เมื่อมิตรเก่ามาหาด้วยความคิดถึง


        เมื่อไม่นานมานี้ขณะอยู่ที่ทำงานได้รับโทรศัพท์จากมิตรเก่าที่ไม่ได้พบกันมานานเกือบสิบปี บอกว่าคิดถึงอยากมาหาพร้อมกับเล่าเรื่องราวความเคลื่อนไหวของเพื่อนๆให้ฟัง

        ตอนบ่ายวันเดีนวกันนั้นมิตรเก่าท่านนี้ก็มาหามาถึงก็ทักทายกันพอสมควรแล้วเขาก็ถามว่าเขาสวยขึ้นไหมเขาสวยเพราะเขาสวมชุดช่วยพยุงสัดส่วนให้กระชับขณะเดียวกันก็ทำให้ระบบไหลเวียนดีผิวพรรณจึงได้สวย เสร็จแล้วก็บอกว่าอยากให้พยาบาลพวกเราได้ดูแลตัวเองด้วยการใช้สินค้าของเขานี้ ผู้เขียนเลยถามว่าราคาเท่าไหร่เขาไม่ยอมบอกราคาเลย เขารบเร้าให้ผู้เขียนลองสวมชุดนี้ของเขาพร้อมกับเปิดให้ดูว่าเขาก็สวมอยู่ตลอดเวลา ซึ่งผู้เขียนบอกว่าไม่สวมหรอก เขาก็ว่าอุตส่าห์เอามาให้นะ ก็เลยบอกกับเขาว่าไม่ใส่หรอก ไม่ชอบมันอึดอัด เขาก็ว่าไม่อึดอัดอยากให้ลองนะจะซื้อหรอไม่ก็ไม่ว่า ผู้เขีนยก็ไม่ใส่และบอกว่าไม่ชอบ และก็ไม่สนับสนุนให้คนอื่นซื้อด้วยเพราะมันแพงเกินไป  เขาเปลี่ยนสีหน้าจากยิ้มแย้มมาเป็นบึ้งตึงทันทีพร้อมกับบอกผู้เขียนว่าผู้เขียนอย่าไปคิดแทนคนอื่นซี คนอื่นอาจจะอยากได้สินค้านี้อยู่ก็ได้ แล้วเขาก็ให้ช่วยบอกให้คนอื่นมาลองบ้าง ผู้เขียนนึกไม่ออกว่าจะทำอย่างไร คิดอยากให้มีคนช่วยปฏิเสธก็เลยพาไปหาเพื่อนอีกคนแต่เขาไม่อยู่ออกหมู่บ้านมิตรเก่าเลยบอกว่าไม่เป็นไรแล้วจะมาหาใหม่ก็บอกเขาว่าอย่ามาเลยไม่มีใครซื้อหรอก

        ต่อมาอีก๑สัปดาห์เขาก็มาหาอีกแต่สวนทางกันพอดีผู้เขียนออกไปข้างนอกจึงไม่ได้เจอกันมาถึงน้องบอกเพื่อนพี่มาหา ก็เลยบอกกับน้องว่าไม่เจอนั้นดีแล้วเพราะเขาจะมาขายชุดลดน้ำหนัก ซึ่งเขาำไม่ยอมบอกราคาคงจะแพงมากน้องก็เล่าให้ฟังว่ามีน้องคนหนึ่งซื้อแล้วเพราะเพื่อนเขามาขายให้ด้วยความที่เป็นเพื่อนขัดไม่ได้จึงซื้อราคาหมื่นกว่าบาท   ก็เลยพากันคาดคะเนว่าเขาอาจจะมาทีมขายเดียวกัน

      เขามาไม่เจอก็คิดว่าคงจะมาอีกก็เลยคุยกันเพื่อนที่ทำงานว่าหากเขามาอีกให้ฉันบอกว่าผู้อำนวยการไม่ให้รบกวนเวลาราชการดีไหม แล้วท่านล่ะ่คะหากเจออย่างนี้จะปฏิเสธอย่างไรคะ

      ธุรกิจขายตรงเกี่ยวกับอาหารเสริม ยาสมุนไพรสิ่งที่ถูกอ้างว่าเพื่อสุขภาพและของฟุ่มเฟือยทั้งหลายมีมากเหลือเกินเพราัะคนขายได้ค่าขายเยอะเขาคิดว่าเขาได้แต่ผู้เขียนว่าขาดทุนเพราะไปดูดเอาเงินญาติพี่น้องเพื่อนพ้องไปให้เจ้าของบริษัทส่วนที่ตนเองได้ก็เป็นส่วนที่เอามาจากญาติพี่น้องเพื่อนพ้องนั่นเอง

หมายเลขบันทึก: 481212เขียนเมื่อ 7 มีนาคม 2012 05:47 น. ()แก้ไขเมื่อ 9 พฤษภาคม 2012 04:30 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

สงสัยต้องบอกปฎิเสธไปตรงๆว่าเราสวยธรรมชาติอยู่แล้ว 555 ถ้าเจอเพื่อนแบบนี้ลำบากใจ ไม่เจอดีกว่าครับ

ว่าจะว่าอยู่เหมือนกันค่ะอาจารย์ ว่าคนหนองสูงสวยอยู่แล้วไม่ต้องเสริมอะไรหรอก คนที่สวยๆก็อย่างนี้ล่ะค่ะเอาความสวยของตัวมาโฆษณาสินค้า  เพื่อนแบบนี้ไม่เจอดีกว่าจริงๆด้วยค่ะ ตอนหลังเลยบอกน้องๆว่าหากเขาโทร.มาอีกให้บอกว่าพี่ไม่อยู่นะ

ถั่วพูพี่งอกแล้วค่ะ๋เอาไปปลูกแล้วไว้เลื่อยขึ้นค้างหนาๆก่อนจะถ่ายรูปไปให้ชมค่ะ

คิดถึงเงินในกระเป๋าเรา

เขาก็คงมีความจำเป็นต้องหาเงินมาใช้ในชีวิตล่ะค่ะ  ถ้าเพื่อนยินดีจ่าย  มีมากพอที่จะแบ่งปันกันใช้  ก็คงไม่เป็นไร

แต่ว่า....หากตีค่าความสัมพันธ์ของเราออกมาเป็นเงินเพียงอย่างเดียว

เห็นด้วยว่า  ไม่เจอดีกว่า

เราจะอยู่อย่างสมถะ  ใช้แต่เท่าที่เราคิดว่าจำเป็น  ก็มายั่วกิเลสเรา  เป็นหลักหมื่นก็น่าคิด 

หากร้อยสองร้อยเหมือนใส่ซองผ้าป่า  ก็คิดเสียว่าทำบุญทำทาน

ให้กำลังใจ....ใจมั่นคงไว้นะคะพี่สุภัทรา

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท