ปรมาณูละไม กวีนิพนธ์

 ท่านผู้อ่านครับ นี่เกือบจะเป็นชุดสุดท้ายของกวีนิพนธ์ชุดนี้แล้วนะครับ อดทนอีกหน่อยจะเสร็จแล้วครับ กลอนบทนี้มีชื่อว่าปรมาณูละไมครับ

รัตติกาลเดือนเร้นยังเห็นหน้า
ในอุ่นอวลเนียนฟ้าพบตาใส
แย้มมาพร่างแจ่มกระจ่าง ณ กลางใจ
ยิ้มให้ในน้ำค้างกลางกลีบดอกไม้
มาหาเจ้าในพรายฝันฉ่ำชุ่มชื่น
อยากลืมตื่นเพราะชื่นหวานฝันหวามไหว
พบสิ่งใดละไมละมุน, ฉันครุ่นใจ
สบเธอในทุกวิญญา, ปรมาณู
เขียน ๑๓ มกรอาคม ๒๕๓๙ ณ ม้าหินโบราณ
แด่น้อง.....ที่น่ารักของฉัน