จะขอเก็บเธอไว้ในงานวรรณกรรม กวีนิพนธ์

ท่านผู้อ่าน บทนี้เป็นบทสุดท้ายของชุดนี้แล้วนะครับ บทนี้มาชื่อว่า  "จะขอเก็บเธอไว้ในงานวรรณกรรม" ทำไมต้องเก็บเธอไว้ในงานวรรณกรรมด้วยก็ลองอ่านดูนะครับ

เนื้อนวลนี่หรือคือของเที่ยง
ยิ้มหรือเยี่ยงสิ่งแท้มีแปรผัน
ความสดใสหรือมิไหม้ในกลุ่มควัน
ความน่ารักรึมีวันมิคลายไป
 ฤาเสน่ห์ยังคงไว้ไม่มีหมด
ความรักอันสวยสดหรือมิไหม้
หมดลมแล้วฤาจะเหลือรอยอาลัย
จะขอเก็นเธอไว้ในงานเขียน
จะขอเก็บเธอไว้ในงานเขียน
เขียน ๑๙ พฤษภาคม ๒๕๔๐ ที่บ้านการเวก
แด่น้อง...ที่น่ารักของฉัน
ถึงแม้ว่าเวลาจะผ่านมาแล้ว้ถึง ๑๕ ปี แต่เมื่ออ่านบทกวีชุดนี้คราวใด ก็ยังเห็นความสดใสของเธอเสมอ แม้ว่าอีกไม่นานเราก็จากกันแล้วชั่วนิรันดร์ กลอนนี้เขียนขึ้นมาจากการตระหนักรู้และต้องการจะตอกย้ำว่า "ชีวีนี้สุดสั้น งานวรรณกรรมหรืองานศิลปะเท่านั้นยืนยง"

[โสภณ เปียสนิท]

ถ่ายภาพเบื้องหลังแห่งความรัก ริมหาดทรายชายทะเลหัวหิน มาฝากครับ

[ต้นโมกข์]

ขอบคุณมากครับคุณโสภณ