...เช้าวันนี้ไปส่งลูกเรียนอากาศคลื้มฟ้าเหมือนจะมีฝน แต่ก็มีหยดหยาดลงมาบ้างพอให้ดินลายและรถเปื้อนละอองฝุ่น
...อยู่คนเดียวเงียบเหงาจนต้องหาสิ่งจรรโลงใจ มีพืชผักหน้าบ้านให้คอยเดินชมความงอกงาม ความร่วงโรย ความไม่จีรังของสรรพสิ่ง...
มะเขือเปราะรุ่นที่สอง
พริขี้หนูสวนชวนอยากกินน้ำพริก
ตำลึงพันรั้วบ้านรอเด็ดมาแกงจืด
พริกกับตระไคร้แซมแย่งกันอวด
ว้าว ทึ่ง ผักสวนครัวในเมืองหลวง
เป็นการใช้พท. ได้คุ้มค่ามากๆ ขอบคุณค่ะ
เงียบเหงา แต่ความเหงาก็เป็นเพื่อนแท้นะครับ อย่างน้อยก็ไม่เคยไปไกลจากคนเหงา อ่า..อะไรหว่านี่
เวลาทานผักที่เราปลูกมันอร่อยจริงๆนะครับ บางทีขมก็พยายามกินให้หมด ก็เหนื่อยยากปลูกดูแลมา กะว่าถ้ามีลูกจะบังคับให้ปลูกผัก แล้วเก็บมาทาน จะได้ชอบทานผักแต่เด็กๆ
สวยมากเลยครับ อยากปลูกบ้างแต่บ้านผมปลูกไม่ขึ้นเลยครับ เป็นดินถมปลูกอะไรถ้าขึ้นก็ขึ้นช้าครับ
ชื่นชมด้วยคนค่ะ
กินผักที่เราปลูกเองหรือขึ้นเองรอบบ้าน สด อร่อย ปลอดสารพิษจริง ๆ
วันนี้ก็ตำน้ำพริกกะปิ....พี่สาวเก็บพริกขี้หนูสวนและมะเขือพวงหน้าบ้าน
เก็บยอดชะอมมาทำไข่เจียว...อร่อยมาก ๆ ค่ะ
ที่บ้านก็กำลังปลูกค่ะ แต่ลุ้นอยู่ว่าน้ำจะท่วมอีกมั้ยเนี่ย กำลังออกลูกรุ่นแรกเหมือนกันเลยค่ะ
ผมกำลังปลูกผักปังสีม่วงข้างรั้วหน้าบ้านเอามาจากยายคิมครับ
ผักสวนครัวงดงามของพี่มากครับ
สนับสนุนแนวทางนี้นะครับ
นอกจากจากจะได้อาหารที่ปลอดภัยแล้ว ก็ยังทำให้เรามีความสุขกับสิ่งที่ได้ลงมือทำอีกด้วย
ดีจังค่ะปลูกผักกินได้ ทำอาหารก็ได้เก็บสดๆจากต้นก็มีความสุขแล้วนะคะ
ทำให้คิดถึงสวนผักของแม่ที่บ้านสุพรรณค่ะ