ธรรมวินัยก็ให้มันเป็นธรรมวินัย “ถ้าเราว่ามันอยูที่ใจแล้ว เราฉันข้าวกินข้าวทำไม ทำไมไม่ให้มันอยู่ที่ใจ...”

 

          พระพุทธเจ้าท่านตรัสสอนว่า ถ้าเราเห็นผู้หญิงตั้งแต่เข่าขึ้นไปจนถึงไหปลาร้า ท่านให้พิจารณาให้เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา นอกจากพระอรหันต์ พระอนาคามี

          ทำไมให้เห็นเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา...? ก็เพราะให้เราทำลายตัวตนของเขา เพราะจิตใจประกอบไปด้วยความหลง ครูบาอาจารย์ว่าก็ไม่ฟัง เพราะว่าพระองค์นี้ก็ยังทำ ครูบาอาจารย์องค์นั้นองค์นี้ก็ยังทำ
เราต้องทำตามพระพุทธเจ้า เราอย่าเอาพวกที่บวชนานแล้วไม่ได้รักษาศีล ไม่ได้ประพฤติปฏิบัติเป็นตัวอย่าง เดี๋ยวจะหลงทิศหลงทาง เดี๋ยวจะเป็นพระอรหันต์แต่งตั้ง...!

          พระพุทธเจ้าท่านให้เราเอาธรรมวินัยไว้...
          พวกเราทุกคนพ่อแม่ก็รัก ครูบาอาจารย์ก็รัก ทุกคนก็รัก หวังให้ท่านเป็นพระสุปฏิปันโน เป็นผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ให้ทุกคนทุกท่านระลึกไว้ให้ดี ๆ พยายามให้ศีลแก่ตนเอง พยายามให้สมาธิแก่ตนเอง พยายามให้ปัญญาแก่ตนเอง ที่พึ่งอื่นของเราไม่มีนอกจากพระพุทธเจ้า นอกจากพระธรรมวินัย นอกจากพระอริยสงฆ์

 

          พยายามให้กำลังใจตัวเองว่าพระพุทธเจ้า ครูบาอาจารย์ไม่ได้กดดันเรา ท่านกำลังเมตตาเรา ให้ขุมทรัพย์เรา ให้อริยทรัพย์แก่เรา
พระภายนอก พระทองเหลือง พระทองคำมันสร้างง่ายกว่าพระในจิตในใจที่เราปฏิบัติกันอยู่

          พวกท่านทุกคนอย่ามักง่าย ดูท่านพระอาจารย์ชา ดูหลวงตามหาบัว ดูหลวงปู่มั่น ท่านก็เป็นคนบ้านนอกบ้านนา เรียนก็จบแค่ ป.๔ แต่ท่านได้เป็นพระอริยเจ้า “พวกท่านนี้เรียนมากกว่า เป็นด๊อกเตอร์ เป็นเถ้าแก่กันตั้งเยอะแยะเลย”

          เราอย่าไปเชื่อตัวเองนะ ในสิ่งที่มันไม่ดี ไม่ถูก อย่าไปเชื่อคนอื่น “ถึงคราวแล้ว ถึงโอกาสแล้ว...”

          พระพุทธเจ้าท่านให้เราพึ่งแผ่นดิน ถ้ามันตายก็ให้มันตายเพราะเราได้ปฏิบัติเพื่อรักษาศีล รักษาพระธรรมวินัย เป็นผู้จรรโลงพระพุทธศาสนาที่แท้จริง “การทำจิตใจอย่างนี้เขาเรียกว่า พระธุดงค์ เณรธุดงค์ ญาติโยมธุดงค์”

          พระพุทธเจ้าท่านสอนเราว่าอย่าเป็นพระทะลุดง ทะลุดงโน้น ทะลุดงนี้ มันออกไปแต่ข้างนอก ไม่ได้ปฏิบัติเรื่องจิตเรื่องใจ

          สิ่งนี้มีสิ่งโน้นมันจึงมี หมายถึงเรามีตัวมีตนก็เลยมีวัฏฏะสงสาร มีมานะทิฐิ เป็นอาการของจิตที่มีตัวตน ที่เป็นภพเป็นชาติ มันแสดงความหยาบคาย มันหน้าด้าน ไม่มียางอาย ครูบาอาจารย์ห้ามก็ไม่อยู่ พระพุทธเจ้าห้ามก็ไม่อยู่ เราจะไปปฏิบัติอย่างนั้นไม่ได้...!

          หวังว่าทุกท่านทุกคนจะรับเอาพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าเกี่ยวกับเรื่องเพศตรงกันข้าม เกี่ยวกับการคลุกคลี เกี่ยวกับการใช้โทรศัพท์มือถือ เกี่ยวกับการทำให้จิตใจตนเองเสื่อมทำให้ศาสนาเสื่อมไปประพฤติปฏิบัติ

          เราทุกคนมีโอกาสพิเศษที่สังคมเขาสมมุติให้เราเป็นผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ บ้านก็ไม่ได้เช่า ข้าวก็ไม่ได้ซื้อ ทุกอย่างอำนวยความสะดวกสบายหมด พวกเราและท่านจะมาทำผิดธรรมวินัยของพระพุทธเจ้าไม่ได้

          เราต้องเน้นมาหาใจที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง เจตนาที่ไม่มีความผิดทั้งทางใจ ทางคำพูด ทางการกระทำ

          “เราทำไม่หยุด ปฏิบัติไม่หยุด มรรคผลนิพพานก็เกิดขึ้นกับเราได้ โดยไม่ต้องสงสัย” ที่ทำไปสงสัยไป แสดงว่าใจเราไม่แน่วแน่ ถ้าจิตใจเราไม่แน่วแน่ในพระธรรมวินัย ยังเป็นผู้ไม่สุจริต ก็จะต้องประพฤติปฏิบัติ เพื่อให้กราบไหว้ตัวเองได้ ไม่ใช่ให้คนอื่นมากราบไหว้

          พวกนั้นมันบาป เพราะพระพุทธเจ้าท่านไม่ได้ให้แข่งเรื่องมีลาภมาก มีบารมีมาก ท่านให้เน้นที่จิตที่ใจเพื่อดับกิเลส ดับตัวตน...

---

 

พระธรรมคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ที่องค์พ่อแม่ครูอาจารย์เมตตาให้นำมาบรรยาย
ค่ำวันพุธที่ ๒๓ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๕๔