ถนอม กวีนิพนธ์

ท่านผู้อ่านที่รัก

ช่วงนี้ผมนำเอางานเก่าๆมาลงไว้ เพราะไม่รู้ว่าจะตายเมื่อไร ชีวิตของคนเรานี่อนิจจังจริงๆครับ พูดไปทำไมมี กลอนชุดนี้เอาไว้อ่านตอนเหงาก็แล้วกันครับ

ฝันหวิววามยามเย็น
เพ้อเห็นดวงหน้า
เมตตา, หน่อยนะเวลา
ฉันถนอมออมยิ้มอันอิ่มหวาน
... ดูสิ! ช่างงดงาม
งดงามเพียงใดในเทศกาล
เพียงเธอแย้ม...ดอกไม้บาน
นกน้อยร้องเพลงสนาน...ขานรับ
สาดสายแสงทองส่องประดับ
จับแววตาระยับ
...ก็อวลอุ่นพร่างพราวราวไพร
ละเมอเพ้อยามย่ำค่ำ
ชื่นฉ่ำเท่าใด
เป็นไรไหม ถ้าฉันให้ใจ...มอบไว้
ไปร่วมถนอมออมยิ้มอันอิ่มหวาน
เขียน ๓ มกรอาคม ๒๕๓๙ ที่ "ม้าหินโบราณ"
แด่น้อง....ที่น่ารัก

[ธานี ประสิทธิ์สม(ต้น)]

ดีมากครับ ผมชอบบทกวีนี้ผมขอชื่นชมคุณจริงๆ มีอารมณ์สุนทรีย์ อ่านแล้วนั่งยิ้มเลย คือว่า คุณแต่งกลอนนี้เมื่ออายุกี่ปี ผมอยากรู้อายุคุณครับ กวีต้น

[ต้นโมกข์]

ตอนเขียนนี่อยุ่ปี 3 ครับ ก้ประมาณ 20 ปีครับ

[ธานี ประสิทธิ์สม(ต้น)]

แล้ววันเกิดคุณวันไหนครับ ที่ผมอยากรู้เพราะจะได้ติดตามผลงานคุณง่ายๆหน่อย ส่วนผมเกิดวันที่ 19ม.ค.19ครับ

[ต้นโมกข์]

ผมเกิดปี 17 ครับ